De nieuwe Mazda2 Hybrid is het eerste hybride voorstel van het Japanse merk in Europa en, zoals iedereen moet hebben opgemerkt, is het niets meer dan een Toyota Yaris Hybrid die het Mazda-symbool draagt.
Het is een klassiek voorbeeld van wat badge-engineering wordt genoemd, dat wil zeggen, waarbij een model wordt verkocht door een ander merk dan het origineel, met weinig of geen wijzigingen, waarbij meestal alleen het symbool van het merk verandert.
Het is geen huidige praktijk en het gebruik ervan blijft frequent - we hebben onlangs andere Toyota's vermomd als Suzuki gezien, zoals de Across en de Swace - en in het geval van Mazda is het niet de eerste keer dat het zijn toevlucht neemt tot badge Engineering. In de jaren 90 van de vorige eeuw, de laatste van de Mazda 121 hetzelfde recept gebruikt.
In 1996, toen Mazda en Ford partners waren, was het model dat werd gekozen om als basis te dienen voor de nieuwe generatie SUV van het Japanse merk, niets minder dan de vierde generatie van de Ford Fiesta.
Hoewel er maar weinig verschillen waren, waren de verschillen met de Fiesta echter groter dan wat we tegenwoordig aantreffen tussen de Mazda2 Hybrid en de Yaris. Maar op een meer persoonlijke noot moet ik toegeven dat ik, toen ik veel jonger was, het moeilijk had om de Mazda 121 te onderscheiden van de Ford Fiesta die bij mij thuis kwam.
Aan de achterzijde hielpen zwarte achterklepstrips en bumperbeschermingen de twee modellen te onderscheiden.
Het verschil zat in de details
Aan de voorkant moest de nadruk worden gelegd op de grille, die, net als bij een Mazda, de ovale vorm verloor die toen typisch was voor Fords en niet alleen het merklogo van Hiroshima kreeg, maar ook een kleine chromen balk bovenop.
Bovendien hebben de voor- en achterbumpers nu enkele lelijke (maar zeker effectieve) plastic beschermingen. Toch was de grootste 'persoonlijkheidseigenschap' van de Mazda 121 voorbehouden aan de achterklep.
Daar waren, naast het Mazda-logo, twee balken van zwart plastic, één aan elke kant van de deurklink. Zonder veel reden van bestaan, dienden deze voor het Japanse merk om zijn naam en de aanduiding van het model op te zetten. Hierdoor was hij makkelijker te onderscheiden van de Fiesta, maar tegelijkertijd gaf het de kofferbak een wat vreemd aanzien.
Wat het interieur betreft, en in een tijdperk waarin infotainmentsystemen beperkt waren tot … een radio met een cassettespeler, werd de differentiatie uitsluitend en uitsluitend bereikt op basis van het logo dat in het midden van het stuurwiel verscheen.
In 1999 werd, net als de Ford Fiesta, ook de Mazda 121 gerestyled. Onnodig te zeggen dat de overeenkomsten tussen de twee modellen bleven bestaan, en de verschillen werden steeds verder teruggebracht tot de voorgrille, de zwarte strips in de kofferbak en de plastic beschermingen op de bumpers.
Na de restyling bleven de verschillen schaars.
bekende motoren
Als esthetisch gezien de Mazda 121 een "fotokopie" was van de Ford Fiesta met enkele andere opmerkingen, herhaalde de geschiedenis zich in het hoofdstuk over mechanica. Beide modellen werden immers op dezelfde lopende band geproduceerd.
Het benzineaanbod was gebaseerd op de beroemde 1,25 l viercilinder van de Zetec-familie (die met hulp van Yamaha werd ontwikkeld) die 75 pk produceerde en de veteraan 1.3 l (Endura) met slechts 60 pk. Van de Diesels was een 1.8 liter leverbaar, die in de aangezogen versie 60 pk leverde en in de variant voorzien van een turbo steeg het vermogen naar 75 pk.
Verre van een bestseller te zijn, zou de Mazda 121 uiteindelijk in 2003 zijn plaats in het assortiment aan de Mazda2 geven (hoewel hij zijn platform blijft delen met de Ford Fiesta).
Het is merkwaardig dat, bijna 20 jaar na het bereiken van 'onafhankelijkheid', de Mazda SUV opnieuw rechtstreeks is afgeleid van een ander model. Hoewel deze nieuwe Mazda2 Hybrid het bedrijf zal hebben van de Mazda2 die al te koop was (sinds 2014), met beide parallel te verkopen.