De "crashtests" - botstests, in goed Portugees - dienen om de niveaus van passieve veiligheid van auto's te meten, dat wil zeggen, het vermogen van een auto om de gevolgen van een ongeval te minimaliseren, of het nu gaat om veiligheidsgordels of beschermingsbalken aan de zijkant, airbags , geprogrammeerde lichaamsvervormingszones, onbreekbare ramen of bumpers met lage absorptie, onder andere.
Deze tests, uitgevoerd door Euro NCAP in het "oude continent", door IIHS in de VS en door Latin NCAP in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, bestaan uit simulaties van ongevallen in reële situaties, uitgevoerd bij maximale snelheden van 64 km/u.
Hoewel ongevallen ruim boven deze snelheid worden geregistreerd, blijkt uit onderzoek dat de overgrote meerderheid van de dodelijke ongevallen plaatsvindt met een snelheid tot 64 km/u. Meestal, wanneer een voertuig dat bijvoorbeeld met 100 km/u rijdt, in botsing komt met een obstakel ervoor, is de snelheid op het moment van de botsing zelden 100 km/u. Vóór de botsing is het instinct van de bestuurder om te proberen het voertuig zo snel mogelijk te stoppen, waardoor de snelheid wordt verlaagd tot waarden dichter bij 64 km/u.
Bovendien volgen de meeste crashtests de "Offset 40"-norm. Wat is het patroon "Offset 40"? Het is de typologie van een botsing waarbij slechts 40% van het front in botsing komt met een ander object. Dit komt doordat bij de meeste ongevallen ten minste één van de bestuurders probeert af te wijken van zijn traject, waardoor een frontale botsing van 100% zelden plaatsvindt.