ریکاردو لیال دوس سانتوس، بخشی از تیم برنده داکار، تیم Monster Energy X-raid است، و پائولو فیوزا، هر دو بر روی یک MINI All4 Racing 2993 سیسی و 315 اسب بخار او را همراهی میکرد.
اکنون با مصاحبه ما همراه باشید:
1- چه تعادلی با این داکار دارید؟
تراز بسیار مثبت است، اساساً ما اهداف اصلی شرکت را که قهرمانی تیم داکار بود انجام دادیم و علاوه بر برد، دو سوارکار ما در مجموع اول و دوم شدند. ما همچنین میخواستیم بهعنوان سوارکار تکامل پیدا کنیم و فکر میکنم با نشان دادن زمان ثبتشده در مراحل مختلف، به خوبی به آن دست یافتیم. به صورت انفرادی تنها امتیازی که کمتر به دست آمد در رده بندی نهایی بود که کمی مشروط به اتفاق بدی بود که در گل داشتیم. با این حال، تعادل نهایی بسیار خوب است…
2- آیا پتانسیلی برای تکامل بیشتر تیم وجود دارد یا محدودیت اساسی در پروژه، یعنی ماشین وجود دارد؟
من فکر می کنم فرصت هایی برای تکامل بیشتر وجود دارد، چندین تکامل ماشین از قبل برنامه ریزی شده است. در پروژه ای مانند این، شما باید در فازها و بخش ها تکامل پیدا کنید و این چیزی است که انجام می شود. در واقع، امسال تفاوت قبلاً مشاهده شده است ...
3 بهترین و بدترین لحظه تجربه شده در این نسخه 2012 چیست؟
بدون شک بدترین لحظه گل و لای است و بهترین ها... بهترین ها می توانند پایان باشند، وقتی متوجه شدیم که اهداف را برآورده کرده ایم، در مسابقه تیمی پیروز شدیم و به صورت انفرادی در آخرین مرحله پیروز شدیم. فوق العاده است زیرا اولین بار است. اما لحظات خوب زیادی در طول مسابقه رقم خورد.
4- آن دو ساعت عذاب در مرحله سوم چگونه زندگی می کرد؟
خیلی چیزها به ذهنم خطور کرد... در ابتدا به نظر ناامید کننده نبود، فکر می کردم وقتی اولین ماشین به ما کمک کرد می توانیم بدون هیچ مشکلی از آنجا خارج شویم، اما بعد آن ماشین اول نبود. دومی بود، دومی نبود، سومی بود... داشتیم دور مسابقه را تماشا میکردیم و همه چیز از ذهنمان گذشت. ایده اصلی در این نوع موقعیتها این است که آرام بمانیم و به گزینههایی که داریم فکر کنیم، اما البته با تمام شدن تمام فرضیههای منطقی، ناامید میشویم. در نهایت با وجود غم و اندوه از دیدن شکست مسابقه، موفق شدیم به خوبی به آنجا برسیم. ما کارمان را انجام دادیم و کاری که باید انجام میدادیم، موقعیتهای یک داکار بود... اتفاق افتاد، اتفاق افتاد... باید انگیزه را از دست ندهیم و در مرحله بعد به حمله برگردیم.
5- آیا فکر می کنید اگر کمک به نانی رم و هولوچیک نبود می توانستید نتیجه بهتری ثبت کنید؟
به طور کلی خیر، مسابقه ما تحت تأثیر مشکل اولیه قرار گرفت و این بزرگترین مانع بود. کمک به نانی رم فقط ما را مشروط به این واقعیت کرد که اگر آن روز برای کمک به او متوقف نشده بودیم، در رده دوم جدول رده بندی کلی قرار داشتیم و ثبت نام همیشه خوب است، اما این چیزی نبود که نتیجه نهایی را مشروط کرد. از مسابقه
6- چه چیزی را بیشتر از همه از دست داده اید؟
از خانه
هفتم - و فراتر از آن؟
از قهوه… مشکل حتی کمبود قهوه نیست، مشکل این است که هیچ راهی وجود ندارد! اما با وجود آن، این بار موفق شدیم 100% بیدار بمانیم.
هشتم - چه چیزی را در مورد این نسخه داکار آمریکای جنوبی بیشتر دوست داشتید؟
مراحل به دلیل تکنیک مورد نیاز، زیبایی مسیرها و نظارت بر جمعیت محلی بسیار جالب بود. خیلی خوب و خیلی زیبا بود، بی رحمانه بود!
نهم - آسانتر یا سختتر از نسخه آفریقایی آزمون؟ کدام یک را ترجیح می دهی؟
من نسخه آمریکای جنوبی را ترجیح می دهم، اما سطح دشواری در هر دو طرف مشابه است. این داکار بسیار دشوارتر از سایرینی بود که ما در آفریقا انجام دادیم، در مورد خاص من، سطح تفاوت کیفی ماشین بسیار زیاد است. مثلا پارسال من نمیتونستم 2 کیلومتر سوراخ و گودال رو پشت سر هم انجام بدم چون ماشینم اجازه نمیداد، این ماشین بدون هیچ مشکلی این کار رو انجام داد. نسخه آمریکای جنوبی دارای مسیرهای پیچ در پیچ بیشتر، قطعات بسیار فنی است و به دلیل این نوع سختی مقایسه بسیار جالب تر است.
دهم - ماجراهای بعدی؟
آنها هنوز باید تعریف شوند، اما من می خواهم برای رالی Quads به استرالیا برگردم.
پائولو فیوزا به سمت چپ، ریکاردو لیال دوس سانتوس در سمت راست
| 
| 
|
| 
| 
|
ریکاردو لیال دوس سانتوس: صفحه رسمی
همچنین از افرادی که این مصاحبه را امکان پذیر کردند تشکر می کنم.