porozmawiaj o tym Renault Clio mówi o sukcesie. Pierwotnie wydany w 1990 roku z (trudnym) zadaniem zastąpienia odnoszącego sukcesy Supercinco, Clio ma teraz pięć generacji, wspiął się na szczyty list sprzedaży i od tego czasu buduje sukces za sukcesem.
Zobaczmy: Clio, którego nazwa wywodzi się od bogini greckiej mitologii, jest liderem sprzedaży segmentu w Europie, absolutnym liderem w Portugalii, a do tego wciąż jest najlepiej sprzedającym się modelem francuskiej marki w historii ( który Renault 4L który) sprzedano ponad 15 milionów sztuk.
Biorąc pod uwagę znany sukces, nie trzeba dodawać, że oczekiwania Renault wobec Clio piątej generacji są co najmniej wysokie. I może właśnie dlatego marka Gallic przyjęła nieco konserwatywne podejście do estetyki tego pokolenia, stawiając bardziej na ewolucję niż na rewolucję.
Osobiście uważam, że był to zwycięski zakład, w którym Clio zachowało atletyczny wygląd poprzedniej generacji i zaczęło łączyć go z cechami, które przypominają „starszego brata”, Mégane (głównie z przodu). W rzeczywistości podobieństw jest tak wiele, że kilka osób przyszło do mnie, aby pochwalić styl… Megane , dopiero po zorientowaniu się, że to Clio.
Jeśli jest jedna rzecz, której Clio nie brakuje, to kamery, które zapewniają, że jest dobrze zaparkowane.
Wewnątrz Renault Clio
Jeśli ewolucja była nieśmiała na zewnątrz, to samo nie działo się w środku. Dzięki zupełnie nowej konstrukcji, która podświetla ekran w pozycji pionowej, wnętrze Clio stanowi wyraźną ewolucję (na lepsze) w porównaniu do poprzedniej generacji, poprawiając się nie tylko pod względem ergonomii, ale także ogólnej jakości.
Zapisz się do naszego newslettera
Ale przejdźmy przez części. Pod względem ergonomii ulepszenia w dużej mierze wynikają z zastosowania zestawu klawiszy pianina, umieszczonych pod monitorem oraz trzech obrotowych pokręteł do sterowania klimatyzacją, wszystko to odziedziczone po… Dacii Duster.
Pod względem jakości, krytykowane kiedyś materiały ustąpiły miejsca zestawowi, który zdradza bardziej staranny dobór i dużo przyjemniejszy w dotyku (i dla oka), nawet przewyższający to, co proponuje np. SEAT Ibiza. Mimo to obecność niektórych pasożytniczych dźwięków pokazuje, że montaż wciąż ma miejsce na postęp.
System informacyjno-rozrywkowy zawodzi, wyświetlając zbyt dużo informacji. Mimo to grafika jest prosta.
Tam, gdzie wydaje się, że Renault nie było w stanie uciszyć krytyków poprzedniej generacji, jest na poziomie zamieszkiwania. Chociaż taśma miernicza twierdzi, że (wygodne) ławki Megane pomogły nawet poprawić przestrzeń życiową i reklamowały (marginalnie) wyższe kontyngenty, prawda jest taka, że nie ma zbyt wiele miejsca.
Odziedziczone po Megane, przednie fotele zapewniają dobry poziom komfortu i dobre podparcie boczne.
Z czterema osobami dorosłymi na pokładzie, przestrzeń na nogi na tylnych siedzeniach zależy w dużej mierze od pozycji, w jakiej znajdują się przednie siedzenia (jest to tylko kwestia nadziei, że kierowca jest niski). Jeśli chodzi o szerokość, konstrukcja w kształcie kropli, która nadaje Clio „umięśniony” wygląd, szkodzi gabarytom mieszkalnym, a bagażnik, pomimo 391 l, jest dość głęboki.
Za kierownicą Renault Clio
Za kierownicą Clio odczuwa się pracę w zakresie ergonomii i komfortu siedzeń odziedziczonych po Megane. Gałka zmiany biegów jest bliżej nowej kierownicy, co z kolei zapewnia dobrą przyczepność i przyczynia się do dobrej pozycji za kierownicą. Szkoda, że odległość między siedziskiem a drzwiami jest tak mała, że trudno regulować jej wysokość.
Już w toku od razu wyróżniają się dwie rzeczy: nieco nieprzyjemny dźwięk 1,3 TCe 130 KM (głównie zimno) i zaradność tego steru strumieniowego, która pozwala nam szybko osiągać prędkości znacznie powyżej zalecanych, dorównując poziomowi wyposażenia RS Line.
Wciąż na 1,3 TCe, pracującym wolno, większość nowoczesnych silników benzynowych jest oszczędna — na przykład ten jest w stanie zrobić średnio 4,2 l/100 km podczas bardzo powolnej pracy). Jednak ten ster strumieniowy pozostaje dość ekonomiczny nawet przy (bardzo) dużych prędkościach, nie przekraczając 6,6 do 7 l/100 km.
W ujęciu dynamicznym, cechy rozpoznawane przez Clio od lat pozostają niezmienne. Dzięki zawieszeniu, które łączy komfort z wydajnością, Clio ma również precyzyjny i bezpośredni układ kierowniczy, który jest nawet zabawny, dorównując np. Mazdzie CX-3 (tak, wiem, to kompaktowy SUV, ale to nie z tego powodu prowadzenie pojazdu jest mniej przyjemne).
Kiedy więc zabieramy Clio za zakręty, prezentuje nam przednią oś, która trzyma się drogi, jakby nie było jutra, pozostawiając marzenia o zabawie z tyłu, które puszczają, niewiele, ale wystarczająco, aby wskoczyć do zabawy, i trzymaj przód zawsze skierowany we właściwym kierunku (tak jak w moim pierwszym samochodzie, Clio pierwszej generacji), choć w tym przypadku mamy do czynienia ze „świerszczem sumienia” (lub ESP) chroniącym nas.
Subskrybuj nasz kanał Youtube
Mówiąc o ESP, prawda jest taka, że ESP zawsze wydaje się mniej ufać podwoziu, niż jest w rzeczywistości, ujawniając pewną tendencję do przejmowania prowadzenia za każdym razem, gdy rośnie tempo (a także przyjemność).
Czy samochód jest dla mnie odpowiedni?
Od prawie trzech dekad każdy, kto szuka wygodnego, ekonomicznego i dobrze wyposażonego pojazdu użytkowego, postrzega Clio jako jednego z głównych kandydatów, a prawda jest taka, że wraz z pojawieniem się piątej generacji, francuski bestseller nadal pozostaje na szczycie segmentu.
Dojrzalsze, lepiej wyposażone i dające nawet zabawne zachowanie, Clio poprawiło się prawie we wszystkich punktach, w których było słabsze, i zachowało swoje mocne strony, stając się jednym z „celów do zestrzelenia” w segmencie.
Tak więc, jeśli szukasz (bardzo) szybkiego, ekonomicznego, wygodnego i dobrze wyposażonego narzędzia użytkowego, a przestrzeń nie jest absolutnym priorytetem, Clio pozostaje jedną z głównych opcji do rozważenia w stale uczęszczanej twarzy segmentu B. modele takie jak Volkswagen Polo, czy nowy Peugeot 208 i Opel Corsa.