Kruissteek? Het ziet eruit als een Honda Jazz... Nou, in alle opzichten is het dat ook. De nieuwe Honda Crosstar het is de verheffing, letterlijk en figuurlijk, van jazz tot de status van crossover. De naam is misschien nieuw, maar het recept voor het transformeren van de compacte Jazz MPV in de Crosstar compacte crossover is niet anders dan het recept dat we al hebben toegepast op sommige modellen met opgerolde broeken.
De nieuwe outfits omvatten de gebruikelijke zwarte plastic beschermkappen langs de onderkant en de verplichte grotere bodemvrijheid - slechts 16 mm meer - dankzij banden met een hoger profiel (die de totale wieldiameter in feite vergrootten) en langere slagveren.
De uiterlijke verschillen houden daar niet op - bekijk welke in meer detail zijn in de galerij hieronder - ze gaan door in het hele interieur, dat zich presenteert met duidelijke tinten en enkele nieuwe stoffen bekledingen.
Er zijn verschillende uiterlijke verschillen tussen Jazz en Crosstar. Aan de voorkant heeft de Crosstar een nieuwe bumper waarin een grotere grille is geïntegreerd.
hybride, gewoon en alleen
Voor de rest is de Honda Crosstar technisch identiek aan zijn broer Jazz, een model dat al door onze garage is gereden, getest door Guilherme Costa en João Tomé. En net als de Jazz is de Crosstar alleen verkrijgbaar met een hybride motor — Honda wil dat zijn hele gamma tegen 2022 geëlektrificeerd is, met uitzondering van de Civic Type R, die zelfs in de volgende generatie... pure... verbranding zal blijven.
Abonneer op onze nieuwsbrief
Bedenk dat de Honda Crosstar geen plug-in hybride is (je kunt hem niet inpluggen), maar ook verschilt van andere conventionele hybrides op de markt, zoals de Toyota Yaris 1.5 Hybrid of de Renault Clio E-Tech.
Jazz en Crosstar hebben hetzelfde i-MMD-systeem gebruikt dat debuteerde op de CR-V - zelfs Electric (EV), Hybrid Drive, Engine Drive-rijmodi - hoewel het hier een meer bescheiden versie ervan is, dat wil zeggen, nee, het is zoals krachtig als zijn SUV-ouder.
De werking van Honda's i-MMD-systeem hebben we hier al gedetailleerd beschreven, bijvoorbeeld tijdens het eerste contact met de Honda CR-V. In de volgende link verduidelijken we alles:
Autorijden: makkelijker kan niet
De werking van het i-MMD-systeem lijkt in eerste instantie misschien ingewikkeld, maar achter het stuur merken we dat niet eens. Het besturen van de Honda Crosstar is niet anders dan het besturen van een auto met een automatische transmissie. Zet gewoon de transmissieknop in "D", accelereer en rem - eenvoudig ....
De kleine batterij wordt opgeladen door energie terug te winnen van afremmen en remmen - je kunt de knop in stand "B" zetten voor maximale energieterugwinning - of met behulp van de verbrandingsmotor.
Dit betekent dat wanneer ze de verbrandingsmotor horen draaien, deze (bijna altijd) dienst doet als generator om de batterij op te laden. Het enige rijscenario waarbij de verbrandingsmotor is aangesloten op de aandrijfas (Engine Drive-modus) is bij hoge snelheden, zoals op de snelweg, waar Honda zegt dat het een efficiëntere oplossing is dan het gebruik van de elektromotor.
Een velg met de juiste maat en zeer goede grip. Het mist alleen een beetje meer breedte in zijn aanpassing.
Met andere woorden, we hoeven ons ook geen zorgen te maken over de rijmodi die ik eerder noemde; worden automatisch geselecteerd. Het is het "brein" van het systeem dat alles beheert en de meest geschikte modus selecteert, afhankelijk van de eisen die we eraan stellen of de batterijlading. Om te weten naar welke modus we gaan, kunnen we naar het digitale instrumentenpaneel kijken - de letters "EV" verschijnen in elektrische modus - of de grafiek van de energiestroom bekijken om te zien waar het vandaan komt en waar het naartoe gaat.
Het gemakkelijke rijgedrag van de Honda Crosstar wordt ook weerspiegeld in het zeer goede zicht (hoewel de dubbele A-stijl aan de bestuurderszijde in sommige situaties voor problemen kan zorgen) en ook in de bediening, waarbij het stuur en de pedalen licht worden aangeraakt. In het geval van richting kost het misschien te veel; een hulpmiddel bij het rijden in de stad of bij parkeermanoeuvres, maar het maakt het niet het beste communicatiekanaal over wat er verderop op de vooras gebeurt.
crossover-effect
Er is geen groot verschil in karakter tussen Jazz en Crosstar. De vlezige cross-over MPV bleek iets comfortabeler te zijn, een paar tienden van een seconde langzamer bij acceleraties en een paar tienden van een liter meer verspillend dan zijn naaste verwant - niets om je zorgen over te maken.
Allemaal vanwege de verschillen die we aanvankelijk over de twee hebben opgemerkt, vooral die van invloed zijn op de banden, veren en grotere hoogte tot de grond (en totaal).
Het grotere bandenprofiel en de langere veerweg zorgen voor een nog soepeler loopvlak op de Crosstar dan op de Jazz, en bevatten rolgeluiden, net als aerodynamisch geluid; trouwens, de Crosstar-verfijning zit echt in een heel goed plan, zelfs op de snelweg, behalve wanneer we besluiten het gaspedaal krachtiger in te trappen. Op dat moment laat de verbrandingsmotor van zich horen en nogal wat - en het klinkt niet bepaald prettig.
Maar het was in een van die momenten van "zie wat er gebeurt" dat ik een merkwaardige eigenaardigheid ontdekte van het hybride systeem van Crosstar (en Jazz). Accelereer (even) volledig en ondanks dat je maar één snelheid hebt, hoor je duidelijk hetzelfde wat je zou horen als de verbrandingsmotor was gekoppeld aan een versnellingsbak met meerdere snelheden, waarbij het motortoerental weer op en neer gaat alsof een relatie was verloofd - het maakte me aan het lachen, moet ik toegeven ...
De illusie helpt om de "match" tussen acceleratie en motorgeluid te verbeteren, in tegenstelling tot traditionele CVT's, waarbij de motor eenvoudig wordt "gelijmd" aan het hoogst mogelijke toerental. Maar het blijft een illusie...
De 109 pk en 253 Nm van de elektromotor zorgen echter altijd voor overtuigende acceleratie en herstel, en je hoeft niet veel op het gaspedaal te trappen om snel vooruit te komen.
Troost in bewijs
In welk tempo ze ook bewegen, wat het meest opvalt in Crosstar is het comfort. Niet alleen die van de zachte demping, maar ook die van de stoelen, die bovendien zelfs een redelijke steun bieden.
Alle focus op comfort, samen met de niet-communicatieve besturing, maken de Honda Crosstar echter tot een dynamisch voorstel dat niet erg scherp of zelfs boeiend is.
Dat gezegd hebbende, de houding is effectief en onberispelijk, en de bewegingen van het koetswerk zijn eigenlijk goed gecontroleerd, hoewel het een beetje siert. Maar waar hij zich het meest op zijn gemak voelt, is in gematigder tempo en met minder gaspedaal (opnieuw, het motorgeluid kan behoorlijk opdringerig zijn bij een stijver gebruik).
Weinig uitgeven?
Ongetwijfeld. Ondanks dat hij niet zo gespaard kan blijven als de Jazz, overtuigt de Honda Crosstar nog steeds, vooral op stedelijke routes, waar er meer mogelijkheden zijn om te vertragen en te remmen, energie terug te winnen en meer gebruik te maken van volledig elektrische aandrijving. Bij gemengd gebruik, tussen stedelijke routes en snelwegen, lag het verbruik altijd onder de vijf liter.
Als ze met matige constante snelheden over langere afstanden rijden, zonder de mogelijkheid om te vertragen of te remmen om stroom te krijgen en de batterij op te laden, zullen ze herhaaldelijk moeten schakelen tussen EV (elektrisch) en Hybrid Drive-modi.
Zolang er "sap" in de batterij zit, zullen ze in EV (elektrische) modus rijden — zelfs bij snelheden van 90 km/u — maar zodra de batterij bijna leeg begint te raken (misschien kan hij 2 km aan, afhankelijk van op snelheid), gaat de verbrandingsmotor in bedrijf (hybride modus) en laadt deze op totdat er voldoende energie is opgeslagen. Een paar minuten later, met genoeg energie op de batterij, keren we automatisch terug naar de EV-modus - en het proces herhaalt zich keer op keer...
Ondanks dat de boordcomputer hoge waarden registreerde terwijl de verbrandingsmotor de batterij oplaadt, bleef het verbruik bij een gestabiliseerde snelheid van 90 km/u op 4,2-4,3 l/100 km. Op snelwegen is alleen de verbrandingsmotor op de wielen aangesloten (Engine Drive mode), dus een verbruik van 6,5-6,6 l/100 is niet verwonderlijk. Hoewel de warmtemotor van 1,5 liter de meest efficiënte Atkinson-cyclus gebruikt, helpt het aerodynamisch niet dat de Crosstar klein en lang is.
Past de auto bij mij?
Voltooi de test hier en ik zou geen probleem hebben om de Honda Crosstar aan iedereen aan te bevelen. Zoals João en Guilherme tijdens hun tests van de nieuwe Jazz ontdekten, zou dit wel eens het juiste recept kunnen zijn voor elk bedrijfsvoertuig: ruim, veelzijdig, praktisch en hier nog comfortabeler - het recept voor de eerste Jazz is vandaag nog even actueel als toen het werd vrijgelaten. Het is misschien niet het voorstel met de grootste sexappeal, maar het levert, met snelle en economische sereniteit, alles wat het belooft.
Hij blijft even praktisch als toen hij in 2001 op de eerste Honda Jazz verscheen: de magische banken. Het is erg handig of om grotere of volumineuze voorwerpen te vervoeren.
Maar er is een "olifant in de kamer" en dat wordt de prijs genoemd - déjà vu, het was een van dezelfde "olifanten" in de Honda e-test. De Honda Crosstar is alleen verkrijgbaar in een enkele uitvoering met een enkel uitrustingsniveau, de hoogste Executive. Het is waar dat de lijst met uitrustingen enorm en zeer compleet is - zowel op het gebied van veiligheids- en comfortuitrusting als op het gebied van assistenten van de bestuurder - maar toch zijn de gevraagde meer dan 33 duizend euro moeilijk te rechtvaardigen.
We zouden kunnen zeggen dat we, net als 100% elektrische auto's, de kosten van de technologie zelf betalen, maar het is een argument dat aan kracht verliest wanneer er tegenwoordig 100% elektrische voorzieningen zijn voor dezelfde waarde (vrijwel zeker niet zo goed uitgerust of veelzijdig). En bovendien betalen ze geen ISV, in tegenstelling tot Crosstar.
Een 7" 100% digitaal instrumentenpaneel is niet het meest grafisch aantrekkelijk, maar aan de andere kant niets dat wijst op de leesbaarheid en duidelijkheid.
Maar de rekeningen zijn wankeler als we de prijs van de Honda Crosstar vergelijken met andere hybrides in het segment, zoals de eerder genoemde Yaris 1.5 Hybrid, Clio E-Tech of zelfs de B-SUV Hyundai Kauai Hybrid (met een gerestylede versie op komst binnenkort op de markt). Qua ruimte/veelzijdigheid kunnen ze Crosstar niet evenaren, maar ze kosten enkele duizenden euro's minder dan deze (al was het alleen al rekening houdend met hun meer uitgeruste versies).
Voor degenen die niet alle Crosstar's ruimte/veelzijdigheidstroeven willen verliezen, rest er alleen nog... Jazz. Biedt alles wat Crosstar biedt, maar is iets minder dan 30.000 euro (nog steeds duur, maar niet zoveel als zijn broer). Bovendien slaagt hij erin om iets sneller en zuiniger te zijn, hoewel (heel iets) minder comfortabel.