متن هایی هستند که نوشتن آنها برای من هزینه زیادی دارد. آنها هزینه دارند زیرا می دانم که باید از ماشینی بد بگویم که با وجود نقص های بی شمارش، من بسیار دوستش دارم. خیلی زیاد. بنابراین، اجازه دهید با بخش خوب این اواخر شروع کنیم فیات اونو توربو I.E. - زیرا از آن به بعد همیشه در سراشیبی خواهد بود.
خوب، چه موتوری!
من این فرصت را داشتم که سوار یکی از اسب های بانوی دوتایی و بخار شوم! چه حرکتی!
اگر در آیندهای دور مجبور میشدم به گذشته برگردم و مدلی را نجات دهم تا به نوههایم نشان دهم موتورها و ماشینها قبل از اینکه توسط نوابغ الکترونیکی گرفته شوند چگونه بودند، آن یک Fiat Uno Turbo I.E بود. کشنده، آشفته، غیرقابل پیش بینی و ناامن.
تا دور موتور 3000-3200 دور در دقیقه موتور معروف 1.4 توربو توسعه کمی داشت یا اصلاً پیشرفت نمی کرد اما از آن به بعد منحرف می شوند و به اینجا می رسد. توربو هندسه ثابت با 0.8 بار "ریه ها" را پر کرد و تنها تخلیه نیرو را در حدود 6000 دور در دقیقه متوقف کرد.
این یک موتور دوقطبی بود: همه یا هیچ. حد وسطی وجود نداشت. رفتاری که رانندگی در جاده های ناهموار را بسیار دشوار می کرد. اما از طرف دیگر آن را هیجان انگیزتر می کند.
برای همه مقاصد، ما در مورد یک موتور 1400 سانتی متر مکعبی صحبت می کنیم که با وجود تنها هشت سوپاپ و سیستم تزریق چند نقطه ای، به لطف سوپرشارژ، یک موتور زیبا ارائه می کند. 118 اسب بخار . مرجعی برای آن زمان - بدزبانان گفتند که قدرت آن بیشتر بود، در حدود 130 اسب بخار…
موتور به یاد ماندنی، شاسی نیز، اما نه به بهترین دلایل
اما اگر موتور در واقع به خاطر شخصیت دوقطبی خود خاطره انگیز بود، نمی توان همین را در مورد شاسی گفت. با عرض پوزش برای اغراق، اما مطمئناً گاری های الاغی با رفتار پویاتر از این Fiat Uno Turbo I.E وجود خواهند داشت...سیستم تعلیق نیمه سفت و سخت محور عقب، علاوه بر راحتی به اندازه یک مبل گرانیتی، به Turbo I.E رفتاری به اندازه یک سیاستمدار قابل اعتماد می دهد. او به ندرت وظیفه خود را انجام می داد و در بدترین زمان از همکاری کناره می گرفت و شرایطی را بدتر می کرد که قبلاً در خودش حساس بود.
در مورد سرب، این بیچاره هر کاری که می توانست انجام داد تا 118 اسب بخار را که همیشه با عجله می رسید، هضم کند. خوشبختانه ترمزها نقش خود را به خوبی ایفا کردند. درخشندگی که فقط با اندازه مسخره رینگ ها و لاستیک ها گیر کرده بود. 118 اسب بخار یادت هست؟
تجهیزات نقطه قوت بود
در داخل، برخلاف فولکس واگن پولو G40 که مطلقاً هیچ چیز نداشت - حتی قفل مرکزی یا شیشه های برقی - این یکی همه چیز و بیشتر داشت. یک فرمان عالی از یک برند معروف ایتالیایی، لیست گسترده ای از تجهیزات استاندارد و فضای قابل توجهی. فقط یک چیز نداشت: کیفیت ساخت. صداها و ارتعاشات انگلی استاندارد بود.
به هر حال… ماشینی در تصویر زمان خود. بی توجه به مصرف، انتشار آلاینده یا آن مفهوم بسیار عجیب در آن زمان که ایمنی نام داشت. از سوی دیگر، آن مواقعی بود که اتومبیل ها با بی خیالی و سرگرمی قافیه می شدند. و همه اینها به خودی خود دلایل کافی برای ستایش خودرویی است که به هر حال حتی می توان گفت هیچ عیب و نقصی هم نداشت. بیایید بگوییم او، بله، هوی و هوس داشت. ماشین خیلی شیکی بود! و این حتی بد نیست. حتی به این دلیل که برای کسانی که خواهان آرامش و آرامش بودند، گزینه های دیگری وجود داشت...
گرگ های جوانی که از این تجربه جان سالم به در برده اند، آن را با علاقه به یاد می آورند. امروزه کمتر جوانی را می توان نسبت به 20 سال پیش در جاده ها یافت که با آرامش پشت فرمان پیشنهادهای منطقی تر و مطمئن تر باشند. آنها مدتهاست باشگاه جعبه های سریع را رها کرده اند. زمان ها متفاوت است.
این اولین نسل بود با همان استدلال های مکانیکی اما با 105 اسب بخار
خارج از موضوع: من تصویر جالبی از ربع کامل یک فیات Uno Turbo I.E پیدا کردم که ظاهراً در پرتغال گرفته شده است. ظاهراً کسانی بودند که فکر می کردند Turbo I.E کوچک می تواند چند اسب اضافی را اداره کند:
درباره "این یکی را به خاطر دارید؟" . این بخشی از Razão Automóvel است که به مدلها و نسخههایی اختصاص داده شده است که به نوعی خودنمایی میکنند. ما دوست داریم ماشین هایی را به یاد بیاوریم که زمانی ما را به رویا می انداختند. در این سفر در زمان در اینجا در Razão Automóvel به ما بپیوندید.