Het is een N-lijn, het is geen N, het is een N-lijn, het is geen N... Het is iets dat ik zojuist verschillende keren tegen mezelf heb herhaald om de verwachtingen over de Hyundai i10 N-lijn en wat te verwachten van deze dappere stadsgenoot.
Dat komt omdat, nou, kijk er eens naar... In vergelijking met de rest van de i10s, voegt de N Line een welkome dosis visuele attitude toe — in het bijzonder de speciaal ontworpen bumper met led-dagrijverlichting — en opvallende 16-inch wielen. Het zou gemakkelijk doorgaan voor een Volkswagen up-rivaal! GTI, maar nee, dat is het niet.
Zelfs als de krachtigste en snelste in het assortiment - 100 pk en 10,5 s bij 0 tot 100 km/u -, en zelfs met een specifieke (stevigere) demping, mist het "een beetje zoals dat" om een echte zak te zijn raket. Zeker op dynamisch gebied.
Ze zijn grappig, niet? En ze zijn standaard, 16" in diameter.
Op de ruigste wegen waar de kleinste auto's de neiging hebben om te schitteren, begint de i10 N Line te boeien door de aandrijving en de onmiddellijke reactie van de vooras op richtingsveranderingen, en door de zeer goede beet van de remmen en zijn zeer goed gekalibreerde pedaal - het geeft een enorm vertrouwen als we erop vertrouwen.
Maar bij deze "mes-tot-tanden" ritmes ontdekten we al snel de beperkingen van de kleine i10. De vooras begint er te scherp uit te zien, grotendeels door de besturing, te licht (vooral in de eerste paar graden van bediening) en biedt weinig tact. Voeg meer dan gebruikelijke bochten en asfalt toe dat niet ideaal is, en we schudden de kleine i10 ongemakkelijk, alsof we om meer moesten vragen dan het kan bieden.
Abonneer op onze nieuwsbrief
Die extra laag dynamische effectiviteit die andere pocketraketten hebben, ontbreekt, maar ik miste ook een meer coöperatieve achteras, niet alleen om naar voren in de bocht te helpen, maar ook om het niveau van interactiviteit en zelfs dat van ... plezier te vergroten.
Je moet je voet een beetje optillen zodat de actie van de bedieningselementen en het chassis meer op elkaar zijn afgestemd en de i10 N Line beter op de weg begint te vloeien en een hoog tempo aanhoudt. Het is dus geen zakraket, maar…
...is, verrassend genoeg, een competente estradista
Een kwaliteit die ik per ongeluk ontdekte toen ik meer dan 300 km vrijwel ononderbroken moest afleggen tijdens mijn bewaring van de Hyundai i10 N Line. Stadsmensen zijn meestal geen goede estradistas, maar zoals João Delfim Tomé in zijn eerste contact met de nieuwe i10 had gezien, lijkt deze stadsmens uit een hoger segment te komen.
De N Line is niet anders en we hebben ook een gewillige 100 pk tot onze beschikking - 100 pk die wonderen doet! Het zou nog verder gaan en zou moeten worden afgekondigd: “Vanaf nu moeten alle stedelingen minimaal 100 pk hebben”.
Niet alleen de 100 pk en de beschikbaarheid van 172 Nm (bij 1500 tpm) garanderen een overtuigende prestatie voor de iets meer dan 1000 kg van de i10 N Line (met chauffeur aan boord) — meer dan de 10.5's laten we raden —, hoe ze uiteindelijk heel goed samengaan met andere kwaliteiten die al door de andere i10 worden erkend, die ongebruikelijk zijn onder stadsbewoners, namelijk zijn houding buiten de stedelijke omgeving.
Een "arsenaal" waarmee u elke langere rit op de snelweg vol vertrouwen tegemoet kunt gaan of, zonder grote angst, die nationale vrachtwagen kunt inhalen, altijd met een zeer acceptabel niveau van geluidsisolatie en comfort.
Op de snelweg bleek het stabieler en verfijnder dan ik had verwacht, ook al is de soundtrack van de 1.0 T-GDI niet de meest muzikale - hees, maar meer "bagassestem" dan een Brian Adams of Bonnie Tyler. Bij onderdanen deden slechts een paar meer abrupte onregelmatigheden de kleine i10 schudden, maar de banken hebben het lichaam niet "afgeslacht", zelfs niet na enkele uren - ze hebben echter een duidelijk gebrek aan zijdelingse en beensteun.
Veel plastic, maar daaronder verbergt een husky maar levendige duizend turbo.
Snel, maar met matige eetlust
Zelfs met de naald van de snelheidsmeter (analoog) die meerdere keren boven de 120 km/u op de snelweg ging en met meer voortijdige verlagingen en verpletterd gaspedaal voor sommige inhaalacties in nationale, resulteerde de meer dan 300 km in 5,5 l/100 km - niet slecht...
Wat de i10 N Line liet zien, is dat matig verbruik niet synoniem hoeft te zijn aan ontspannen. Gedurende de tijd dat hij bij mij was, registreerde de krachtigste en snelste i10 consumpties, variërend van iets meer dan vier liter tot minder dan zeven, afhankelijk van de context. Ja, hij geeft meer uit dan de 67 pk i10 — niet zoveel als je zou denken — maar de toegevoegde beschikbaarheid en prestaties maken het verschil meer dan goed.
Klein van buiten...
... groot van binnen. Smal, kort maar lang, van buitenaf gezien zouden we nauwelijks vermoeden dat er zoveel ruimte in de i10 was. Zelfs achterin kunnen twee personen comfortabel reizen, met veel hoofd- en beenruimte. Geen transmissietunnel hebben, een derde inzittende "knijpen" is ook geen onmogelijke missie.
Het uitstekende gebruik van de ruimte zet zich voort in de kofferbak, waarbij de 252 l wordt aangekondigd als een van de beste in het segment. Het is misschien niet de beste auto om veranderingen aan aan te brengen, maar het is genoeg om, en waarom niet, te profiteren van de verrassende mogelijkheden van de i10 N Line langs de weg en een minivakantie te nemen.
Het vraagt alleen om de opstap tussen de opening van de bagageruimte en de vloer en om nog een opstapje tussen de vloer en wanneer we de stoelen neerklappen - andere i10's hebben een verwijderbare vloer die de vloer met al het andere kan egaliseren, maar de N Lijn heeft het niet.
Past de auto bij mij?
Ook in deze stoere N Line-uitvoering blijft de Hyundai i10 een van de referenties onder de stadsbewoners. Naast zijn aangeboren wendbaarheid en uitstekend gebruik van de interne ruimte, voegt de N Line een zeer welkome dosis prestatie toe, dankzij de 100 pk van de 1.0 T-GDI. Dit zonder het verbruik veel te benadelen ten opzichte van de meer bescheiden 1.0 MPi van 67 pk.
Het zijn deze 100 pk die in hoge mate bijdragen aan de onverwachte kwaliteiten van de i10 N Line wanneer we buiten onze comfortzone treden, dat wil zeggen, wanneer we de stadsgrenzen verlaten. Wie wist dat een kleine stedeling een competente estradista kon zijn? Zoals ik het zie, is dit de i10 die je moet hebben.
Net als het exterieur heeft het interieur een gedurfdere toon, met verschillende accenten in het rood.
Helaas is het geen toegankelijkere zakraket, zoals het in het begin leek, maar voor wie op zoek is naar een dagelijkse auto met veel snelheid, blijkt de i10 N Line zeer lonend te zijn.
De gevraagde € 17.100 lijkt in het begin wat hoog en de drie Euro NCAP-sterren kunnen ons een beetje achter laten (de afwezigheid van enkele meer geavanceerde assistent-chauffeurs schaadde de uiteindelijke ranglijst), maar tussen het kiezen van een i10 N Line of een segmentmodel hierboven — voor een identieke prijs hebben we toegang tot de meer toegankelijke versies van verschillende hulpprogramma's — en als absolute ruimte geen totale behoefte is, is deze veelzijdige en verzonden stad behoorlijk verleidelijk.