Nissan wist nog steeds niet wat het was om motoren van het ene model naar het andere te veranderen – zoals in het geval van de Juke GT-R – en Ford deed het al, met een Transit.
Nadat je kennis hebt gemaakt met een van de beste auto's van de jaren 60, de onwaarschijnlijke Ford Transit. Vandaag is de dag om u kennis te laten maken met een nog ongewonere Ford Transit: de SuperVan. Als je staat, pak dan een stoel, want wat je gaat lezen zal voor altijd je opvatting van overdrijving, waanzin en dagdromen veranderen.
"Dit alles bij elkaar maakte het vliegen met dit 'beest van het vak' bijna net zo veeleisend als naar de maan gaan op een skateboard."
We hebben het over een Ford Transit uitgerust met het chassis, de ophanging en de motor van een Ford GT-40. Ofwel onderdelen van een auto die in 1966 een kolossaal pak slaag gaven aan de Ferrari-vloot, een merk dat decennialang de concurrentie domineerde. Kortom, de Amerikanen kwamen, zagen en wonnen. Zo simpel als dit: Missie geslaagd!
Hoe werd besloten om de Ford Transit SuperVan te bouwen weten we niet, misschien kwam er na hun verpletterende overwinning op Le Mans een sombere verveling op het technische team. Wat te doen dan? En wat dacht je van een Ford Transit nemen en daarin de onderdelen van een auto plaatsen met een "stamboom" van een wedstrijdauto?! Klinkt goed, niet? We zullen nooit weten of het zo is gelopen, maar het kan niet ver van dit zijn afgegaan.
Over cijfers gesproken. De motor die de SuperVan uitrustte, was niet alleen een "raszuivere", maar slechts een 5,4 liter V8, uitgerust met een supercompressor - in de VS bekend als een "blower" - die het mooie cijfer van 558 pk ontwikkelde en 69,2 kgfm koppel bij 4.500 tpm. Een propeller die, gemonteerd op de GT-40, 330 km/u bereikte en slechts 3,8 seconden nodig had om de sprint van 0-100 km/u te voltooien. Natuurlijk waren de cijfers op een Ford Transit-chassis niet zo indrukwekkend. We hebben het tenslotte over een carrosserie die zo aerodynamisch is als de gevel van een gebouw, maar als het om acceleraties gaat, zeggen Ford-ingenieurs dat tot 150 km/u de zaken niet erg onevenwichtig waren.
NIET TE MISSEN: Ford Transit: een van de beste sportwagens van de jaren 60 (DEEL1)
Vanaf dat moment was de piloot op eigen risico. De zijwind nam de carrosserie over en het werd nog enger. Naast dit alles waren de ophangingen die oorspronkelijk waren ontwikkeld om het "lichaam" van een atleet met veel concurrentie aan te kunnen, niet geschikt voor massale transfers van het zware chassis. Bij elke acceleratie, bocht of remmen zweette de arme Ford Transit om de stuwkracht van een motor te begeleiden die niet bedoeld was om te worden vastgeketend in het silhouet van een "walvis". Dit alles kwam bij elkaar, waardoor het besturen van dit "beest van de handel" bijna net zo veeleisend was als naar de maan gaan op een skateboard.Het project was het succes dat je op de foto's kunt zien. Jarenlang maakte Ford van dit 'monster' een van zijn vaandeldragers, zozeer zelfs dat sindsdien telkens wanneer een nieuwe versie van de Transit wordt uitgebracht, dit gepaard gaat met een soortgelijk project. Ja het is waar, naast deze Ford Transit SuperVan is er meer. Sommige met een Formule 1-motor! Maar daar zullen we het op een ander moment over hebben.
Neem deze promotievideo voor de Ford Transit SuperVan uit 1967:
UPDATE: Ford Transit SuperVan 3: voor kruideniers met haast (deel 3)