Soms is de wereld een lelijke plek. De Honda Civic Type R's die je op de afbeeldingen ziet, zijn allemaal vernietigd. Ze werden geboren met een doel, vervulden het en stierven. En vertel Diogo alsjeblieft niet dat zijn zomerliefde niet meer bij ons is.
Waren ALLEMAAL vernietigd ondanks de gezondheid van de ademhaling en zonder enig mechanisch probleem.
Gezondheid die door honderden ronden in een circuit in gevaar had kunnen komen: ontijdige reducties, plotselinge acceleraties, remmen op de limiet... trouwens, remmen buiten de limieten!
Deze Honda Civic Type R's doorstonden alles en uiteindelijk gaf Honda het bevel om vernietigd te worden. Toen een van de managers van het merk aan de zijlijn van het evenement ons dit vertelde, waren we ongelovig maar niet verrast.
Maar waarom vernietigd?
Omdat de Honda Civic Type R's die door ons en honderd andere journalisten werden bestuurd, preproductie-eenheden zijn. Het waren geen definitieve eenheden.
Dit zijn modellen die in 99% van de parameters gelijk zijn aan productiemodellen. Het probleem is dat 1%... deze modellen niet volledig voldoen aan de door Honda vereiste parameters, dus moeten ze worden vernietigd.
Welke parameters zijn dit?
Uitlijning carrosserie; interieurdetails; verf homogeniteit; algemene specificaties die niet definitief zijn. Hoe dan ook, kleine details en zelfs gebreken die voor Honda niet toelaatbaar zijn in een definitief model.
Bekijk deze pre-productie-eenheden als "bèta"-versies van de software. Ze werken, zijn operationeel, maar kunnen enkele bugs bevatten.
Een Honda-traditie
Het was niet de eerste keer, en het zal ook niet de laatste zijn, dat Honda zijn producten heeft vernietigd in naam van waarden die superieur zijn aan financiële zaken.Er wordt bijvoorbeeld gezegd dat veel van de Honda-competitieprototypes het einde van het seizoen bereiken en... dat klopt, je raadt het al. Vernietigd. Reden? De knowhow van het merk beschermen.
Mag ik het hebben over een 2-takt kruisboog?
Een van de bekendste afleveringen betreft Honda's motorfietsafdeling, HRC. Het was 2001 en Valentino Rossi - een heer behoeft geen introductie... - vroeg Honda dat als hij MotoGP-wereldkampioen (ex-500 cm3) zou worden aan het einde van het seizoen, het merk hem een van hun NSR 500's zou aanbieden. Honda's antwoord was "nee".
Met uitzondering van de prototypes die rechtstreeks naar het museum gingen, werden de resterende NSR 500 verbrand. Valentino Rossi kon een van zijn dromen niet waarmaken en had thuis de laatste tweetakt wereldkampioensmotor in de koningsklasse.
Een 'tweewielige kruisboog' met een 500 cm3 V4 (2-takt) motor die een vermogen van 200 pk kan ontwikkelen bij 13.500 tpm. Hij woog slechts 131 kg (droog).
Over de Honda NSR 500 zei Valentino Rossi ooit dat "motoren objecten zijn die te mooi zijn om geen ziel te hebben". Als dit waar is – ik denk hetzelfde … – laat ze dan rusten in vrede, samen met Diogo's “zomerliefde”.
Uniek geval in de branche?
Niet door schaduwen. Er zijn meer merken die hetzelfde doen, maar de Japanners zijn, zoals in veel andere dingen, het meest ijverig over hun intellectuele eigendom. Maar dat was niet altijd zo…
In de jaren 60 en 70 was het normaal dat merken en teams hun wedstrijdmodellen aan het einde van seizoenen of races op een "shrink" verkopen. Een van de meest extreme gevallen vond plaats tijdens de 24 uur van Le Mans. Met uitzondering van de winnende prototypes, was de rest een "last".
Door de mechanische slijtage gaven de teams er de voorkeur aan hun modellen te verkopen aan wie maar wilde, soms tegen elke prijs. Zo eindigde de eerste competitieve AMG in de geschiedenis zijn dagen als proefkonijn voor een burgerluchtvaartmaatschappij. Toen het kapot ging, werd het vernietigd.
De vraag is: hoeveel zou deze AMG vandaag waard zijn? Zo is het. Een fortuin! Maar in die tijd waardeerde niemand ze. Het volledige verhaal van het "rode varken" lees je hier.