شاید من دارم خیلی تکراری میشوم، اما آبی آتشین این Volvo S60 Polestar اصلاً از سرم بیرون نمیرود…
هشت روز پیش در حال نوشتن مقاله ای در تایید حضور این نسخه فوق العاده ویژه در سالن لس آنجلس بودم و امروز صدها نفر از افراد خوش شانس این فرصت را پیدا کردند که این نسخه منحصر به فرد را از نزدیک ببینند. بله قبول دارم! من نسبت به این افراد حسادت می کنم... اما من حتی بیشتر از آن جنتلمن (یا خانمی) که 300000 دلار برای بخش عملکرد بالای ولوو با همکاری Polestar برای ساخت این S60 خیره کننده "احمقانه" پرداخت کرده است.
همانطور که در مقالههای قبلی گفتهام، فکر نمیکنم ولوو خود را «مهم» معرفی کند و اینقدر انحصار به این مشتری بدهد. منصفانه نیست که تولید یکی از بهترین خودروهای این برند را ممنوع کنیم، اگر نگوییم بهترین، فقط یک مشتری (هرچقدر هم که خاص باشد) راضی و راضی از داشتن تنها S60 که همه ما یک روز آرزوی آن را داریم بگذاریم.
اما با فکر کردن به آن، با جمله ای که نوشتم فکر می کنم از قبل استراتژی بازی را که غول سوئدی استفاده می کند درک کرده ام. در سه مقاله ای که در مورد این Volvo S60 Polestar نوشته ام، همیشه نارضایتی خود را از احتمال تولید نشدن این طوفان نوردیک برجسته کرده ام. به عبارت دیگر، من به این واقعیت «ساده» بیش از حد اهمیت می دهم و با این کار، علاقه بیشتری به ویژگی های این «میوه ممنوعه» برمی انگیزم. نتیجه گیری، که خوب است، با این که در دسترس کسی نباشد بهتر می شود.
با این اوصاف، من تغذیه این سریال را متوقف می کنم و بدون شک می گویم که "ولوو حداقل چند نسخه دیگر از این S60 Polestar تولید خواهد کرد". اگر این اتفاق نیفتد... خوب، اگر این اتفاق نیفتد، احترام و محبتی که ولوو برای مشتریانش قائل است را باید ستود. با این حال، هنوز گزینه بدی است.
متن: تیاگو لوئیس
عکس ها: اتوبلاگ