Jak wiemy, opony mają rowki, które mają bardzo konkretny cel: odprowadzanie wody w mokrych warunkach. To dzięki tym rowkom opony utrzymują kontakt z mokrym asfaltem, zapewniając niezbędną przyczepność, aby zakręty nie były proste, a pedał hamulca nie stał się rodzajem „artystycznego” akceleratora.
Zjawisko to nazywa się aquaplaningiem. a ci, którzy już tego doświadczyli, wiedzą, że żartów w ogóle nie ma...
Ale… co z posadzką suchą?
Jak już wspomniano, w samochodach wyścigowych stosowane są opony typu slick, aby zwiększyć powierzchnię styku z asfaltem, a tym samym przyczepność. Równanie jest proste: im większy chwyt, tym większe „uderzenie”, które wykonuje stoper.
I właśnie na tym założeniu jeden z naszych czytelników, który wolał pozostać anonimowy w obawie przed represjami ze strony swojej grupy przyjaciół (nie martw się Ricardo Santos, nigdy nie ujawnimy twojego nazwiska!) zadał nam następujące pytanie :
Czytnik księgi samochodów (anonimowy)Czy opony łyse suche mają większą przyczepność niż ich rowkowane odpowiedniki?
Odpowiedź brzmi nie. Opony nie mają już przyczepności na sucho, ponieważ są łyse. Wręcz przeciwnie…
Czemu?
Ponieważ w przeciwieństwie do opon typu slick, które używają miękkich mieszanek, które mogą wytrzymać tylko kilkadziesiąt kilometrów (lub okrążeń), nasze opony samochodowe zostały zaprojektowane do przejechania tysięcy kilometrów i używają twardszych mieszanek, a więc mniej lepkich.
Gdy skończy się guma tworząca rowki opony, pozostaje tylko guma z osnowy, która generalnie ma gorszą jakość.
Oprócz gorszej jakości (a tym samym mniejszej przyczepności), opony drogowe nie zostały zaprojektowane do jazdy na łysinę, ani pod względem geometrii, ani struktury. „Pozostała” guma jest zbyt blisko metalowego paska opony, co zwiększa prawdopodobieństwo przebicia opony.
Wreszcie, łysa opona musi mieć starzejącą się gumę, więc guma, która pozostaje, oprócz tego, że nie ma wymaganej jakości, nie gwarantuje niezbędnych właściwości elastycznych do generowania przyczepności.