Od 2002 roku nazwa Supra żył ze sławy pokolenia A80, które nakarmiło wielu tunerów na całym świecie. Stał się ulubieńcem tuningu, ponieważ jego sześciocylindrowy silnik rzędowy 3.0 mógł wytrzymać prawie wszystko, nawet przygotowania, które doprowadziły go do szalonych 1000 KM. Nigdy nie jeździłem żadną z tych wersji, ale miałem szczęście jechać standardowym A80 podczas podróży do Japonii w latach dziewięćdziesiątych.
Jeśli niski front i górne skrzydło nadal mają wpływ, dwadzieścia lat temu Toyota Supra Poszanowanie. Kabina była stosunkowo ciasna jak na tak duży samochód, ale pozycja kierowcy była na miejscu, a wszystkie drugorzędne elementy sterujące były ciasne wokół kierowcy, jak samolot myśliwski.
W programie wycieczki test Supry był tylko krótką notatką, nie tylko dlatego, że samochód nie był już nowy, ale ludzie z Toyoty uzasadnili swoją dumę i nalegali, aby dziennikarze go wypróbowali. Pomysł polegał na wykonaniu kilku okrążeń wokół owalnego toru w centrum testowym Toyoty, z którego nie można było wyciągnąć zbyt wielu wniosków.
Pamiętam blask silnika, gdy dwie turbosprężarki zaczęły działać i bezceremonialnie pchały Suprę do przodu. Moc 330 KM 2JZ-GTE mogła osiągnąć 100 km/hw 5,1 s, ale jednostka, którą prowadziłem, była ograniczona do 180 km/h, zgodnie z ówczesnymi prawami rynku japońskiego. Kiedy osiągnąłem tę prędkość, która na owalu nie zajęła nawet ćwierć okrążenia, pozostałe okrążenia przekroczyły ten limit. Na drogach dojazdowych mogłem jeszcze trochę sprowokować tyły, ale niewiele, bo w aucie towarzyszył mi zdenerwowany mechanik Toyoty.
dwadzieścia lat później
„Fast-forward” na rok 2018, a teraz jestem na hiszpańskim torze Jarama, staromodnym torze, z szybkimi zakrętami i krótkimi ucieczkami, ślepymi garbami, stromymi zjazdami i wolnymi zakrętami o zmiennym promieniu, które zmuszają do studiowania trajektorii. Obok mnie mam Abbie Eaton, która trenuje, więc mogę w pełni wykorzystać Suprę na kilku okrążeniach, do których mam prawo. Jej styl to bardziej wydawanie rozkazów niż rad, jak „teraz na dole!” cenna pomoc, aby móc bardziej skoncentrować się na samochodzie, a mniej na torze. Pomimo tego, że jest znacznie młodsza ode mnie, musi wiedzieć, o czym mówi, ponieważ z powodzeniem bierze udział w „British GT Championship”.
Tor posiada zwykłe pachołki wskazujące strefy hamowania, punkty liny oraz blokujące błędne trajektorie, które mogą się źle skończyć. Ale głos panny Eaton jest sprawniejszy i zachęca mnie do zrobienia drugiej rundy znacznie szybciej niż pierwszej, w której towarzyszył mi spokojniejszy instruktor. Doładowany sześciocylindrowy silnik rzędowy BMW znany jest z innych modeli niemieckiego domu wykończonych w M40i.
Toyota za pośrednictwem Gazoo Racing wykonała kalibrację i twierdzi tylko, że ma ponad 300 KM, ale powinna mieć tyle samo 340 KM co Z4. Inaczej nie można w to uwierzyć, w przypadku dwóch modeli, które będą miały ten sam silnik, tę samą platformę, zbudowaną w oparciu o stalowo-aluminiową architekturę CLAR serii 5 i 7 oraz tę samą fabrykę Magna-Steyr w Graz w Austrii. Taka sama jest również ósma automatyczna skrzynia biegów z łopatkami przy kierownicy, dostarczana przez firmę ZF.
W Jarama zwiększam tempo. Kierowanie jest precyzyjne bez nerwów, Eaton mówi mi, żebym nie zdejmował rąk z pozycji „dziewięć i ćwiartka” i tak nie jest. Przednie opony wbijają się w odnowiony asfalt toru i ułatwiają skierowanie samochodu na właściwą trajektorię. Jeszcze kilka okrążeń i już przesadzam i wpadam w lekką podsterowność. Ale 50% rozkład masy na oś ułatwia zmianę nastawienia, a luzy na kierownicy i przepustnicy mają natychmiastowy wpływ na zachowanie samochodu na torze: niewielka podsterowność, odciążenie przepustnicy; trochę nadsterowność, trochę kontr-sterowanie i przyspieszanie. Tutaj również zauważono wysoką sztywność konstrukcji, która według Toyoty dorównuje węglowemu „koksowi” supersamochodu Lexusa LFA.
O co Toyota zapytała BMW?
Prośby Toyoty skierowane do BMW o przełożenie 1,6 między rozstawem osi (krótkim) a pasem (szerokim) odniosły skutek, podobnie jak nisko położony środek ciężkości, któremu udaje się pozostać bliżej ziemi niż w GT86. Kiedy masz taki punkt wyjścia, nic dziwnego, że podwozie wydaje się zdolne do obsługi większej mocy. Co potwierdził Tetsuya Tada, główny inżynier projektu: wersja GRMN jest na biegu i może korzystać z silnika nowego M2 Competition o mocy 410 KM, mówię.
Tetsuya Tada, główny inżynier Toyota SupraIstnieją trzy główne elementy, które decydują o osiągach tego samochodu, a mianowicie krótki rozstaw osi, szerokie pasy ruchu oraz nisko położony środek ciężkości. A to jest zupełnie inne od poprzedniego Z4. Dlatego zwróciliśmy się do BMW z wieloma prośbami o zmiany, aby te trzy elementy były zgodne z naszymi oczekiwaniami.
Cztery cylindry w Suprze?
Toyota Supra zawsze była synonimem sześciu cylindrów, ale potwierdza się słabsza wersja Supry, z czterocylindrowym silnikiem 2.0 turbo i 265 KM — czy powinni nazywać ją Celicą? Kabriolet, taki jak Z4, przynajmniej na razie nie jest w planach.
Samochód, którym prowadzę, to jednostka tylko czterech istniejących prototypów, więc Toyota nie pozwoliła mu korzystać z trybu Track (który sprawia, że ESP jest bardziej liberalny), nie mówiąc już o wyłączeniu kontroli stabilności, co kilka razy zaczęło działać. czasy. Pozostał jednak tryb jazdy Sport, który zmienia reakcję przepustnicy, wspomaganie kierownicy i tłumienie. Kontrola ruchu Supry jest bardzo precyzyjna, nawet w bardzo szybkich zakrętach, gdzie przedni stabilizator z określonym mocowaniem ogranicza podsterowność. Podczas gwałtownego hamowania na końcu prostej, gdzie prędkość osiągnęła ponad 220 km/h, czterotłoczkowe hamulce Brembo oparły się dobrze, ale z początkowym atakiem, który mógł być bardziej decydujący.
Automatyczna skrzynia w trybie manualnym jest szybka ale nie zawsze posłuszna wypustkom do redukcji, może prosiłem o to czego nie powinienem. Zawieszenie nie przypomina samochodu torowego, daleko mu do tego, ale jest na tyle kompetentne, że nie niszczy Michelin Pilot Super Sport (specyficznego dla Supry) i daje przyjemność z jazdy po torze. Byłoby fajniej, gdyby można było zobaczyć, jak zachowuje się aktywny mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu podczas skręcania w „drifie”, mężczyźni z Toyoty mówią z szerokim uśmiechem, że dostroili go do tego. Może następnym razem…
Najbardziej oczekiwany moment…
Silnik „O” BMW
Sześciocylindrowy silnik rzędowy, od dziesięcioleci specjalność BMW, można powiedzieć tylko dobrze. Bardzo elastyczna przy niskich obrotach, z dużym momentem obrotowym powyżej 2000 obr./min, a następnie z pełną siłą końcówki, którą warto zabrać do czasu cięcia przy 7000 obr./min. Nie wszystkie silniki z doładowaniem są takie. Zgodnie z oczekiwaniami jest również bardzo płynny, pozbawiony wibracji, ale mężczyźni z Toyoty przepraszają, że z powodu przepisów dotyczących zanieczyszczeń nie może wydawać bardziej sportowego dźwięku. Jest poważny i potężny, ale nie spektakularny.
Po torze droga. Inżynierowie projektu twierdzą, że spędzili dużo czasu jeżdżąc na długich trasach, aby upewnić się, że Toyota Supra jest również kompetentnym Grand Tourerem. W ciągu kilku kilometrów, które zrobiłem na autostradzie, teraz z zawieszeniem w trybie normalnym, zauważyłeś, że tłumienie jest dość dopracowane, pokonując niedoskonałe podłoże bez przeszkadzania kierowcy i pasażerowi. Sterowanie wykazywało nadmierną czułość wokół punktu neutralnego, ale może to być kwestia niedokończonej kalibracji. Od teraz, aż do rozpoczęcia produkcji, można jeszcze dokonać wielu korekt tego typu.
Sześciocylindrowy rzędowy rzędowy króluje w czasie wolnym na tych terenach, z mruczeniem, które służy jako ścieżka dźwiękowa do łatwego postępu. Kabina jest „w porządku”, jak można się spodziewać — na dachu są wybrzuszenia, które dodają kilka milimetrów wysokości. Jeszcze nie czas na rozmowy o jakości materiałów, ponieważ zakryto całą deskę rozdzielczą, z wyjątkiem tych, w których trzeba było uzyskać dostęp do najważniejszych przycisków, prawie wszystkich pochodzenia BMW, w tym iDrive, dźwigni skrzyni biegów i drążków kolumny.
krótki i sportowy
Oczywiście pozycja za kierownicą jest nisko, ale nie za nisko, a kierownica jest bardzo dobrze ustawiona, prawie pionowa. Fotel jest wygodny i zapewnia dobre trzymanie boczne podczas pokonywania zakrętów. I przybyli! Trasa, którą wybrała Toyota, obejmowała drogi drugorzędne, z prostymi jak okiem sięgnąć, gdzie sześciocylindrowy mógł wyrazić się w pełni, czyli w głąb!… Ale też węższe łańcuchy, gdzie Supra zwinność pozostała po raz kolejny udowodniona.
Eurospec
W Europie Supra 3.0 jest standardowo wyposażona w zawieszenie z adaptacyjnym tłumieniem, o 7 mm niższe niż normalnie i aktywną samoblokację.
Bez „stresu” toru, szybka jazda po krętej drodze pokazała, że tłumienie Sport działa bardzo dobrze, nawet na nierównym terenie, będąc w stanie wyjść z normalnego trybu tylko wtedy, gdy chce się toczyć z większym komfortem. Sprężyny dwustronnego działania i zmienne ograniczniki zapewniają możliwość pokazania, jak radzić sobie ze słabą nawierzchnią, szybkimi zakrętami lub obydwoma jednocześnie. Przyczepność nigdy nie stanowi problemu, nawet na najmocniejszych hakach, ponieważ Toyota Supra przenosi wszystko, co ma, na ziemię i wskazuje na małe dryfowanie, zanim ESP włączy się.
Wnioski
Dużym problemem Toyoty w przypadku Supry było uniknięcie efektu GT86/BRZ, dwóch bliźniaków, które wyróżniają się tylko grillem i emblematami. W tej umowie z BMW zróżnicowanie estetyczne wydaje się oczywiste. Realizacja planu została osiągnięta na poziomie dynamicznym, co do tego nie ma wątpliwości, plasując Suprę w segmencie, w którym Porsche 718 Cayman S jest punktem odniesienia. Supra nie będzie tak ekstremalnym produktem, ale jest kompetentnym, zabawnym i kompletnym samochodem sportowym.
Jeśli chodzi o cenę, Toyota nie podała ceny, ale pozycjonując Suprę jako konkurenta 718 Cayman S (a także BMW M2 czy Nissana 370Z Nismo), szacujemy, że może kosztować około 80 tys. na początku przyszłego roku.
Arkusz danych
| Silnik | |
|---|---|
| Architektura | 6 cylindrów w linii |
| Pojemność | 2998 cm3 |
| Pozycja | Wzdłużny, przedni |
| Żywność | wtrysk bezpośredni, turbosprężarka typu twin-scroll |
| Dystrybucja | 2 górne wałki rozrządu, 24 zawory, dwufazowy zmieniacz |
| moc | 340 KM (szacunkowo) |
| Dwójkowy | 474 Nm |
| Streaming | |
| Trakcja | tył z aktywną samoblokacją |
| Skrzynia biegów | automatyczna ósemka |
| Zawieszenie | |
| Przód | Zachodzące na siebie ramiona, adaptacyjne amortyzatory |
| Powrót | Adaptacyjne amortyzatory wieloramienne |
| Możliwości i wymiary | |
| komp. / Szerokość / Alt. | 4380 mm / 1855 mm / 1290 mm |
| Dystans. rozstaw osi | 2470 mm |
| bagażnik samochodowy | niedostępne |
| Waga | 1500 kg (w przybliżeniu) |
| Opony | |
| Przód | 255/35 R19 |
| Powrót | 275/35 R19 |
| Zużycie i wydajność | |
| Średnie spożycie | niedostępne |
| Emisje CO2 | niedostępne |
| maksymalna prędkość | 250 km/h (ograniczona) |
| Przyśpieszenie | niedostępne |