Bekwaam in sportief rijden en comfortabel - ook al is het soms ruig - op routes waar andere waarden stijgen. De versnellingsbakken met dubbele koppeling lijken het beste van twee werelden samen te brengen: superieure prestaties ten opzichte van handmatige versnellingsbakken bij toegewijd rijden; en de "rest van de linkervoet" die stapvoets door de geldautomaten wordt verzorgd.
Tegenwoordig bieden alle merken deze wonderbaarlijke "wisselbox" aan, die de meest uiteenlopende namen aanneemt: PDK bij Porsche; DSG bij Volkswagen; SST bij Mitsubishi; of DGK op BMW. Afgezien van de namen, is hun werkingsprincipe wat we zullen proberen uit te leggen in de volgende regels van een ander deel van Autopédia.
Het startpunt voor ons gesprek zou deze vraag kunnen zijn: Wat is de snelste manier om op een eenvoudige manier van de 2e box-relatie naar de 3e box-relatie te gaan?
Het antwoord klinkt misschien zielig, niets wetenschappelijks of verlicht, maar het is: beide tegelijk op elkaar afgestemd! Ik zei dat het antwoord stom was... Maar dat is precies wat de bak met dubbele koppeling doet - tegelijkertijd twee relaties in versnelling hebben.
Als de bestuurder bijvoorbeeld in de 3e versnelling rijdt, staat de versnellingsbak al in de 4e versnelling. Slechts één van deze veranderingen is echter het daadwerkelijk overbrengen van beweging naar de wielen, waarbij gebruik wordt gemaakt van een van de koppelingen.
Wanneer de ene "actief" is, is de andere "inactief" en brengt geen kracht over op de wielen. Dus wanneer het bevel wordt gegeven om de verhouding te veranderen, gebeurt er in plaats van dat er een ingewikkeld versnellingssysteem in het spel komt, iets heel eenvoudigs: de ene koppeling komt in actie en de andere gaat in "rust". Snel en efficiënt. We hebben de relatie veranderd! Trouwens... we hebben de koppeling verwisseld.
Een van de koppelingen is verantwoordelijk voor de even relaties (2,4,6...) terwijl de andere verantwoordelijk is voor de oneven versnellingen (1,3,5...). Dan is het een kwestie van de koppelingen om de beurt om de versnellingsbak te helpen zijn functie te vervullen: de beweging van de krukas verminderen en overbrengen naar de wielen.
Klinkt eenvoudig, nietwaar?
Maar het is gewoon het werkingsprincipe dat eenvoudig is. Omdat het een ingewikkelde missie is om dit voor de levensduur van een voertuig te laten werken.
Zo niet, kijk dan eens naar de complexiteit die in deze doos zit, wat een wonder van techniek is:
Het resultaat is wat we allemaal weten: continue krachtoverbrenging naar de wielen, betere acceleratie en beter verbruik.
Een concept dat perfect zou zijn als het geen praktische beperkingen had. Namelijk het gebrek aan progressiviteit van de koppelingen in een stedelijke omgeving, het relatieve gemak waarmee het systeem in de "veilige modus" gaat als gevolg van oververhitting van het koppelingssysteem bij intensief rijden, of de relatieve moeilijkheid bij het "verteren" van reducties meer vurig.
Voor de rest niets om op te wijzen behalve deugden. Tenzij je een echte autoliefhebber bent en niet zonder die mens/machine verbinding die alleen een echte handgeschakelde versnellingsbak kan bieden.