Onlangs bevestigde Ferrari bijna, via zijn CEO Sergio Marchionne, dat het zou doen wat het nooit zou doen: een SUV. Of zoals Ferrari zegt, een FUV (Ferrari Utility Vehicle). Hoewel er (blijkbaar) al een codenaam voor het project is - F16X -, is er nog steeds geen absolute bevestiging dat dit zal gebeuren.
In het eerste kwartaal van volgend jaar wordt het strategische plan van het merk tot 2022 gepresenteerd, waarbij alle twijfels over de F16X zullen worden weggenomen. En we zullen ook meer weten over een ander project waar al veel te lang over wordt gesproken zonder duidelijke oplossing: de terugkeer van Dino.
Dino was Ferrari's poging, eind jaren zestig, om een tweede, meer betaalbaar sportwagenmerk te bouwen. Vandaag zou het terugkrijgen van de naam Dino dus het doel hebben om een nieuw niveau van toegang tot Ferrari te creëren. En als Marchionne in het verleden zei dat het niet de vraag was of het zou gebeuren of niet, maar alleen wanneer, tegenwoordig is het niet meer zo lineair.
Het idee van een nieuwe Dino stuitte, enigszins verrassend, op interne weerstand. Volgens Marchionne zou een dergelijk model een negatief effect kunnen hebben op het imago van het merk, waardoor de exclusiviteit zou afnemen. En dat zou gebeuren omdat de nieuwe Dino een instapprijs van 40 tot 50.000 euro onder de California T zou hebben.
wereld op zijn kop
Laten we het samenvatten: een nieuwe Dino, die toegankelijker is, zou schadelijk kunnen zijn voor het imago van het merk, maar een SU ... sorry, een FUV niet? Het is een moeilijke logica om te begrijpen, omdat beide voorstellen een verhoging van de productie met zich meebrengen, maar alles is logischer als we een rekenmachine bij de hand hebben.
Ferrari is financieel in vorm. De winsten blijven van jaar tot jaar groeien, net als de aandelenkoers, maar Marchionne wil meer, veel meer. Het doel is om de winst van het merk aan het begin van het volgende decennium te verdubbelen. Daartoe zou de uitbreiding van het assortiment – of het nu de FUV of de Dino betreft – gepaard gaan met een productieverhoging.
En als er nog niet zo lang geleden was verwezen naar een maximumplafond van 10.000 eenheden in 2020 – wijselijk en officieel behouden als een kleine bouwer – dan zal door uitbreiding van het bereik die barrière grotendeels worden overschreden. En dat heeft consequenties.
Als de kleine fabrikant die het is – Ferrari is nu onafhankelijk, buiten de FCA – is het vrijgesteld van het voldoen aan hetzelfde emissiereductieprogramma als grote fabrikanten. Ja, het moet zijn uitstoot verminderen, maar de doelen zijn anders, rechtstreeks besproken met de regelgevende instanties.
Als u de 10.000 stuks per jaar overschrijdt, moet u ook aan dezelfde eisen voldoen als de andere. En omdat het buiten de FCA valt, kan het voor zijn emissieberekeningen niet rekenen op de verkoop van kleine Fiat 500's. Als dit besluit wordt bevestigd, is het verrassend dat dit wordt overwogen.
Als grotere aantallen op de productielijn moeten worden gegarandeerd, is een SUV een veiliger en winstgevender gok dan een sportwagen - geen discussie. Het zou echter contraproductief kunnen blijken te zijn, met de hogere eisen aan het verminderen van emissies.
Zelfs gezien de supercharged en hybride toekomst van het merk, zouden meer radicale maatregelen moeten worden genomen. En de F16X, die zelfs de geruchten over een hybride V8 bevestigt om hem te motiveren, zal in theorie hogere emissies hebben dan een nieuwe Dino. Een auto die kleiner en lichter zal zijn en net als het origineel uit 1967 is uitgerust met een V6 middenachter.
Meer reacties begin 2018 met de presentatie van de toekomstige strategie van het merk. Zouden ze wedden tegen de goedkeuring van de FUV?