Drie stemvorken. Dit is het logo van Yamaha , het Japanse bedrijf dat werd opgericht in 1897, dat begon met het produceren van muziekinstrumenten en meubels en dat in ongeveer 125 jaar een reus van de Japanse en wereldindustrie is geworden.
Het spreekt voor zich dat Yamaha's grote faam in de motorwereld is veroverd onder tweewielfans, met de overwinningen van rijders zoals Valentino Rossi, die op hun motor reden, waardoor de fabrikant en de Italiaan de geschiedenisboeken in schoten ( en logboeken).
Hoewel Yamaha-motorfietsen en muziekinstrumenten wereldwijd bekend zijn en hun aanbod op nautisch gebied, quads en ATV's ook niet onopgemerkt blijft, is hun activiteit in de autowereld veel "obscuurder".
Niet dat ik niet de mogelijkheid had onderzocht om er direct deel van uit te maken. Niet alleen met supercars zoals de OX99-11 zie je hierboven, maar meer recentelijk met de ontwikkeling van een stad (Motiv) en een kleine sportwagen, de Sports Ride Concept, in samenwerking met Gordon Murray. Deze, de "vader" van McLaren F1 en de niet minder fascinerende GMA T.50.
De autowereld is echter geen onbekende voor Yamaha's engineeringafdeling. Het heeft tenslotte niet alleen meerdere keren een "helpende hand" gegeven bij de ontwikkeling van motoren voor verschillende auto's - in een soortgelijk werk als dat van zijn Porsche-tegenhangers en waarvan we de resultaten uitnodigen om u in het juiste artikel te herinneren - maar werd ook leverancier van motoren voor… Formule 1!
Toyota 2000 GT
Een van Toyota's meest iconische (en zeldzame) modellen, de 2000 GT markeerde ook het begin van verschillende samenwerkingen tussen Yamaha en Toyota. Gemaakt met de bedoeling om een soort halo-auto van het Japanse merk te worden, werd de Toyota 2000 GT gelanceerd in 1967 en de productielijn rolde slechts 337 eenheden.
Onder de motorkap van de gestroomlijnde sportwagen woonde een 2,0 l-inline zescilinder (de 3M genaamd) die oorspronkelijk was uitgerust met de veel rustigere Toyota Crown. Yamaha slaagde erin om een indrukwekkende 150 pk (111-117 pk in de Crown) eruit te halen, dankzij de nieuwe aluminium cilinderkop die het ontwierp, waardoor de 2000 GT op topsnelheid kon accelereren tot 220 km/u.
Maar er is meer, gezamenlijk ontwikkeld door Toyota en Yamaha: de 2000 GT werd onder licentie geproduceerd, precies in de Shizuoka-fabriek van Yamaha. Naast de motor en het algehele ontwerp was Yamaha's knowhow ook zichtbaar in de houten afwerkingen van het interieur, allemaal dankzij de ervaring van het Japanse bedrijf in het produceren van... muziekinstrumenten.
Toyota 2ZZ-GE
Zoals we u vertelden, hebben Yamaha en Toyota verschillende keren samengewerkt. Deze, recenter (eind jaren 90), resulteerde in de 2ZZ-GE motor.
Een lid van Toyota's ZZ-motorfamilie (inline viercilinderblokken met een inhoud tussen 1,4 en 1,8 liter), toen Toyota besloot dat het tijd was voor hen om meer vermogen te leveren en dus meer te laten draaien, wendde het gigantische Japanse meisje zich tot haar "vrienden" ” bij Yamaha.
Gebaseerd op de 1ZZ (1,8 l) die paste op modellen die zo verschillend waren als de Corolla of de MR2, behield de 2ZZ de verplaatsing, ook al waren de diameter en slag anders (respectievelijk breder en korter). Bovendien waren de drijfstangen nu gesmeed, maar de grootste troef was het gebruik van een variabel klepopeningssysteem, de VVTL-i (vergelijkbaar met Honda's VTEC).
In zijn verschillende toepassingen zag deze motor zijn vermogen variëren tussen de 172 pk die werd aangeboden aan de Corolla XRS die in de VS werd verkocht en de 260 pk en 255 pk waarmee hij respectievelijk werd gepresenteerd in de Lotus Exige CUP 260 en 2-Eleven, dankzij een compressor. Andere onbekende modellen onder ons maakten ook gebruik van de 2ZZ, zoals de Pontiac Vibe GT (niet meer dan een Toyota Matrix met een ander symbool).
Toch was het in de 192 pk-versie waarmee hij verscheen in de Lotus Elise en Toyota Celica T-Sport - met begrenzer ergens tussen 8200 tpm en 8500 tpm (variërend met de specificatie) - dat deze motor beroemd zou worden en veroveren. een plek in het “hart” van fans van beide merken.
Lexus LFA
Nou, een van de meest gepassioneerde motoren ooit, de sonore en zeer, zeer roterende V10 die de Lexus LFA had ook een “pinnetje” van Yamaha.
Yamaha's werk was voornamelijk gericht op het uitlaatsysteem - een van de handelsmerken van de LFA, met drie verkooppunten. Met andere woorden, het was ook dankzij de kostbare bijdrage van het Japanse merk dat de LFA het bedwelmende geluid kreeg dat het ons geeft elke keer dat iemand besluit om de atmosferische V10 te "trekken".
Naast het helpen om de V10 "beter te laten ademen", hield Yamaha toezicht op en adviseerde de ontwikkeling van deze motor (het gezegde luidt dat "twee koppen beter zijn dan één"). Er is immers een beter bedrijf om een V10 met 4,8 l, 560 pk (570 pk in de Nürburgring-versie) en 480 Nm te helpen creëren die 9000 tpm kan maken dan een merk dat gewend is aan de hoge toeren die zijn motorfietsmotoren kunnen doen?
Als er een verkiezing was van de 7 wonderen van autotechniek, was de V10 die de Lexus LFA aandrijft een sterke kandidaat voor de verkiezing.
Ford Puma 1.7
Yamaha werkte niet alleen met het Japanse Toyota. Hun samenwerking met Noord-Amerikaanse Ford leidde tot de Sigma-motorenfamilie, maar ze zijn waarschijnlijk het best bekend als de beroemde Zetec (naam gegeven aan de eerste evolutie van de Sigma, die later de naam Duratec zou krijgen).
De Puma 1.7 — de coupé en niet de B-SUV die momenteel te koop is — was niet de enige Zetec die de "pink" van het drietal stemvorken had. De altijd sfeervolle, in-line viercilinderblokken kwamen op de markt met de veelgeprezen 1,25 l, die begon met de uitrusting van de Fiesta MK4.
Maar de 1.7 was de meest bijzondere van allemaal. Met 125 pk was hij (destijds) de enige van de Zetec met variabele verdeling (VCT in Ford-taal) en had hij ook de cilindervoeringen bedekt met Nikasil, een nikkel/siliciumlegering die wrijving vermindert.
Naast de 125 pk-versie wist Ford in de zeldzame Ford Racing Puma — slechts 500 stuks — 155 pk uit de 1.7 te halen, 30 pk meer dan het origineel, terwijl het maximumtoerental opliep tot 7000 tpm.
Volvo XC90
Naast Ford maakte Volvo – dat destijds deel uitmaakte van het enorme merkenportfolio van… Ford – gebruik van de knowhow van Yamaha, dit keer om een motor te produceren met twee keer zoveel cilinders als de meer bescheiden Zetec.
Zo werd Volvo's eerste... en laatste V8-motor die in lichte voertuigen werd gebruikt, de B8444S, grotendeels ontwikkeld door het Japanse bedrijf. Gebruikt door de Volvo XC90 en S80, hij kwam met 4,4 l, 315 pk en 440 Nm, maar zijn potentieel zou worden benut door supersporten zoals de onbekende en Britse Noble M600. Door toevoeging van twee Garret turbochargers was het mogelijk om 650 pk te halen!
De eerste en laatste V8 van Volvo was gebaseerd op de knowhow van Yamaha.
Deze V8-eenheid had verschillende eigenaardigheden, zoals de hoek tussen de twee cilinderbanken van slechts 60º (in plaats van de gebruikelijke 90º). Om erachter te komen waarom dit zo is, raden we u aan het artikel over deze uitzonderlijke motor te lezen of opnieuw te lezen:
tram naar de toekomst
Het zou alleen maar te verwachten zijn dat Yamaha met de transformatie naar de elektrificatie van de auto-industrie ook de ontwikkeling van elektromotoren niet heeft onderzocht. Hoewel de door Yamaha ontwikkelde elektromotor nog niet officieel is toegepast op een productieauto, kon deze niet ontbreken in dit lijstje.
Yamaha claimt een van de meest compacte en lichtste elektromotoren te zijn en tot nu toe hebben we hem alleen kunnen zien in een Alfa Romeo 4C die Yamaha als 'testmuilezel' gebruikte. Meer recentelijk presenteerde het een tweede elektromotor, geschikt voor krachtige voertuigen, die tot 350 kW (476 pk) vermogen kan leveren.
Bijgewerkt 08/082021: Informatie over nieuwe elektromotoren is gecorrigeerd en bijgewerkt.