Poprzednik Porsche Carrera GT Porsche 959 narodziło się w latach 80. jako grupa B, ale niefortunne wydarzenia, które doprowadziły do wyginięcia tych potworów, wyznaczyły mu nowe przeznaczenie. Wyposażyli go w kierunkowskazy, światła, zakryli wnętrze, zamontowali tablicę rejestracyjną i voilá.
Porsche 959 stało się kompendium techniki i siły, które mogą legalnie poruszać się po drogach publicznych, uznając się za szczytowe osiągnięcie Porsche i wizytówkę tego, co będzie przyszłością nie tylko Porsche, ale paradygmatem istoty sportu na przełomie wieków.
Porsche Carrera GT ma również swoją genezę w rywalizacji, specjalnie dla Le Mans, gdzie opracowano prototyp, który powinien kontynuować sukces osiągnięty dzięki 911 GT1 . Ale po raz kolejny zmiany w regulaminie na sezon 1999 oznaczałyby koniec projektu. Przegrałeś Le Mans, ale wygraliśmy.
Koniec ery
Zaryzykowałbym stwierdzenie, że Carrera GT stałaby się symbolem końca epoki. W przeciwieństwie do 959, który wskazywał na kolejny krok, Carrera GT jest jak ostateczny oddech supersamochodów z minionych epok.
Pojawienie się 918 (NDR: w pierwotnej dacie publikacji tego artykułu) rozpoczyna nowy rozdział w tej historii, w której połączenie elektryczności i mechaniki daje początek generacji supersportów zasadniczo różniących się od ich poprzedników. O wiele bardziej złożony i cyfrowy świat. Świat, w którym interakcja człowiek-maszyna wydaje się być zakłócona i dotknięta przez nowe warstwy filtrów utrudniające komunikację.
Carrera GT jest idealną antytezą obecnego paradygmatu, w którym prostota i wykonanie jej receptury okazuje się decydującym czynnikiem jej zachwytu
Porsche Carrera GT to cudownie czysta, analogowa maszyna w rozrastającym się świecie bitów i bajtów. Technologia to coś więcej niż oprogramowanie i jako taka nie była pozbawiona wysokiego poziomu, służąc, podobnie jak 959, jako laboratorium toczne, ale przede wszystkim kojarzona z konstrukcją i materiałami. Włókno węglowe w konstrukcji i nadwoziu, aluminium w podwoziu, niespotykane kompozytowe sprzęgło i tarcze hamulcowe na bazie ceramiki, również z kompozytu węglowego.
Samo auto było receptą bardziej niż przetestowaną i nawet dzisiaj, równie efektowną i atrakcyjną, jak wtedy, gdy została stworzona. Silnik umieszczony w tylnej środkowej pozycji wzdłużnej, sprzężony z sześciobiegową manualną skrzynią biegów i tylko napędem na tylne koła — proste i skuteczne.
Na plecach kierowcy było wybuchowe serce z 10 cylindrów ułożonych w V — wywodzący się z tego projektu dla Le Mans — gdzie dla tego twojego zastosowania drogowego wzrosła z 5500 do 5700 centymetrów sześciennych, produkując 612 KM przy przenikliwym 8000 obr/min.
Testy wysokości ujawniły niesamowitą zwinność, ale też nerwowość na granicy, wymagająca od pilota szybkiego refleksu
Egzotyka materiałów i rozwiązań pozwoliła na kilka 1380 kg w efekcie występy były jak… przytłaczające. Tylko 3,6 s od 0 do 100, aw niecałe 10 s wskazówka prędkościomierza przekroczyła już granicę 200 km/h i zatrzymała się dopiero przy 330 km/h. Nawet dzisiaj potrafi zapierać dech w piersiach i trzymać plecy na ławce.
Wymagające
Analogowy aspekt jego konstrukcji sprawił, że proces wydobycia jak najwięcej z tej mechanicznej bestii stał się zadaniem w zasięgu nielicznych. Testy wysokości ujawniły niezwykłą zwinność, ale i pewną nerwowość na granicy, wymagającą od pilota szybkiego refleksu.
Kompaktowy sprzęgło ceramiczne miał też swoich przeciwników, biorąc pod uwagę trudność w modulowaniu go, porównywany bardziej do włącznika / wyłącznika, mimo że, jak wszystko inne, jest kwestią uczenia się i podejścia. Niewątpliwa była jego trwałość, zdolna bezkarnie wytrzymać wymagane wysiłki.
TEN silnik z drugiej strony był jednomyślny w pochwale. Dźwięk jeżący włosy na karku (film na końcu), z rażącą łatwością wchodzenia na obroty i niszczycielską łatwością trzymania się obrotów stratosferycznych.
Dynamicznie było cudem. W limitach było to nerwowe, ale te limity były dość wysokie. Przyspieszenia boczne do 1G, być może najlepsze hamulce w branży, zdecydowanie jedno z najlepszych wspomagań kierowania, z ogromną precyzją i wyczuciem oraz dobra widoczność sprawiły, że Carrera GT jest odpowiednią maszyną na krętą drogę lub na najbardziej wymagające tor. .
nowa guma
Przedstawiony w wersji produkcyjnej w 2003 roku (koncepcja poprzedziła ją w 2000 roku), do 2006 roku wyprodukowano około 1270 sztuk . Mimo 10 lat od premiery (NDR: w pierwotnym dniu publikacji tego artykułu) Porsche nie zapomniało o Carrera GT.
W tym roku (2016), we współpracy z Michelin, opracował nowy zestaw specjalnych opon do supersportu — musisz je utrzymać. Jest za wcześnie, aby stać się eksponatami muzealnymi i nadmiernie chronionymi przez kolekcjonerów.
Ujawniając znaczenie opon w dynamice każdego samochodu, ten nowy zestaw pozwolił wygładzić najdelikatniejsze dynamiczne aspekty Carrera GT, czyniąc ją znacznie bardziej progresywną w reakcjach w poszukiwaniu ograniczeń.
następca
Nowo wprowadzony 918 Spyder jest innym zwierzęciem niż Carrera GT, z tymi dwoma w filozoficznie przeciwstawnych obozach. W jakiś sposób ewolucja linii jest zauważalna, choćby w tym, co widzą oczy. Obie respektują tę samą architekturę, więc proporcje są podobne, a założenia wizualne, które doprowadziły do powstania Carrery GT, ewoluowały w 918.
Niezależnie od tego, czy patrzymy na 918 z takim samym szacunkiem, jak patrzymy na Carrera GT, tylko przyszłość pokaże. Ale w świecie wysokowydajnych hybryd, dwusprzęgłowych skrzyń biegów, napędu na cztery koła i układu kierowniczego, Carrera GT jest idealną antytezą obecnego paradygmatu , gdzie prostota i wykonanie Twojego przepisu okazuje się decydującym czynnikiem Twojego zachwytu.