Giulia's busje is een succes… in virtuele en/of koffiegesprekken. Het recente nieuws over het einde van de Giulietta, die dit jaar de productie zal beëindigen met de Tonale (een crossover/SUV) als vervanger, was voldoende om deze discussie, onder andere die ononderbroken op gang komt over de bestemmingen van zo'n gewenst merk, nieuw leven in te blazen, maar voortdurend worstelt met zijn eigen duurzaamheid.
Bedenk dat de uitstervende Lancia, die alleen Ypsilon in Italië op de markt brengt, in 2019 alle Alfa Romeo in Europa overtrof…
Het is een unanieme mening, of zo lijkt het, dat het een fout van het merk was om (nog) geen Giulia-bus op de markt te brengen - en op dit moment lijkt het erop dat het deze niet zal lanceren, althans voor deze generatie. Zou het tenslotte zo'n verschil maken voor het fortuin van Alfa Romeo om een Giulia-busje te hebben? Of komen alleen de wensen en verlangens van de fans van het merk naar voren?
We kunnen deze vraag vanuit twee gezichtspunten analyseren. Een eerste, persoonlijker, en een tweede, meer objectief, vanuit zakelijk oogpunt.
Dus persoonlijk, en als fan van de sedan, kon ik niet anders dan in het veld van "pro" Giulia's busje zitten. Het combineren van alles waar Giulia goed in is met de extra veelzijdigheid van een bestelwagen lijkt een winnende combinatie. Hoe komt het dat je het nog niet hebt uitgebracht terwijl je er om lijkt te vragen? Bovendien hebben wij Europeanen een sterke honger naar bestelwagens en zijn we in verschillende reeksen zelfs de bestverkochte carrosserie.
Abonneer op onze nieuwsbrief
Het argument voor wordt wankel wanneer we Giulia's bestelwagenonderwerp analyseren onder de ruwe aard van de cijfers en, persoonlijke voorkeuren terzijde schuivend, we uiteindelijk (tenminste) de beslissing van Alfa Romeo begrijpen om dit niet te doen.
redenen:
Ten eerste, zelfs als er een Giulia-busje zou zijn, zou dit niet automatisch meer verkopen betekenen - die hoe dan ook vrij bescheiden zijn. Het risico van kannibalisatie zou altijd groot zijn en in Europa zouden we een aanzienlijk deel van de verkoop van sedans naar de bestelwagen kunnen verplaatsen - hetzelfde gebeurde bijvoorbeeld met de succesvolle 156, die drie jaar na de lancering een bestelwagen kreeg zonder weerspiegeld in het verkoopvolume.
Ten tweede: geef de SUV's de schuld - wie zou het anders kunnen zijn? SUV's zijn tegenwoordig een dominante kracht, veel groter zelfs dan in 2014, toen we hoorden over de eerste van verschillende plannen voor een ommekeer van Alfa Romeo van de noodlottige Sergio Marchionne, destijds CEO van FCA. En op dat moment was er nog geen Giulia's busje gepland.
In plaats daarvan zou een SUV komen, die we nu kennen als Stelvio, in alle opzichten, Giulia's 'busje'. Identieke beslissing genomen door bijvoorbeeld Jaguar na de lancering van de XE, die werd aangevuld met een F-Pace.
Achteraf gezien leek het de juiste beslissing, ongeacht onze mening over SUV's. Niet alleen is de verkoopprijs van een SUV hoger dan die van een bestelwagen - dus hogere winstgevendheid voor het merk per verkochte eenheid - maar het heeft ook een hoger verkooppotentieel.
Laten we niet vergeten dat bestelwagens in wezen een Europees fenomeen zijn, terwijl SUV's een wereldwijd fenomeen zijn - als het gaat om het kanaliseren van geld in de ontwikkeling van nieuwe producten om een wereldwijde expansie van het merk te stimuleren, zouden ze zeker wedden op modellen met het grootste verkooppotentieel En terugkomen.
Bovendien, zelfs in Europa, het laatste bolwerk van bestelwagens (het "oude continent" absorbeert 70% van alle verkoop van bestelwagens), verliezen ook de oorlog tegen SUV's:
Het scenario is niet somber omdat de Europese markten verder naar het noorden en oosten nog steeds massaal bestelwagens kopen. Gelukkig is daar Duitsland bij, de grootste Europese markt. Als het niet zo was, hadden we al een reden gezien die vergelijkbaar is met wat er met de MPV is gebeurd.
Ten derde het gebruikelijke probleem voor Alfa Romeo in het bijzonder en de FCA in het algemeen: fondsen. Marchionne's ambitieuze plan voor Alfa Romeo betekende de ontwikkeling van een platform vanaf nul (Giorgio), iets noodzakelijks maar, zoals je je kunt voorstellen, niet goedkoop - zelfs de zeer succesvolle Ferrari-spin-off moest bijdragen om de herlancering van Alfa Romeo te financieren.
Toch was de bewegingsruimte altijd beperkt en was het simpelweg niet mogelijk om alles te doen. Van de acht modellen die in dat eerste plan van 2014 waren voorzien, waarin ook een opvolger van de inmiddels voltooide Giulietta was opgenomen, kregen we er maar twee, de Giulia en de Stelvio – weinig, heel weinig voor de ambities van Alfa Romeo.
Tot slot, in het laatste plan dat we voor het merk kennen, eind oktober vorig jaar, werd onthuld dat er in de toekomst (tot 2022) van Alfa Romeo nog maar ruimte is voor nog één SUV. Geen busjes, directe opvolger van de Giulietta, of zelfs maar een coupé…
Hoe graag ik ook een Giulia-busje zou zien, of zelfs een nieuwe coupé of een Spider, we hebben eerst een sterke en gezonde Alfa Romeo nodig (financieel). In een merk dat net zoveel emotie beweegt als Alfa Romeo, zal het de koudste en meest brute rationaliteit moeten zijn om zijn lot te leiden ... Blijkbaar synoniem met meer SUV.