Τρία πιρούνια συντονισμού. Αυτό είναι το λογότυπο του Yamaha , η ιαπωνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1897, η οποία ξεκίνησε με την παραγωγή μουσικών οργάνων και επίπλων και η οποία σε 125 περίπου χρόνια έχει γίνει γίγαντας της ιαπωνικής και παγκόσμιας βιομηχανίας.
Είναι αυτονόητο ότι, στον κόσμο των κινητήρων, η μεγάλη φήμη της Yamaha έχει κατακτηθεί μεταξύ των οπαδών των δύο τροχών, με τις νίκες αναβατών όπως ο Valentino Rossi, που οδηγούν τα ποδήλατά τους, βοηθώντας τον κατασκευαστή και τον Ιταλό να εκτοξευτεί στα βιβλία της ιστορίας ( και βιβλία αρχείων).
Ωστόσο, ενώ οι μοτοσυκλέτες και τα μουσικά όργανα της Yamaha είναι γνωστά παγκοσμίως και η προσφορά τους στον ναυτικό τομέα, τα τετράτροχα και τα ATV επίσης δεν περνούν απαρατήρητα, πολύ πιο «σκοτεινή» είναι η δραστηριότητά τους στον κόσμο των αυτοκινήτων.
Όχι ότι δεν είχα διερευνήσει την πιθανότητα να είμαι άμεσος μέρος του. Όχι μόνο με supercars όπως το OX99-11 που μπορείτε να δείτε παραπάνω, αλλά πιο πρόσφατα με την ανάπτυξη μιας πόλης (Motiv) και ενός μικρού σπορ αυτοκινήτου, του Sports Ride Concept, σε συνεργασία με τον Gordon Murray. Αυτός, ο «πατέρας» της McLaren F1 και το όχι λιγότερο συναρπαστικό GMA T.50.
Ωστόσο, ο κόσμος της αυτοκινητοβιομηχανίας δεν είναι ξένος στο τμήμα μηχανικών της Yamaha. Άλλωστε, όχι μόνο έδωσε πολλές φορές «χέρι βοήθειας» στην ανάπτυξη κινητήρων για πολλά αυτοκίνητα — σε μια παρόμοια εργασία με αυτή που έκαναν οι αντίστοιχοι της Porsche και τα αποτελέσματα της οποίας σας προσκαλούμε να θυμηθείτε στο κατάλληλο άρθρο — αλλά έγινε επίσης προμηθευτής κινητήρων για… Formula 1!
Toyota 2000 GT
Ένα από τα πιο εμβληματικά (και σπάνια) μοντέλα της Toyota, το 2000 GT σηματοδότησε επίσης την αρχή αρκετών συνεργασιών μεταξύ της Yamaha και της Toyota. Δημιουργήθηκε με την πρόθεση να γίνει ένα είδος αυτοκινήτου halo της ιαπωνικής μάρκας, το Toyota 2000 GT κυκλοφόρησε το 1967 και η γραμμή παραγωγής είχε μόνο 337 μονάδες.
Κάτω από το καπό του κομψού σπορ αυτοκινήτου ζούσε ένας εν σειρά εξακύλινδρος 2,0 λίτρων (ονομαζόμενος 3M) που αρχικά τοποθετούσε το πολύ πιο ήρεμο Toyota Crown. Η Yamaha κατάφερε να αποσπάσει εντυπωσιακούς 150 ίππους (111-117 ίππους στο Crown), χάρη στη νέα κυλινδροκεφαλή αλουμινίου που σχεδίασε, η οποία επέτρεπε στο 2000 GT να επιταχύνει έως και 220 χλμ./ώρα στην τελική ταχύτητα.
Αλλά υπάρχουν και άλλα, που αναπτύχθηκαν από κοινού από την Toyota και τη Yamaha, το 2000 GT κατασκευάστηκε με άδεια ακριβώς στις εγκαταστάσεις της Yamaha στη Shizuoka. Εκτός από τον κινητήρα και τη συνολική σχεδίαση, η τεχνογνωσία της Yamaha ήταν επίσης εμφανής στα ξύλινα φινιρίσματα του εσωτερικού, χάρη στην εμπειρία της ιαπωνικής εταιρείας στην παραγωγή… μουσικών οργάνων.
Toyota 2ZZ-GE
Όπως σας είπαμε, η Yamaha και η Toyota έχουν συνεργαστεί πολλές φορές. Αυτό, πιο πρόσφατο (τέλη της δεκαετίας του '90), είχε ως αποτέλεσμα τον κινητήρα 2ZZ-GE.
Μέλος της οικογένειας κινητήρων ZZ της Toyota (ενσωματωμένα τετρακύλινδρα μπλοκ με χωρητικότητα μεταξύ 1,4 και 1,8 λίτρων), όταν η Toyota αποφάσισε ότι ήταν καιρός να αποδώσει περισσότερη ισχύ και, κατά συνέπεια, να περιστραφεί περισσότερο, η γιγάντια Γιαπωνέζα στράφηκε στους «φίλους» της ” στη Yamaha.
Με βάση το 1ZZ (1,8 l) που ταίριαζε σε μοντέλα τόσο διαφορετικά όσο το Corolla ή το MR2, το 2ZZ διατήρησε τον κυβισμό παρόλο που η διάμετρος και η διαδρομή ήταν διαφορετικά (πλατύτερη και κοντύτερη, αντίστοιχα). Επιπλέον, οι μπιέλες είχαν πλέον σφυρηλατηθεί, αλλά το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του ήταν η χρήση ενός μεταβλητού συστήματος ανοίγματος βαλβίδων, του VVTL-i (παρόμοιο με το VTEC της Honda).
Στις διάφορες εφαρμογές του, αυτός ο κινητήρας είδε την ισχύ του να ποικίλλει μεταξύ των 172 ίππων που προσφέρονται στο Corolla XRS που πωλούνται στις ΗΠΑ και των 260 ίππων και 255 ίππων με τους οποίους παρουσιάστηκε, αντίστοιχα, στα Lotus Exige CUP 260 και 2-Eleven, χάρη σε έναν συμπιεστή. Άλλα άγνωστα μοντέλα μεταξύ μας χρησιμοποιούσαν επίσης το 2ZZ, όπως το Pontiac Vibe GT (όχι περισσότερο από ένα Toyota Matrix με άλλο σύμβολο).
Ακόμα κι έτσι, στην έκδοση των 192 ίππων με την οποία εμφανίστηκε στα Lotus Elise και Toyota Celica T-Sport —με περιοριστή κάπου μεταξύ 8200 rpm και 8500 rpm (που ποικίλλει ανάλογα με τις προδιαγραφές)— αυτός ο κινητήρας θα γινόταν διάσημος και θα κατακτούσε. μια θέση στην «καρδιά» των θαυμαστών και των δύο εμπορικών σημάτων.
Lexus LFA
Λοιπόν, ένας από τους πιο παθιασμένους κινητήρες όλων των εποχών, ο ηχηρός και πολύ, πολύ, περιστροφικός V10 που εξοπλίζει το Lexus LFA είχε επίσης ένα "μικρό δάχτυλο" από τη Yamaha.
Η δουλειά της Yamaha επικεντρώθηκε κυρίως στο σύστημα εξάτμισης — ένα από τα εμπορικά σήματα της LFA, με τρεις εξόδους. Με άλλα λόγια, χάρη στην πολύτιμη συνεισφορά της ιαπωνικής μάρκας το LFA απέκτησε τον μεθυστικό ήχο που μας δίνει κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει να «τραβήξει» το ατμοσφαιρικό V10.
Εκτός από το ότι βοήθησε να κάνει το V10 «να αναπνέει καλύτερα», η Yamaha επέβλεψε και συμβούλεψε την ανάπτυξη αυτού του κινητήρα (η παροιμία λέει ότι «δύο κεφαλές είναι καλύτερα από ένα»). Άλλωστε, υπάρχει καλύτερη εταιρεία για να βοηθήσει στη δημιουργία ενός V10 με 4,8 l, 560 hp (570 hp στην έκδοση Nürburgring) και 480 Nm ικανό να κάνει 9000 rpm από μια μάρκα που έχει συνηθίσει στις υψηλές στροφές που μπορούν οι κινητήρες της μοτοσυκλέτας της. κάνω ;
Αν γινόταν μια εκλογή των 7 θαυμάτων της μηχανικής αυτοκινήτων, το V10 που τροφοδοτεί το Lexus LFA ήταν ένας ισχυρός υποψήφιος για τις εκλογές.
Ford Puma 1.7
Η Yamaha δεν συνεργάστηκε μόνο με την ιαπωνική Toyota. Η συνεργασία τους με τη βορειοαμερικανική Ford οδήγησε στη δημιουργία της οικογένειας κινητήρων Sigma, αλλά είναι πιθανότατα πιο γνωστοί ως οι διάσημοι Zetec (όνομα που δόθηκε στην πρώτη εξέλιξη του Sigma, το οποίο αργότερα θα λάβει το όνομα Duratec).
Το Puma 1.7 - το κουπέ και όχι το B-SUV που πωλείται αυτή τη στιγμή - δεν ήταν η μόνη Zetec που είχε το «μικρό δάχτυλο» της μάρκας των τριών πιρουνιών συντονισμού. Τα πάντα ατμοσφαιρικά, σε σειρά τετρακύλινδρα μπλοκ βγήκαν στην αγορά με τον πολύκροτο 1,25 λίτρο, που ξεκίνησε εξοπλίζοντας το Fiesta MK4.
Αλλά το 1.7 ήταν το πιο ιδιαίτερο από όλα. Με 125 ίππους, ήταν το μόνο (τότε) μεταξύ των Zetec που είχε μεταβλητή κατανομή (VCT στη γλώσσα Ford) και είχε επίσης τις επενδύσεις των κυλίνδρων καλυμμένες με Nikasil, ένα κράμα νικελίου/πυριτίου που μειώνει την τριβή.
Εκτός από την έκδοση των 125 ίππων, η Ford, στο σπάνιο Ford Racing Puma —μόνο 500 μονάδες—, κατάφερε να αποσπάσει 155 ίππους από τον 1,7, 30 ίππους περισσότερους από την αρχική, ενώ η μέγιστη ταχύτητα ανέβηκε στις 7000 σ.α.λ.
Volvo XC90
Εκτός από τη Ford, η Volvo – η οποία εκείνη την εποχή αποτελούσε μέρος του τεράστιου χαρτοφυλακίου εμπορικών σημάτων της… Ford – χρησιμοποίησε την τεχνογνωσία της Yamaha, αυτή τη φορά για να παράγει έναν κινητήρα με διπλάσιους κυλίνδρους από τον πιο μέτριο Zetec.
Έτσι, ο πρώτος… και τελευταίος κινητήρας V8 της Volvo που χρησιμοποιείται σε ελαφρά οχήματα, ο B8444S, αναπτύχθηκε κυρίως από την ιαπωνική εταιρεία. Χρησιμοποιήθηκε από τα Volvo XC90 και S80, κυκλοφόρησε με 4,4 l, 315 hp και 440 Nm, αλλά οι δυνατότητές του θα εκμεταλλευόταν τα σούπερ σπορ όπως το άγνωστο και το βρετανικό Noble M600. Με την προσθήκη δύο στροβιλοσυμπιεστών Garret ήταν δυνατό να φτάσετε τους 650 ίππους!
Το πρώτο και τελευταίο V8 της Volvo βασίστηκε στην τεχνογνωσία της Yamaha.
Αυτή η μονάδα V8 είχε αρκετές ιδιαιτερότητες, όπως η γωνία μεταξύ των δύο συστοιχιών κυλίνδρων να είναι μόνο 60º (αντί για τις συνηθισμένες 90º). Για να μάθετε γιατί συμβαίνει αυτό, σας συνιστούμε να διαβάσετε ή να ξαναδιαβάσετε το άρθρο που είναι αφιερωμένο σε αυτόν τον εξαιρετικό κινητήρα:
τραμ προς το μέλλον
Θα ήταν αναμενόμενο ότι, με τον μετασχηματισμό προς τον εξηλεκτρισμό της αυτοκινητοβιομηχανίας, η Yamaha δεν διερεύνησε επίσης την ανάπτυξη ηλεκτρικών κινητήρων. Αν και ο ηλεκτροκινητήρας που αναπτύχθηκε από τη Yamaha δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί επίσημα σε αυτοκίνητο παραγωγής, δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός αυτής της λίστας.
Η Yamaha ισχυρίζεται ότι είναι ένας από τους πιο συμπαγείς και ελαφρύτερους ηλεκτρικούς κινητήρες και, προς το παρόν, μπορέσαμε να τον δούμε μόνο σε μια Alfa Romeo 4C που η Yamaha χρησιμοποιούσε ως «δοκιμαστικό μουλάρι». Πιο πρόσφατα, παρουσίασε έναν δεύτερο ηλεκτροκινητήρα, κατάλληλο για οχήματα υψηλών επιδόσεων, ικανό να αποδίδει έως και 350 kW (476 hp) ισχύος.
Ενημέρωση 08/082021: Οι πληροφορίες σχετικά με νέους ηλεκτροκινητήρες έχουν διορθωθεί και ενημερωθεί.