De Bloodhound SSC is een buitengewoon voertuig. En het zou ook niet anders kunnen zijn, ware het niet dat het doel was om de Thrust SSC Ultimate, de houder van het baansnelheidsrecord, te onttronen. Wat is er nodig om de grens van 1000 mijl per uur te overschrijden? Naast moed en wilskracht helpt ook 135.000 pk aan vermogen.
De snelste voertuigstatus op het land is momenteel van de Thrust SSC Ultimate, die met Andy Green aan het stuur in 1997 1.227.985 km/u bereikte.ZIEN OOK:
strong>Een Rolls Royce van de zeeën die zachtjes «vliegt»Dezelfde coureur is nu van plan, bijna 20 jaar later, zijn record te vernieuwen. Maar deze keer ligt de lat iets hoger, precies 381.359 km/u hoger. In dit artikel laten we enkele van de belangrijkste punten zien van het technische werk dat de Bloodhound SSC is.
Het project werd in oktober 2008 publiekelijk onthuld in het London Science Museum, en sindsdien heeft het 74-koppige team onder leiding van Richard Noble de Bloodhound SSC bestudeerd, geprogrammeerd en ontwikkeld, zodat tussen juli en september 2015 het huidige record in Hakskeen wordt verbroken. Pan, Zuid-Afrika.
motoren
Om ervoor te zorgen dat de Bloodhound SSC de grens van 1000 mijl per uur kan overschrijden, heeft hij twee voortstuwingsmotoren: een hybride raketsysteem waarover we hier al in detail hebben geschreven, en een straalmotor. De laatste is een Rolls Royce EJ 200-motor, een motor die in grote mate bijdraagt aan de 135.000 pk – en ja, het is goed geschreven, het is het centrum en in totaal vijfendertigduizend pk in deze vierwielige sprinter.
deze twee motoren kunnen een voorwerp van bijna 22 ton in de lucht houden of, als je wilt, 27 Smarts ForTwo en nog een paar poeders – mijn schoonmoeder bijvoorbeeld. Of de jouwe, als je erop staat...
Nog steeds niet onder de indruk? De Rolls Royce EJ 200-straalmotor die de Eurofighter Typhoon-jager aandrijft en in staat is 64.000 liter lucht aan te zuigen... per seconde. Overtuigd? Goed dat ze…
Ondanks alles, en striktheid is een eigenschap die we leuk vinden, wanneer we verwijzen naar de output van een straalmotor of een raket, is het technisch correcter om te spreken in kilogramkracht in plaats van pk's. In het geval van de EJ 200-motor is dit ongeveer 9200 kgf, terwijl dit in de hybride raket 12 440 kgf is.
Maar wat stelt dit voor? Op een ietwat abstracte en samengevatte manier betekent dit dat deze twee motoren, die samen onbeweeglijk verticaal en op volle kracht zijn geplaatst, in staat zouden zijn om een object met een gewicht van bijna 22 ton in de lucht te houden of, als je dat liever hebt, 27 Smarts ForTwo en wat dan ook. anders – mijn schoonmoeder bijvoorbeeld. Of de jouwe, als je erop staat...
remmen
Om dit echte gevaarte een halt toe te roepen, zullen drie verschillende systemen worden gebruikt. Nadat alle motoren zijn uitgeschakeld, vertraagt de wrijvingskracht de Bloodhound SSC snel tot 1300 km/u, waarna het Air Brake-systeem wordt geactiveerd, wat een vertraging van 3 G's kan veroorzaken, dankzij 9 ton wrijving veroorzaakt door dit systeem. Dit systeem wordt geleidelijk geactiveerd om een constante vertraging aan te houden, zodat Andy Green, de piloot, het bewustzijn niet verliest. De werking van dit systeem is te zien in de video:Bij 965 km/u komt de parachute in het spel. De initiële impact van de opening is gelijk aan 23 ton. Er is resistent materiaal! De vertraging zal ook in de orde van 3 G's zijn.
Ten slotte worden bij 320 km/u de meest alledaagse schijfremmen geactiveerd. Om een echt beeld te krijgen van de mechanische en thermische belasting waaraan de remschijven worden blootgesteld, zijn verschillende factoren nodig: de Bloodhoud SSC weegt 7 ton, de wielen draaien met 10.000 tpm en met 320 km/u beoogt met dit systeem een vertraging van 0,3 g te bereiken. Aanvankelijk werden carbonschijven getest, waarvan de 'overblijfselen' bewijzen dat ze de situatie niet aankunnen. Het team besloot toen om stalen schijven te gaan testen. De hoeveelheid energie die moet worden afgevoerd is enorm, zoals te zien is in de meest recente video die beschikbaar is gesteld:
buitenkant
Rekening houdend met de supersonische capaciteit van dit voertuig, is de carrosserie een mix van technologieën uit de auto- en luchtvaartindustrie: aan de voorkant een koolstofvezel "cockpit" die technisch vergelijkbaar is met die in de Formule 1; aan de achterzijde zijn aluminium en titanium de materialen bij uitstek. In totaal zijn ze bijna 14 meter lang, 2,28 meter breed en 3 meter hoog, maatregelen die opnieuw het delen van DNA met de luchtvaartindustrie onthullen.
De aerodynamische steunen zijn ook aan de buitenkant geplaatst: de achterste "vin", die verantwoordelijk is voor het in een stabiele richting houden van de Bloodhound SSC, heeft sinds de eerste ontwerpen verschillende wijzigingen ondergaan, omdat deze de neiging heeft om te lijden aan trillingsverschijnselen, mogelijk destructief in de voorspeld snelheidsbereik - bij meer dan 1000 km/u is dit geen goed nieuws. Verderop zijn nog twee vleugels die ervoor zorgen dat de neus van de Bloodhound SSC heel dicht bij de grond blijft.
interieur
Binnenin zal Andy Green speciaal gebouwde bloedhonden gebruiken voor de Bloodhound SSC van Rolex, een van de vele officiële sponsors van het project. De snelheidsmeter is het vermelden waard, aangezien deze vergelijkbaar is met een toerenteller, maar de "10" vertegenwoordigt niet 10.000 motortoerentallen, maar eerder de felbegeerde 1000 mijl per uur. Aan de rechterkant zal een 1-uur chronograaf zijn, de tijdslimiet voor het bereiken van het record na het starten van de poging. Eenvoudig is het niet?
Afbeeldingen en video: bloodhoundssc.com