To wszystko wydarzyło się 60 lat temu, pod koniec lat 50., obie firmy były nadal znane pod bardzo różnymi nazwami — Daimler AG nazywał się wówczas Daimler-Benz, podczas gdy Audi było nadal zintegrowane z Auto Union.
Po czterech spotkaniach rozpoznawczych, 1 kwietnia — nie, to nie jest kłamstwo… — 1958, że zarówno szefowie marki gwiazd, jak i ich odpowiednicy w Ingolstadt osiągnęli porozumienie w sprawie sfinalizowania transakcji. Co byłoby zrobione, gdyby budowniczy ze Stuttgartu nabył prawie 88% udziałów w Auto Union.
(Wyznaczająca) rola nazistowskiego przemysłu”
Na czele procesu przejęcia stanął Friedrich Flick, niemiecki przemysłowiec, który po zakończeniu II wojny światowej był sądzony w Norymberdze za kolaborację z reżimem nazistowskim, odsiedział nawet siedem lat w więzieniu. I to, posiadając w tym czasie około 40% obu firm, ostatecznie odegrało dominującą rolę w fuzji. Biznesmen bronił, że fuzja stworzy synergię i obniży koszty w obszarach takich jak rozwój i produkcja – tak samo wczoraj jak dziś...
Zaledwie dwa tygodnie później, 14 kwietnia 1958 r., odbyło się pierwsze posiedzenie rozszerzonej Rady Dyrektorów, odpowiedzialnej za zarządzanie zarówno Daimler-Benz, jak i Auto Union. W którym m.in. określono kierunek techniczny, jaki powinna obrać każda firma.
Zakończony nieco ponad rok, 21 grudnia 1959 r. ten sam Zarząd podjął decyzję o przejęciu pozostałych udziałów marki Ingolstadt. Stając się tym samym jedynym i całkowitym właścicielem producenta, który narodził się w 1932 roku z połączenia marek Audi, DKW, Horch i Wanderer.
ŚLEDŹ NAS NA YOUTUBE Subskrybuj nasz kanał
Wejście na scenę Ludwiga Krausa
Po sfinalizowaniu przejęcia Daimler-Benz zdecydował się wysłać Ludwiga Krausa, odpowiedzialnego za projektowanie w dziale przedrozwojowym konstruktora ze Stuttgartu, wraz z kilkoma innymi technikami do Auto Union. Cel: przyspieszenie procesów rozwojowych w fabryce w Ingolstadt i jednocześnie przyczynienie się do ułatwienia wspólnego opracowywania nowych modeli pod względem inżynieryjnym.
W wyniku tych wysiłków Kraus i jego zespół ostatecznie stali się inicjatorami prac nad nowym czterocylindrowym silnikiem (M 118), który zadebiutował w Auto Union Audi Premiere, z kodem wewnętrznym F103 . Był to pierwszy czterosuwowy samochód osobowy wprowadzony na rynek przez Auto Union po zakończeniu II wojny światowej, a także pierwszy powojenny model sprzedawany pod nazwą Audi.
Założyciel programu nowoczesnych pojazdów Audi
Fundamentalna osobowość w programie nowych pojazdów Audi od 1965 roku, której zadaniem było stopniowe zastępowanie trzycylindrowych modeli DKW — był ponadto odpowiedzialny za mityczne modele, takie jak Audi 60/Super 90, Audi 100 , Audi 80 lub Audi 50 (przyszły Volkswagen Polo) —, Ludwig Kraus nie wróci już do Daimler-Benz.
Pozostawał w czteropierścieniowej marce, jako dyrektor ds. rozwoju nowych pojazdów, nawet po jej zakupie przez grupę Volkswagen – przejęcie, które miało miejsce 1 stycznia 1965 roku.
Przejęcie, które miałoby miejsce, ponieważ Daimler nie mógłby czerpać zysków z Auto Union. I pomimo ogromnej inwestycji w nową fabrykę w Ingolstadt, a także w 100% nowy model, który pozostawił w przeszłości staromodne silniki dwusuwowe DKW.
Co więcej, to już pod dowództwem ówczesnej Volkswagenwerk GmbH nastąpiła fuzja Auto Union i NSU Motorenwerke w 1969 roku. Narodziny Audi NSU Auto Union AG. Że wreszcie w 1985 roku stanie się to tylko i wyłącznie Audi AG.