Ik heb iets te bekennen. Ik had nog nooit in een Nissan Juke gereden. Ja, hij werd gelanceerd in 2010 en er wordt al gesproken over zijn opvolger die in 2018 zal verschijnen. Maar tot nu toe had ik nooit de kans gehad om achter het stuur te zitten van een van de hoofdverantwoordelijken voor de opkomst van het B-segment compact kruising.
En het blijft een model dat de meningen over zijn uiterlijk verdeelt als weinig anderen, zowel vandaag als toen het werd gelanceerd. Volgens de "mini-enquête" die door mij is uitgevoerd, lijkt Juke meer in het voordeel van vrouwelijk publiek dan mannen. Wat mij betreft, ondanks dat ik geniet van het originele concept - herinner je je de Qazana? -, de overgang naar de werkelijkheid heeft veel problemen opgeleverd: de verhoudingen zijn te perfectioneren, het is vrij gevoelig voor de hoeken van waaruit we het observeren en mist finesse in de uitvoering van sommige elementen of secties.
Henry Ford: "Een klant kan een auto in elke gewenste kleur laten spuiten, zolang het maar zwart is"
De naam van deze speciale editie is “Black Edition” en hij kon de naam niet beter eer aan doen: zwarte carrosserie, zwarte wielen, zwart interieur. Overal zwart. Het resultaat: het begrip Juke-volumes en -oppervlakken gaat veel verloren, wat voor velen goed nieuws is. Ondanks alles oogt Juke na al die jaren niet gedateerd en behoudt hij een dynamische en vooral speelse uitstraling.
Juke Black Edition is een speciale editie die beperkt is tot 1500 stuks. Naast de monochromatische keuze (de carrosserie is ook verkrijgbaar in grijs), valt het op door de toepassing van een Focal-geluidssysteem waarbij de luidsprekers en tweeters hun vermogen zagen toenemen tot respectievelijk 120 en 100 watt, een aanzienlijke sprong van de 40 watt naar het originele audiosysteem.
Andere “snoepjes” in het interieur van deze Black Edition zijn te zien aan het gebruik van sportieve designpedalen en de gedeeltelijk met leer beklede stoelen. En het is onmogelijk om de 18-inch wielen met royale 225/45 R18-banden niet op te merken. Dezelfde afmetingen als in de Juke Nismo RS. Maar in het geval van de Black Edition hebben ze alleen te maken met 110 of 115 pk (respectievelijk Diesel en benzine) en niet met de 218 pk van de Nismo RS.
Zou de kleine Nissan Juke mij ook kunnen verrassen?
Toegegeven dat de invasie van de markt door SUV, pseudo-SUV en crossover me niets zegt - ik zou dit type voertuig nauwelijks voor persoonlijk gebruik kiezen - ik heb geen probleem om toe te geven dat ik al aan de positieve kant ben verrast . Of het nu gaat om het pragmatisme van de geweldige Skoda Kodiaq of het enthousiaste rijgedrag en de dynamiek van de nieuwste Mazda CX-5.
Maar Juke is niet alleen een segment lager, het heeft een lange carrière in de markt. De concurrentie heeft je toch al helemaal voorbijgestreefd? Nou niet echt.
Het kostte de Juke niet veel kilometers om te boeien en te prikkelen. Zijn rijstijl lijkt perfect in harmonie te zijn met zijn speelse uitstraling. Hij is wendbaar, verandert enthousiast van richting en ik heb er uiteindelijk bijna als een hot hatch in gereden. Hoewel we op een hoger niveau zitten, lijkt het geen last te hebben van een hoger zwaartepunt. Het vroeg alleen wat meer zijdelingse steun van de stoelen.
Juke geeft duidelijk de voorkeur aan dynamiek boven comfort, maar het is nooit ongemakkelijk. Als we Juke verkennen op gedegradeerde vloeren met een levendiger ritme, is het zelfs in staat om al het misbruik dat we het aandoen op competente wijze te absorberen.
We hebben een motor, maar waar is de stem gebleven?
Zoals we al zeiden, is de Juke Black Edition verkrijgbaar met een benzinemotor en een dieselmotor. Ons toestel kwam met de bekende 1.2 DIG-T met 115 pk. En het heeft zichzelf bewezen als de ideale partner voor Juke's dynamische vaardigheden. Altijd responsief en snel, minimale turbovertraging. Maar daar stopt het niet.De Juke heeft twee rijmodi en wanneer je de Sport-modus inschakelt, lijkt de motor te worden geïnjecteerd met een dosis adrenaline - de reactie is directer vanaf lagere toerentallen en blijft levendig bij hogere toerentallen. Bijdragen aan het speelse effect is het geluid van de wastegate-klep altijd aanwezig, maar nooit vervelend. Je haalt je voet van het gaspedaal en daar verschijnt het typische fluitje.
En we kunnen het alleen duidelijk en duidelijk horen omdat deze motor geen stem heeft. Het lijkt zo stil, dat het ons doet twijfelen of we echt in een auto met een verbrandingsmotor rijden of dat er echt een verborgen elektromotor in zit... – en het is de enige klacht die ik echt over de motor kan uiten.
Interieur meer consensueel dan de buitenkant
Geïnspireerd door de wereld van twee wielen, ondanks de jaren, is het interieur van de Nissan Juke een aangename plek om te zijn. Absoluut meer consensuele en aangenamer dan de buitenkant. Sommige details blijven boeien, zowel vandaag als toen het werd gelanceerd: of het nu de centrale tunnel in de vorm van een motortank is en de kleur van het koetswerk heeft geverfd, of de frames die dienen als deurgrepen. Het heeft ook een robuuste constructie en de schijnbare kwaliteit is van een goed niveau.
Maar de leeftijd van het project openbaart zich op plaatsen zoals het infotainmentsysteem, waarbij de Juke niet alleen een scherm met een hogere resolutie nodig heeft, maar ook een bijgewerkte interface. Desondanks een positieve noot voor de gevonden oplossing voor de commando's in de middenconsole. Afhankelijk van de gekozen modus nemen ze meerdere functies over: airconditioning of rijmodi. Een praktische oplossing die het aantal knoppen in de cabine effectief kan verminderen.
De cabine mist slecht zicht naar achteren en beperkte ruimte op de achterbank. Een kritiek die ik ook maakte op de nieuwe Nissan Micra en in beide wordt het gerechtvaardigd door de uitbundigheid van het exterieurontwerp, dat het gebruik van de binnenruimte belemmert.
Prioriteiten
Dat gezegd hebbende, profiterend van de vermelding van Micra en zelfs gezien mijn persoonlijke minachting voor SUV's en soortgelijke wezens, zou ik eerder voor een Juke kiezen dan voor een Micra. Ja, objectief gezien is Micra in de meest uiteenlopende aspecten superieur aan Juke. Het nieuwste ontwerp geeft toegang tot bijvoorbeeld meer en betere apparatuur en beveiliging.
Maar het spijt me, de Juke, ondanks dat hij groter en zwaarder is, boeit veel meer in zijn gebruik, dat wil zeggen, als we ermee rijden . Of het nu de motor is, "leagues" boven de 0.9 IG-T - en het heeft niets te maken met de 25 pk die ze scheiden - en het vermogen om te entertainen zoals weinig anderen. Het maakt ons een integraal onderdeel van het proces, wanneer de norm in de industrie steeds meer lijkt te isoleren en te verdoven. Het is een persoonlijke voorkeur en heeft te maken met de aspecten die we belangrijk vinden in een auto. Je hebt misschien anderen en niemand heeft er iets mee te maken.
Oké, nu ga ik in een hoekje zitten en al mijn zorgzame overtuigingen herzien...
