Anglicy mówią, że jeżdżą prawą stroną drogi, lewą; my też po prawej. W końcu kto w tym sporze prowadzi po prawej stronie? Kto ma rację? Czy będą to Anglicy, czy większość świata?
Dlaczego jechać w lewo?
TEN lewy obieg sięga czasów średniowiecza, kiedy jazda konna była po lewej stronie, aby prawą rękę pozostawić wolną do trzymania miecza. Jednak bardziej niż regułą był to zwyczaj. Aby rozwiać wątpliwości, w 1300 papież Bonifacy VIII ustalił, że wszyscy pielgrzymi zmierzający do Rzymu powinni trzymać się lewej strony drogi, aby zorganizować przepływ. Ten system panował aż do XVIII wieku, kiedy Napoleon wszystko odwrócił – a ponieważ jesteśmy w historii, dziękuję generałowi Wellington za obronę nas przed napoleońskimi zalotami.Wredne języki mówią, że Napoleon podjął tę decyzję, ponieważ podobno był leworęczny, jednak teza o ułatwieniu identyfikacji wojsk wroga jest bardziej spójna. Regiony zdominowane przez cesarza Francji trzymały się nowego modelu ruchu, podczas gdy Imperium Brytyjskie pozostało wierne systemowi średniowiecznemu. . To było najbardziej potrzebne, Anglicy kopiowali Francuzów. Nigdy! Sprawa honoru.
Średniowieczni kierowcy Formuły 1, czyli jak powiedzenie „poganiacze rydwanów”, również używali bata prawą ręką, aby ostrogować swoje konie, jednocześnie trzymając lejce lewą ręką i krążąc w lewo, aby uniknąć zranienia przechodniów. Cała paleta historii, które tu i ówdzie powtarzamy. Więc nie miej niefortunnego pomysłu spytania Anglika, dlaczego jeździ lewą stroną! Ryzykujesz, że wypcha ci bębenki „nudno-historycznymi” argumentami.
Kraje z ruchem lewostronnym
Cóż… nie uderzajmy już w Wielką Brytanię. Są inni „sprawcy”. Faktem jest, że obecnie krąży po lewej stronie w 34% krajów świata . W Europie mamy cztery: Cypr, Irlandię, Maltę i Wielką Brytanię. Poza Europą „lewicowcy” to głównie dawne kolonie brytyjskie, które są teraz częścią Wspólnoty Narodów, chociaż są wyjątki. Udaliśmy się „do Odkryć”, aby przedstawić Wam światową listę:
Australia, Antigua i Barbuda, Bahamy, Bangladesz, Barbados, Botswana, Brunei, Bhutan, Dominika, Fidżi, Grenada, Gujana, Hongkong, Indie, Indonezja, Wyspy Salomona, Jamajka, Japonia, Makau, Malezja, Malawi, Malediwy, Mauritius , Mozambik, Namibia, Nauru, Nepal, Nowa Zelandia, Kenia, Kiribati, Pakistan, Papua Nowa Gwinea, Samoa, Saint Kitts i Nevis, Saint Vincent i Grenadyny, Saint Lucia, Singapur, Sri Lanka, Suazi, Republika Południowej Afryki, Surinam, Tajlandia , Timor Wschodni, Tonga, Trynidad i Tobago, Uganda, Zambia i Zimbabwe.
W XX wieku wiele krajów, które krążyły po lewej stronie, zaczęło jeździć po prawej stronie . Ale byli też tacy, którzy wybrali drogę odwrotną: szło w prawo, a teraz będzie w lewo. Tak jest w Namibii. Ponadto nadal istnieją kraje o silnych kontrastach kulturowych, jak w Hiszpanii, w których istniał podział normatywny, do czasu definitywnego narzucenia ruchu prawicowego.
Co by się stało, gdyby nagle zdecydowali się na zmianę obowiązującej w kraju zasady ruchu?
W środku tej kąpieli odręcznej historii i geografii jest wreszcie fotografia, która jest warta tysiąca słów i która pozostała dla potomnych. W 1967 r. szwedzki parlament wprowadził zmianę kierunku obiegu w prawo, nie biorąc pod uwagę głosów powszechnych (82% zagłosowało przeciw). Obraz odzwierciedla chaos, który powstał na Kungsgatan, jednej z głównych ulic w centrum Sztokholmu. Widać w nim dziesiątki pojazdów ułożonych jak gra w koguty i setki mironów krążących pośrodku, w takiej anarchii, że jest to żałosne.
Rok później Islandia poszła w ślady Szwecji i zrobiła ten sam krok. Dzisiaj, jako że nie do pomyślenia jest, abyśmy znów jeździli po lewej stronie, myśl o porzuceniu tradycji przodków jest równie obraźliwa dla Wielkiej Brytanii.
A ty, co byś zrobił, gdybyś pewnego dnia obudził się i został zmuszony do jazdy lewostronną w Portugalii?