DE Abarth 595C Monster Energy Yamaha is een van de meest recente speciale en gelimiteerde edities (2000 eenheden, in dit geval) van de kleine en (zeer) ervaren pocket-raket, die een sinds 2015 aan de gang zijnde samenwerking tussen Abarth en Yamaha viert, die nu vergezeld door de bekende energiedrank.
Van mijn kant is het de reünie, na drie jaar, met de zakraket van het schorpioenmerk. Ik herinner me dat moment nog levendig, want het ging om de meest radicale van allemaal: de opmerkelijke 695 Biposto.
Natuurlijk haalt deze 595C Monster Energy Yamaha nog lang niet hetzelfde niveau van radicalisme - deze speciale serie valt vooral op door zijn uiterlijk - maar deze reünie herinnert aan het "giftige" karakter van de kleine schorpioen die na een paar kilometer meer gehaast, laat ons aspecten vergeten die minder volbracht zijn of die grondig herzien moeten worden.
Perfect? verre van dat
Het is niet nodig om met veel klappen rond te lopen. De Abarth 595C Monster Energy Yamaha is verre van perfect en een snel, objectief onderzoek brengt de beperkingen en tekortkomingen ervan aan het licht.
Eerlijk gezegd was het niet perfect in 2008, toen de eerste 500 'vergiftigd' door Abarth werd uitgebracht, en het is zeker niet 13 jaar later, hoewel het in de loop der jaren verschillende verbeteringen heeft ondergaan.
Zelfs voordat we vertrekken, vinden we nauwelijks een goede rijpositie - meer ontworpen voor de stadsbewoner dan voor de kleine sportwagen die hij wil zijn. We zitten erg hoog, het stuur is alleen in hoogte verstelbaar en bovendien is het te groot.
Een uitzondering wordt gemaakt op de positionering van de handgeschakelde vijfversnellingsbak, die op alle niveaus uitstekend is. Altijd "bij de hand om te zaaien", hoog en dicht bij het stuur — dat doet denken aan de opvallende Honda Civic Type R EP3 —, het is gewoon een beetje plastic, ondanks dat het precies en met de juiste koers is.
De speciale Monster Energy Yamaha-serie is verkrijgbaar als 595 en 595C, en met handgeschakelde of halfautomatische transmissie. Het heeft een tweekleurige carrosserie in blauw en zwart (allemaal zwart als optie) en teergrijze accenten. Het is voorzien van "Monster Energy Yamaha MotoGP"-logostickers op de zijkant en een "Monsterklauw" op de motorkap.
Een opmerking ook voor de sportstoelen, aangepast in deze speciale versie met blauwe accenten en het Monster Energy-logo, die ook geen grotere amplitude hebben in hun afstelling en ondersteuning voor de benen, maar de zijkant is goed.
diepe stem schorpioen
Alles wordt beter als we de kleine 595C wakker maken. De bas en het schorre geluid dat uit de Record Monza-uitlaten komt – met een actieve klep, die opent wanneer we de Sport-modus selecteren, waardoor het volume wordt verhoogd – kan niet meer “politiek incorrect” zijn, waarbij we een kleine glimlach niet vermijden elke keer dat we de motor.
Een geluid in lijn met het opzichtige uiterlijk van de machine, verrassend zelfs als het afkomstig is van een turbomotor, tegenwoordig een buitengewoon beschaafd en stil type motor dat zelfs verveelt.
De 1.4 T-Jet waarmee deze pocketraket is uitgerust, is dat helemaal niet. Misschien is het zijn hoge leeftijd (hij kwam op de markt in 2003), met zijn oorsprong die teruggaat tot de legendarische familie van FIRE-motoren, geboren in de jaren 80 van de vorige eeuw, waardoor hij dit meer bruisende karakter heeft dan de norm.
Het is het hart en de ziel van deze schorpioen, die 165 pk en een dikke 230 Nm produceert bij 3000 tpm, niet alleen voor levendige prestaties, maar ook voor de uitstekende beschikbaarheid van deze motor - wordt wakker net boven stationair draaien en behoudt zonder aarzelen een sterke, constante stuwkracht , zelfs boven 5500 tpm, waar het zijn maximale vermogen bereikt - het maakt krachtig snelheidsherstel mogelijk, waarbij de vijf verhoudingen meer dan voldoende blijken te zijn.
Briljant, maar alleen in specifieke onderdelen
Onderweg garandeert deze lange, smalle zakraket met slechts 2,3 m wielbasis en stevige demping (laagprofielbanden helpen ook niet) nauwelijks de meest comfortabele of verfijnde rit van allemaal. En dit op goede of redelijk goede vloeren.
Vermijd ze indien mogelijk op de meest aangetaste vloeren. Het staat nooit stil, het lijkt constant rond te springen, wat uiteindelijk als een "rem" wordt voor wanneer de wens ontstaat om een weg op een meer vastberaden manier te "aanvallen".
Het hielp niet dat het weer altijd "tegen" was tijdens mijn bewaring van de Abarth 595C Monster Energy Yamaha — droge vloer, en ik heb het ook niet gezien. Het lampje op de tractie/stabiliteitscontrole (die we niet uit kunnen zetten) had genoeg geknipperd, vooral bij het uitrijden van bochten die krachtiger werden gemaakt.
Er was echter een "moment in de zon" ... tijdens de nacht. Een koerswijziging tijdens dynamische verkenning van pocketraketten leidde me naar een meer afgelegen landweg, beter geasfalteerd en met genoeg uitdagende bochten om vragen te stellen aan de 595C.
Zelfs met de vloer volledig nat, gloeide de kleine schorpioen. Meester van hoge behendigheid en onmiddellijke reacties, het chassis bevrijd van het omgaan met depressies, patches en andere onregelmatigheden, vertoonde een hoge efficiëntie, moedig weerstand biedend aan onderstuur, maar zonder ooit het karakter van "Mr. Rechts."
Is dat, hoewel het niet mogelijk was om de tractie/stabiliteitscontrole uit te schakelen, ze toegeeflijk genoeg waren om de achterkant te provoceren bij het aanvallen van sommige bochten en de houding van deze imp tijdens het nemen van bochten aan te passen - het was een enorm plezier. Tegenwoordig zijn er niet zoveel auto's waarvan we ze kunnen beschuldigen dat ze echt opwindend zijn om in te rijden, vooral in deze lagere marktniveaus.
Wat de "mes-in-de-tand"-momenten aan het licht brachten, was hoe weinig Sport-modus nodig is - de 595C is al agressief q.b. "bron". Het enige kenmerk dat ik zou willen overschakelen van de Sport-modus naar "normaal" is de superieure scherpte van het gaspedaal, veel meer naar mijn smaak. De zwaardere besturing op Sport, zoals bij zoveel anderen, maakt het er helemaal niet beter op.
Back-up licht al?
Als we plezier hebben, gaat de tijd snel voorbij... net als benzine uit de tank verdwijnt, is het zo... Ondanks het kleine volume van deze schorpioen heeft hij de eetlust van volwassenen, in tegenstelling tot andere turbomotoren van concurrenten met vergelijkbare nummers.
De kleine tank (35 l) helpt niet, en na enkele kilometers stijver en meer verwrongen, probeerde het inschakelen van het reservelampje de geest te dempen - de boordcomputer registreerde bijna 12 l.
Op meer gematigde gangen bleef de eetlust enigszins hoog, variërend van 6-7 liter op de openbare weg en op de snelweg, maar als we het stadsverkeer daar aan toevoegden, lagen de records over het algemeen op 8,0 l/100 km.
Ontdek uw volgende auto:
Is de pocket-raket geschikt voor mij?
Perfect? Niet nauw en objectief en rationeel onthult beperkingen. Hoewel hij een exclusief karakter heeft, brengt de prijs van de Abarth 595C Monster Energy Yamaha hem in lijn met machines die even snel of sneller zijn, even karakter hebben om te geven en te verkopen en, zeker, veelzijdiger, ruimer en bruikbaarder.
Machines zoals de Ford Fiesta ST, de nieuwe Hyundai i20 N of zelfs de Mini Cooper S zijn completere voorstellen en met minder compromissen dan die in de kleine schorpioen. Maar op dit niveau staan rede en objectiviteit nauwelijks op de voorgrond.
De Abarth 595C is het "bewezen bewijs" dat een gebrek aan gezond verstand en emotie een even overtuigend argument kan zijn om het volgende "speelgoed" te kiezen als de bedrijfskosten voor het kiezen van een auto voor dagelijks gebruik.
Het is onmogelijk om de 595C niet te waarderen vanwege zijn enorme karakter, prestaties en behendigheid - het is een centrum van emoties en, zoals het gemakkelijk te zien is op nationale wegen, zijn er velen die er nog steeds door worden "gebeten", en al zijn eigenaardigheden en beperkingen accepteren .