In de jaren negentig maakte het British Touring Car Championship een van zijn beste fasen door. Er waren auto's van alle soorten en voor alle smaken: auto's en zelfs bestelwagens; Zweden, Fransen, Duitsers, Italianen en Japanners; voor- en achterwielaandrijving.
De BTCC was in die tijd een van de meest fantastische snelheidskampioenschappen ter wereld en Alfa Romeo besloot mee te doen aan het 'feestje'. Het was 1994, toen het merk Arese aan Alfa Corse (afdeling competitie) vroeg om dit seizoen twee 155's te homologeren voor hun debuut.
Alfa Corse voldeed niet alleen aan het verzoek, maar ging zelfs nog verder door gebruik te maken van een maas in de strikte regelgeving (vooral met betrekking tot aerodynamica) die zei dat 2500 straatauto's met een vergelijkbare specificatie moesten worden verkocht.
Vandaar de 155 Silverstone, een bescheiden homologatiespecial, maar met wat controversiële aerodynamische trucjes. De eerste was de voorspoiler die in twee standen kon worden geplaatst, waarvan één in staat is om meer negatieve lift te genereren.
De tweede was de achtervleugel. Het bleek dat deze achtervleugel twee extra steunen had (die in de bagageruimte waren opgeborgen), waardoor hij hoger kon worden geplaatst en eigenaren hem later konden monteren, indien gewenst. En tijdens de tests voorafgaand aan het seizoen hield Alfa Corsa dit 'geheim' goed bewaakt en liet de 'bom' pas aan het begin van het seizoen los.
En daar was het aerodynamische voordeel van deze 155 ten opzichte van de concurrentie - onder meer BMW 3-serie, Ford Mondeo, Renault Laguna ... - opmerkelijk. Zo opmerkelijk dat Gabriele Tarquini, de Italiaanse coureur die Alfa Romeo koos om deze 155 te “temmen”, de eerste vijf races van het kampioenschap won.
Voor de zevende race en na verschillende klachten besloot de raceorganisatie de punten die Alfa Corse tot nu toe had behaald in te trekken en dwong het te racen met een kleinere vleugel.
Het Italiaanse team was niet tevreden met de beslissing en ging in beroep en na de tussenkomst van de FIA heroverden ze hun punten en mochten ze de configuratie met de grotere achtervleugel nog een paar races gebruiken, tot 1 juli van dat jaar.
Maar daarna, op een moment dat de concurrentie ook enkele aerodynamische verbeteringen had ontwikkeld, won Tarquini nog maar twee races tot de gestelde deadline. Daarna zou hij in de volgende negen races nog maar één overwinning behalen.
De hectische start van het seizoen en regelmatige podiumoptredens leverden de Italiaanse coureur dat jaar echter de BTCC-titel op, en het voorbeeld dat we u hier brengen - een Alfa Romeo 155 TS met chassisnummer 90080 - was de auto waarmee Tarquini in de voorlaatste race reed race, in Silverstone, al met de “normale” vleugel.
Dit exemplaar van de 155 TS, dat pas een privé-eigenaar had na de renovatie van de concurrentie, wordt in juni geveild door RM Sotheby's tijdens een evenement in Milaan, Italië, en zal volgens de veilingmeester worden verkocht voor tussen de 300.000 en de 400.000 euro.
Wat betreft de motor die deze "Alfa" bezielt, en hoewel RM Sotheby's het niet bevestigt, is het bekend dat Alfa Corse deze 155 TS heeft gereden, uitgerust met een 2,0 liter blok met vier cilinders die 288 pk en 260 Nm produceerden.
Genoeg redenen om de honderdduizenden euro's die RM Sotheby's denkt te verdienen te rechtvaardigen, vind je niet?