Het is 40 jaar geleden dat de Mercedes-Benz S-Klasse (W116) de eerste productieauto werd die werd uitgerust met de elektronisch antiblokkeersysteem (van het originele Duitse Antiblockier-Bremssystem), beter bekend onder het acroniem buikspieren.
Alleen verkrijgbaar als optie, vanaf eind 1978, voor het niet-zo-bescheiden bedrag van 2217,60 DM (bijna 1134 euro), zou het snel uitbreiden naar het assortiment van het Duitse merk - in 1980 als optie op al zijn modellen , in 1981 bereikte het de commercials en vanaf 1992 zou het deel uitmaken van de standaarduitrusting van alle Mercedes-Benz-auto's.
Maar wat is ABS?
Zoals de naam al aangeeft, voorkomt dit systeem dat de wielen blokkeren tijdens het remmen, vooral op oppervlakken met weinig grip, zodat u maximale remkracht kunt uitoefenen terwijl u de controle over de richting van het voertuig behoudt.
We kunnen de verschillende componenten van het systeem in de bovenstaande afbeelding zien, die niet veel verschillen van vandaag: regeleenheid (computer), vier snelheidssensoren - één per wiel - hydraulische kleppen (die de remdruk regelen) en een pomp (herstel rem druk). Maar hoe werkt het allemaal? We geven het woord aan Mercedes-Benz zelf, destijds overgenomen uit een van zijn folders:
Het antiblokkeersysteem gebruikt een computer om veranderingen in de rotatiesnelheid van elk wiel tijdens het remmen te detecteren. Als de snelheid te snel daalt (zoals bij het remmen op een gladde ondergrond) en het risico bestaat dat het wiel blokkeert, vermindert de computer automatisch de druk op de rem. Het wiel accelereert weer en de remdruk wordt weer verhoogd, waardoor het wiel wordt afgeremd. Dit proces wordt binnen enkele seconden meerdere keren herhaald.
40 jaar geleden…
Tussen 22 en 25 augustus 1978 presenteerden Mercedes-Benz en Bosch het ABS in Untertürkheim, Stuttgart, Duitsland. Maar het zou niet de eerste keer zijn dat hij het gebruik van een dergelijk systeem demonstreert.
De geschiedenis van de ABS-ontwikkeling bij Mercedes-Benz gaat terug in de tijd, met de eerste bekende patentaanvraag voor het systeem in 1953, via Hans Scherenberg, toen designdirecteur bij Mercedes-Benz en later de ontwikkelingsdirecteur.
Soortgelijke systemen waren al bekend, zowel in vliegtuigen (antislip) als in treinen (antislip), maar in een auto was het een uiterst complexe taak, met veel hogere eisen aan sensoren, dataverwerking en besturing. De intensieve ontwikkeling tussen de afdeling Onderzoek en Ontwikkeling zelf en verschillende industriële partners zou uiteindelijk een succes worden, met het keerpunt in 1963, toen concreet werd begonnen met een elektronisch-hydraulisch besturingssysteem.
In 1966 begon Daimler-Benz een samenwerking met elektronicaspecialist Teldix (later overgenomen door Bosch), culminerend in een eerste demonstratie van het "Mercedes-Benz/Teldix Anti-Block System" aan de media in 1970 , onder leiding van Hans Scherenberg. Dit systeem gebruikte analoge circuits, maar voor massaproductie van het systeem keek het ontwikkelingsteam naar digitale circuits als de weg vooruit: een betrouwbaardere, eenvoudigere en krachtigere oplossing.
Jürgen Paul, ingenieur en verantwoordelijk voor het ABS-project bij Mercedes-Benz, zou later beweren dat de beslissing om digitaal te gaan het sleutelmoment was voor de ontwikkeling van ABS. Samen met Bosch - verantwoordelijk voor de digitale regeleenheid - zou Mercedes-Benz de tweede generatie ABS onthullen op de testbaan van zijn fabriek in Untertürkheim.
ABS was nog maar het begin
Niet alleen zou ABS uiteindelijk een van de meest voorkomende actieve veiligheidsvoorzieningen in auto's worden, het markeerde ook het begin van de ontwikkeling van digitale hulpsystemen in auto's van het Duitse merk en daarbuiten.
De ontwikkeling van sensoren voor onder meer ABS zou in het Duitse merk ook worden gebruikt voor het ASR of antislipcontrolesysteem (1985); de ESP of stabiliteitscontrole (1995); het BAS of Brake Assist System (1996); en adaptieve cruisecontrol (1998), met toevoeging van andere sensoren en componenten.