Po części 1 i części 2 przedstawiamy Forda Transit SuperVan 3, furgonetkę, która z łatwością wywoła uśmiech na twarzy każdego dealera.
Istnieją dwa rodzaje pojazdów, które sprawiają, że przewracamy oczami w agonii: rodzinne minivany i vany. Minivany, ponieważ dzięki nim znikną wszelkie resztki nadziei na zniknięcie 400-konnego włoskiego supersportowego samochodu; furgonetki, ponieważ są najbardziej praktycznym pojazdem w historii, w złym tego słowa znaczeniu. Przestrzeń dedykowana jest sama sobie, nie dająca podstawy do powstania dużych silników, foteli z dobrym podparciem bocznym, czy jakiegokolwiek innego sprzętu, który sprawia, że czujemy, że celem jest jazda. Nic z tego, celem jest transport rzeczy.
Mając te fakty na uwadze, niektórzy producenci samochodów mieli jakąś potrzebę wyprodukowania jednej i tylko jednej, bardziej pikantnej jednostki takich ataków na luksus samochodowy. Renault, na przykład, pokazał światu swoje szaleństwo, gdy w 1995 roku zaprezentował prototyp Espace wyposażony w środkowy silnik Formuły 1. Ford miał też błogosławione marzenia. Wszystko zaczęło się od zamontowania silnika GT40 do Transita MK1. Szczyt nastąpił, gdy w Transita MK3 zamontowano silnik Formuły 1 Cosworth HB.
Trzeba przyznać, że w rzeczywistości po Fordzie Transicie pozostał tylko wizerunek, a w tym Fordzie Transicie Supervan 3 podwozie było takie samo jak w Fordzie C100, wyczynowym samochodzie z 1981 roku, a karoseria była zbliżona do oryginału w skali 7:8. 3,5-litrowy silnik Cosworth HB V8 zmniejsza obroty przy 13800 obr./min i rozwija około 650 KM, co w połączeniu z 890 kg furgonetki było więcej niż wystarczające na każdą ekspresową dostawę do domu.
W jednej z samochodowych „mekek”, Festiwalu Prędkości w Goodwood, Ford Transit SuperVan 3 pojawił się szybko, pokazując wszystkie swoje dźwiękowe, mechaniczne i wizualne nonsensy. Pozostań z filmem: