توهین به مقدسات؟ لندروور دیسکاوری با نماد هوندا چه می کند؟ علیرغم موفقیت فعلی SUV ها، که در آن تقریباً همه برندهای خودرو حداقل یک SUV دارند، باید توجه داشت که همیشه اینطور نبود.
در واقع، هوندا با پدیده SUV غریبه نیست. هوندا HR-V و CR-V بیش از حد شناخته شده هستند، اما اگر به چند دهه قبل برگردیم، در زمانی که SUV عملاً محدود به ایالات متحده بود (و در اینجا جیپ ها ...) این برند ژاپنی است. در عرضه خود به بازار با چنین پیشنهادی تردید داشت.
و می توان گفت که در آن زمان جیپ ها موجودات حساس امروزی نبودند. آنها برای رویارویی با انواع زمینها آماده بودند و از خراشیدن چرخهای 20 اینچی روی لاستیکهای کم ارتفاع در هر حاشیهای از هر پیادهرو - مانند خودروهای SUV امروزی - نمیترسیدند، زیرا چنین چیزهایی وجود نداشت. اما من الان دارم غر میزنم…
تردید هوندا قابل درک بود. تحقیقات بازار نشان داد که محبوبیت شاسیبلندها در حال افزایش است، اما ریسک آن بالا بود، و همچنین هزینههای پیشروی با پیشنهاد خودتان بالا بود. بهترین راه حل، ایجاد یک توافق یا مشارکت برای کاهش ریسک ها و هزینه ها خواهد بود.
یک هوندا… کشف
و صحبت از شراکت، هوندا قبلاً یکی داشت. قبل از خرید توسط BMW، Rover و Honda دست به دست هم دادند. چه کسی روور 200، 400 و 600 را به یاد نمی آورد؟ همه آنها از خودروهایی مانند هوندا سیویک و آکورد با وجود داشتن مکانیک خاص خود مشتق شده اند. اگر شراکت در یک جهت خوب کار می کرد، می تواند در جهت مخالف نیز عمل کند.
روور مالک لندرور بود. دیسکاوری را در سال 1989 به بازار عرضه کرد، مدلی که کاملاً بین رنجروور بزرگتر و مجلل تر و دیفندر سختگیر، یکی از نمونه های اصلی "خالص و سخت" قرار می گرفت. این مدل عالی برای آزمایش پذیرش بازار از یک SUV هوندا بود.
این برند ژاپنی حق فروش دیسکاوری را با نماد آن از لندرور خرید و نام آن را به Crossroad تغییر داد و فروش آن را در بازار ژاپن آغاز کرد. بله، چیزی جز مهندسی نشان نیست. این خودرو بین سالهای 1993 و 1998 بهطور انحصاری در بدنه پنج در به فروش میرسید و مجهز به همان V8 بنزینی مدل بریتانیایی بود. علاوه بر ژاپن، Crossroad وارد نیوزلند نیز شد.
پس از خرید روور توسط بی ام و، قرارداد بین هوندا و برند انگلیسی به پایان می رسد و پنج سال فعالیت تجاری کوتاه را توجیه می کند. اما در این بین، هوندا قبلاً اولین SUV توسعه یافته داخلی خود را به فروش رسانده بود: CR-V که در سال 1995 معرفی شد.
این یک پیشنهاد شهری بسیار بیشتر بود، و قابلیتهای آفرود حتی نزدیک به اوج نبود. این مدل به قدری خوب کار کرد که پنج نسل از موفقیت های مستمر گذشته است.
هوندا CR-V
این آخرین باری هم نبود که نام چهارراه را دیدیم. در سال 2007، برند ژاپنی نام یک کراس اوور جدید را بازیابی کرد که جایگزین HR-V در ژاپن شد. با ظرفیت هفت نفر اگرچه می تواند به سیستم چهار چرخ متحرک مجهز شود.
Crossroad تنها هوندای "جعلی" نبود
برندهایی که در هیچ دورهای از عمر خود از مدلهای تولیدکنندههای دیگر استفاده نکردهاند و آنها را به گونهای فروختهاند که گویی متعلق به خودشان هستند، باید روی انگشتان دستشان حساب کرد. علاوه بر Crossroad، هوندا SUV دیگری نیز در محدوده خود داشت که در واقع از یک سازنده دیگر بود.
هوندا پاسپورت دقیقاً در همان سال با Crossroad در سال 1993 ظاهر شد و به همین ترتیب برای آزمایش پاسخگویی بازار به یک SUV هوندا عمل کرد. این بار، با ایسوزو ژاپنی که Rodeo را در کاتالوگ خود داشت، قراردادی منعقد شد. سرنوشت پاسپورت بازار آمریکای شمالی بود، بنابراین این واقعیت که Rodeo در ایالات متحده تولید شده است باید بر تصمیم هوندا سنگین باشد.
پاسپورت هوندا - نسل اول
اگر پاسپورت برای شما آشنا به نظر می رسد، به این دلیل است که ما آن را در اینجا نیز داشته ایم. اما نه مانند هوندا یا ایسوزو، بلکه مانند اوپل فرونترا. ایسوزو رودئو بسته به بازاری که در آن عرضه می شد، چیزهای زیادی داشت. یک مدل واقعی جهانی
بر خلاف شراکت با روور، رابطه با ایسوزو بسیار طولانی تر شد و تا سال 2002 ادامه یافت و اجازه ساخت نسل دوم را داد. این رابطه پس از نفوذ فزاینده جنرال موتورز بر ایسوزو پایان می یابد و هوندا را به سمت توسعه داخلی جانشینی به نام Pilot سوق می دهد. مدلی که همچنان بر بازار آمریکای شمالی متمرکز است و اکنون در نسل سوم خود قرار دارد.