In de jaren 90 kwam er een sportwagen uit Japan die overeenkwam met het beste dat in Europa werd gemaakt - ik zou zelfs beter zeggen! Zelfs met minder vermogen bracht de NSX veel modellen in verlegenheid met kleine paarden op het symbool...
Er zijn dagen dat het de mentale inspanning waard is om terug te denken aan de toch al verre jaren 90, toen Honda besloot westerse fabrikanten een monumentale pak slaag te geven. We leefden in een tijd waarin zaken als anti-vervuilingsregels, zorgen over consumptie of de staatsschuldencrisis zaken waren voor mensen met weinig om over na te denken. Vooral in Japan, leider van de economische groei, heerste een authentieke “sportwagenkoorts”.
“Een auto waarvan wordt gezegd dat hij een bijna telepathisch chassis heeft. Even nadenkend over waar we heen wilden en het traject verliep bijna bij toverslag"
In die tijd was de lancering van sportmodellen in Japan alleen vergelijkbaar met het reproductietempo van de ratten. Het was rond deze tijd dat modellen als de Mazda RX-7, Mistsubishi 3000GT, Nissan 300ZX, Skyline GT-R – en niet te vergeten de Toyota Supra en vele anderen, het levenslicht zagen. En de lijst kan maar doorgaan...
Maar te midden van deze zee van overweldigende kracht en prestaties was er één die opviel door zijn efficiëntie, precisie en scherpte: de Honda NSX. Een van de best geboren en meest vooraanstaande Japanse sporters van de jaren 90.
Vergeleken met zijn Japanse en Europese rivalen destijds, is de NSX misschien niet eens de krachtigste – niet in de laatste plaats omdat hij dat in feite niet was. Maar de waarheid is dat deze factor hem er niet van heeft weerhouden om al zijn tegenstanders "een pak slaag in de oude Portugese stijl" te geven.
Honda heeft al zijn kennis over techniek (en goede smaak...) geconcentreerd in een model dat, na zoveel successen te hebben verzameld, de bijnaam "Japanse Ferrari" zou verdienen. Met het grote verschil dat Honda-bezitters, in tegenstelling tot de Ferrari's van die tijd, niet met een monteur in de kofferbak en het servicenummer in hun portemonnee hoefden rond te rijden – opdat de duivel ze niet zou weven… Alsof dit nog niet genoeg was, de betrouwbare NSX kostte een fractie van de prijs van de fraaie Ferrari.
De NSX was dan ook een moeilijk te evenaren mix. Het behield de betrouwbaarheid van elke gewone Honda, maar gedroeg zich, zowel op de weg als op een circuit, als weinig anderen. En juist op dit gebied maakte de Japanse supersportwagen het verschil voor de concurrentie.
Dankzij de centrale plaatsing van zijn motor - een praktisch met de hand gebouwde V6-eenheid! - en zijn "monocoque" aluminiumstructuur (een absolute noviteit in productieauto's), de NSX gebogen bochten en "schoenen" gemaakt op bergwegen. Het maakte met een chassis voor wat het ontbrak in een motor. Niet dat hij amorf was, maar gezien de vermogensaantallen van zijn concurrenten was hij in het nadeel.
Een auto waarvan wordt gezegd dat hij een bijna telepathisch chassis heeft. Even nadenkend over waar we heen wilden en het traject verliep bijna bij toverslag. Dit feit staat niet los van de hulp van ene Ayrton Senna, die tijdens de talloze ronden die hij op het circuit van Suzuka maakte, de Japanse ingenieurs van onschatbare waarde heeft geholpen bij de uiteindelijke afstelling van de auto.
ZIE OOK: De geschiedenis van de JDM-cultuur en de cultus van de Honda Civic
Het resultaat? De meeste sportwagens van die tijd leken, wanneer ze rechtstreeks werden vergeleken met de NSX, op ezelkarren die vooroverbuigingen hadden. Inclusief Europese auto's...! Tot het punt waarop Honda's technische superioriteit bij het ontwerpen van de NSX veel ingenieurs daar in een land genaamd Maranello, Italië, in verlegenheid heeft gebracht. Heb je er ooit van gehoord?Het waren al deze referenties (lage kosten, betrouwbaarheid en prestaties) die het model van 1991 tot 2005 praktisch zonder enige verandering in bedrijf hielden. Blijkbaar is Honda in de verleiding om de prestatie te herhalen ...