Fiat Uno Turbo czyli , Volkswagen Polo G40, Peugeot 205 GTi, Citroën AX Sport (i GTI). Wszystkie kultowe modele, wielu z nich nie było w stanie uciec przed „szponami” przeobrażeń o wątpliwym smaku i użyteczności.
Wśród nich Fiat Uno Turbo tj. był jednym z tych, które „ucierpiał” tymi modyfikacjami i właśnie z tego powodu, gdy w sprzedaży pojawia się oryginalny model, chodzi o powiedzenie „przestań prasę!”.
Tak właśnie było w przypadku Uno Turbo, czyli o którym dzisiaj rozmawialiśmy. Kupiony nowy w Portugalii w 1988 roku, ostatecznie „emigrował” do Stanów Zjednoczonych w 2020 roku, a jego sprzedaż stała się nowością.
Nie wydaje się nawet, że jest tyle kilometrów
Zapowiedziany w „Bring a Trailer”, ten Fiat Uno Turbo tj. został niedawno sprzedany na aukcji za 16 800 USD (około 14 500 euro), co oznacza, że ktoś kupił Uno Turbo z 1988 roku, tj. za cenę nie odbiegającą od nowej, ale znacznie skromniejszy Fiat Panda Sport.
Zgodnie z zapowiedziami ten egzemplarz Uno Turbo czyli ma już przyzwoity przebieg 202 000 kilometrów. Jednak dokładniejsza analiza zdjęć ujawnia staranną konserwację lub konserwację tej 33-letniej maszyny, która wydaje się nie mieć aż tylu kilometrów.
Również zgodnie z tym, co można przeczytać w „Bring a Trailer”, przed przekroczeniem Atlantyku jednostka ta została poddana głębokiemu remontowi, otrzymując nie tylko nowe płyny i filtry, ale także baterię, a nawet tuning, aby być w najlepszym wydaniu warunki.
Oprócz auta, szczęściarz, który kupił tego Fiata Uno Turbo, czyli z portugalską tablicą rejestracyjną, otrzyma również szereg oryginalnych części dodatkowych takich jak kratka, deska rozdzielcza, turbosprężarka, kolektor ssący, a nawet zagłówki.
105-konny silnik Uno Turbo, czyli do dziś sprawia, że wielu miłośników benzyny marzy.
Fiat Uno Turbo czyli
Pierwotnie wprowadzony na rynek w 1985 roku, bardziej sportowy Fiat Uno pozostawał w produkcji do lat 90. ubiegłego wieku. Sprzedana jednostka, od 1988 roku, miała czterocylindrowy silnik o pojemności 1,3 l, który dzięki turbosprężarce zużywał 105 KM i 146 Nm.
Wydaje się, że to niewiele, ale w połączeniu z 845 kg, które zarzucał, pozwalało mu już rozpędzić się do 100 km/h w nieco ponad osiem sekund i osiągnąć 200 km/h (), co oznacza szacunek dla wzrostu. „Staromodna” turbosprężarka (wszystko albo nic) gwarantowała dodatkowy szacunek, zwłaszcza przy wychodzeniu z zakrętów.
Potępieniem tej sportowej wersji była seria detali estetycznych, typowych dla lat 80., takich jak samoprzylepna listwa boczna. Odróżniając Turbo (elektroniczny wtrysk) od innych Uno, wyróżniały się specyficzne 13-calowe koła, tylny spoiler, kolorowy przedni grill, sportowe fotele i system nagłośnienia Sony.
Wraz ze zmianą stylizacji Uno w 1989 roku Turbo i zyskał nie tylko wygląd, który zbliżył go do Tipo, ale także większą moc, teraz do 118 KM (legenda mówi, że w rzeczywistości było ponad 130 KM), teraz wydobyty z bloku o pojemności 1,4 l, nadal z czterema cylindrami, ale powiązany z turbosprężarką Garrett T2.