Bloodhound SSC to niezwykły pojazd. I nie mogłoby być inaczej, gdyby nie cel, jakim było zdetronizowanie Thrust SSC Ultimate, rekordzisty prędkości na torze. Co trzeba zrobić, aby przekroczyć barierę 1000 mil na godzinę? Oprócz odwagi i woli pomaga też 135 000 KM mocy.
Najszybszy pojazd na lądzie ma obecnie Thrust SSC Ultimate, który z Andym Greenem za sterami osiągnął 1 227 985 km/h w 1997 roku.ZOBACZYĆ TAKŻE:
strong>Rolls Royce mórz, które „latają” miękkoTen sam kierowca zamierza teraz, prawie 20 lat później, odnowić swój rekord. Ale tym razem poprzeczka jest nieco wyższa, dokładnie o 381.359 km/h wyższa. W tym artykule pokazujemy niektóre z kluczowych punktów pracy inżynierskiej, jaką jest Bloodhound SSC.
Projekt został publicznie zaprezentowany w październiku 2008 r. w London Science Museum i od tego czasu 74-osobowy zespół kierowany przez Richarda Noble'a bada, programuje i rozwija SSC Bloodhound tak, że między lipcem a wrześniem 2015 r. obecny rekord został pobity w Hakskeen Pan, Republika Południowej Afryki.
Silniki
Aby Bloodhound SSC był w stanie przekroczyć barierę 1000 mil na godzinę, ma dwa silniki napędowe: hybrydowy system rakietowy, o którym już pisaliśmy szczegółowo tutaj, oraz silnik odrzutowy. Ten ostatni to silnik Rolls Royce EJ 200, silnik, który w dużej mierze przyczynia się do uzyskania 135 000 koni mechanicznych – i tak, jest dobrze napisany, jest w środku i ma łącznie trzydzieści pięć tysięcy koni mechanicznych w tym czterokołowym sprinterze.
te dwa silniki są w stanie utrzymać w powietrzu obiekt ważący prawie 22 tony lub, jak kto woli, 27 Smartów ForTwo i kilka innych proszków – na przykład moją teściową. Lub twoje, jeśli nalegasz...
Nadal nie jesteś pod wrażeniem? Silnik odrzutowy Rolls Royce EJ 200, który napędza myśliwiec Eurofighter Typhoon i jest w stanie zassać 64 000 litrów powietrza… na sekundę. Przekonany? Dobrze, że są…
Mimo wszystko, a rygor jest cechą, którą lubimy, odnosząc się do mocy silnika odrzutowego lub rakiety, technicznie bardziej poprawne jest mówienie w kilogramach zamiast w koniach mechanicznych. W przypadku silnika EJ 200 jest to około 9200 kgf, podczas gdy w rakiecie hybrydowej jest to 12 440 kgf.
Ale co to oznacza? W nieco abstrakcyjny i podsumowany sposób oznacza to, że razem te dwa silniki ustawione nieruchomo pionowo i pracujące z pełną mocą byłyby w stanie utrzymać w powietrzu obiekt ważący prawie 22 tony lub, jak kto woli, 27 Smartów ForTwo i cokolwiek. poza tym – na przykład moja teściowa. Lub twoje, jeśli nalegasz...
hamulce
Aby zatrzymać tego prawdziwego kolosa, zostaną użyte trzy różne systemy. Po wyłączeniu wszystkich silników siła tarcia szybko spowalnia Bloodhound SSC do 1300 km/h, w którym to momencie uruchamiany jest system hamulca pneumatycznego, który będzie w stanie spowodować spowolnienie o 3 G dzięki uprzejmości 9 ton tarcia spowodowanego przez ten system. System ten jest aktywowany stopniowo, aby utrzymać stałe hamowanie, tak aby Andy Green, pilot, nie stracił przytomności. Funkcjonowanie tego systemu można zobaczyć na filmie:Przy 965 km/h w grę wchodzi spadochron. Początkowy wpływ otwarcia to 23 tony. Jest odporny materiał! Spowolnienie będzie również rzędu 3 G.
Wreszcie, przy 320 km/h uruchamiają się najbardziej przyziemne hamulce tarczowe. Aby mieć realną ocenę naprężeń mechanicznych i termicznych, na jakie narażone będą tarcze hamulcowe, należy dodać kilka czynników: Bloodhoud SSC waży 7 ton, koła będą się obracały z prędkością 10 000 obr/min i 320 km/h za pomocą tego systemu zamierza osiągnąć spowolnienie o 0,3 g. Początkowo testowano tarcze karbonowe, których „pozostałości” świadczą o nieumiejętności radzenia sobie z sytuacją. Zespół postanowił następnie rozpocząć testowanie stalowych tarcz. Ilość energii do rozproszenia jest ogromna, co można zobaczyć w najnowszym udostępnionym filmie:
zewnętrzny
Biorąc pod uwagę naddźwiękową moc tego pojazdu, nadwozie jest mieszanką technologii z przemysłu motoryzacyjnego i lotniczego: z przodu „kokpit” z włókna węglowego technicznie podobny do tych stosowanych w Formule 1; z tyłu preferowanymi materiałami są aluminium i tytan. W sumie mają prawie 14 metrów długości, 2,28 metra szerokości i 3 metry wysokości, co po raz kolejny ujawnia dzielenie DNA z przemysłem lotniczym.
Rekwizyty aerodynamiczne są również umieszczone na zewnątrz: tylna „płetwa”, odpowiedzialna za utrzymywanie SSC Bloodhound w stabilnym kierunku, od pierwszych konstrukcji przeszła kilka modyfikacji, ponieważ ma tendencję do drgania, potencjalnie niszczącego w przewidywany zakres prędkości – powyżej 1000km/h to nie jest dobra wiadomość. Przed nami jeszcze dwa skrzydła odpowiedzialne za utrzymywanie nosa Bloodhound SSC bardzo blisko ziemi.
wnętrze
Wewnątrz, Andy Green będzie używał specjalnie zbudowanych ogarów dla Bloodhound SSC firmy Rolex, jednego z wielu oficjalnych sponsorów projektu. Warto zwrócić uwagę na prędkościomierz, ponieważ jest on podobny do obrotomierza, jednak „10” nie oznacza 10 000 obr./min silnika, ale upragnione 1000 mil na godzinę. Po prawej stronie widnieje 1-godzinny chronograf, czyli limit czasu na osiągnięcie rekordu po rozpoczęciu próby. Proste, prawda?
Obrazy i wideo: bloodhoundssc.com