Może już za bardzo się powtarzam, ale ognisty błękit tego Volvo S60 Polestar w ogóle nie opuszcza mojej głowy…
Osiem dni temu pisałem artykuł potwierdzający obecność tego super specjalnego wydania w Los Angeles Hall, a dziś setki szczęśliwych ludzi miało okazję zobaczyć ten wyjątkowy egzemplarz z bliska. Tak, przyznaję! Czuję pewną zazdrość wobec tych ludzi… Ale jeszcze bardziej zazdroszczę dżentelmenowi (lub damie), który zapłacił 300 000 dolarów za dział wysokiej wydajności Volvo, we współpracy z Polestar, aby stworzyć to „głupie” zdumiewające S60.
Jak wspomniałem w poprzednich artykułach, nie wierzę, że Volvo określa się jako „ważne” i daje takiemu klientowi tak dużą wyłączność. Nie jest sprawiedliwe zakazanie produkcji jednego z najlepszych samochodów marki w historii, jeśli nie najlepszego, po prostu pozostawienie klienta (niezależnie od tego, jak wyjątkowego) szczęśliwego i zadowolenia z posiadania jedynego S60, o którym wszyscy marzymy pewnego dnia…
Ale myśląc o tym, z zdania, które właśnie napisałem, myślę, że już zrozumiałem strategię gry, którą stosuje szwedzki gigant. W trzech artykułach, które napisałem o tym Volvo S60 Polestar, zawsze podkreślałem swoje niezadowolenie z powodu możliwości, że ten skandynawski huragan nie wejdzie do produkcji. Innymi słowy przywiązuję zbyt dużą wagę do tego „prostego” faktu i tym bardziej wzbudzam jeszcze większe zainteresowanie walorami tego „zakazanego owocu”. Wnioski, które są dobre, są jeszcze lepsze, gdy nie są w zasięgu nikogo.
Powiedziawszy to, przestanę karmić tę operę mydlaną i bez wątpienia powiem, że „Volvo wyprodukuje jeszcze co najmniej kilka egzemplarzy tego S60 Polestar”. Jeśli tak się nie stanie… cóż, jeśli tak się nie stanie, należy pochwalić szacunek i przywiązanie Volvo do swoich klientów. Jednak nadal jest to zła opcja.
Tekst: Tiago Luís
Zdjęcia: Autoblog