Ήταν ακόμα το απόγειο του καλοκαιριού, και στη Σέρα ντε Σίντρα η μέρα ξημέρωσε με μεταδοτική χαρά. Ερωτευμένα πουλιά και λουλούδια καλυμμένα με δροσιά σε μια λιγότερο ζεστή νύχτα ήταν οι αγγελιοφόροι μιας ημέρας που υποσχέθηκε να είναι ευχάριστη. Στο βάθος ακουγόταν ο αέρας να γλιστράει μέσα από τα δέντρα, διώχνοντας την πρωινή τεμπελιά. Όλα όμορφα, όλα τόσο παρθένα και τέλεια μέχρι… "vruuuum, tse-paááá!"
«Υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι στη διάβαση πεζών, αλλά μόνο αυτόν παρατήρησα. Ορκίζομαι ότι νόμιζα ότι ο κύριος Padre επρόκειτο να ξορκίσει το αυτοκίνητο εκεί στον δημόσιο δρόμο».
Ένα Renault Mégane RS σε σοκαριστικό κίτρινο σκίσιμο στη Serra de Sintra μπαίνει στη σκηνή. Μόνο με μείωση μετρητών (συνοδευόμενος από γενναίο βαθμολογητή) διέταξε τη βουκολική ηρεμία της Serra de Sintra να «κάνει μια βόλτα». Που είναι σαν να λέμε «στο φλοιό». Που είναι σαν ποιος λέει, έφυγε! Επικεφαλίδα Αυτός τελείωσε.
Αυτή η έκρηξη πρέπει να τρόμαξε τα χάλια τουλάχιστον πέντε πουλιών. Το Renault Mégane RS είναι έτσι: η αντίθεση της ηρεμίας, του πουριτανισμού, της ειρήνης. Από ό,τι είναι γαλήνιο.
Πριν συνεχίσουμε να σκοτώνουμε πουλιά και να μαραίνουμε αγριολούλουδα, επιτρέψτε μου να σας πω ένα σύντομο επεισόδιο. Τις μέρες που περπάτησα με τον RS, σταμάτησα σε μια διάβαση πεζών για να αφήσω έναν ιερέα να περάσει – υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι στη διάβαση πεζών, αλλά μόνο αυτόν παρατήρησα. Ορκίζομαι ότι νόμιζα ότι ο κύριος Padre επρόκειτο να ξορκίσει το αυτοκίνητο εκεί στον δημόσιο δρόμο. Ο τρόπος που κοίταξε εμένα και το «κιτρινοψημένο» Mégane RS ήταν ξεκάθαρα αποδοκιμασία.
Δυστυχώς έφτασε αργά, τότε ήταν ήδη εθισμένος στα αμαρτωλά γούρια που του παρείχε η Renault Sport.
Ο RS με μετέτρεψε σε ταραχοποιό. Σας κάνει να θέλετε να ενεργοποιήσετε τη «λειτουργία RS» στα φανάρια – ο τόνος της εξάτμισης γίνεται πιο ακουστός, μεταξύ άλλων (θα είμαστε εκεί…) – απλώς για να επιβάλετε την παρουσία του RS στην αστική ζούγκλα. Γελοίο δεν είναι; Αυτός ο γραφέας σου, που είναι «betinho» από την επαρχία –από αυτούς που φαίνεται να πιάνουν ταύρους και να φοράνε το ίδιο χτένισμα για χρόνια– ήταν τρελός. Ομολογώ ότι ένα αυτοκίνητο δεν μου έχει κρατήσει τον ύπνο για πολύ καιρό. Ξέρω, ξέρω, «είναι απλώς ένα Renault Mégane». Λανθασμένος. Είναι πολύ περισσότερο από αυτό.
«Η τηλεπαθητική σχέση που δημιούργησα με τη Mégane RS επεκτάθηκε και στο χαρτοφυλάκιό μας. Το υποσυνείδητό μας και η βελόνα του καυσίμου συνδέθηκαν με τις αντλίες βενζίνης»
Αυτό που έκανε η Renault Sport με το Mégane είναι αξιοσημείωτο. Μπορώ να σας εγγυηθώ ότι είναι ένα εντελώς διαφορετικό αυτοκίνητο από τα αδέρφια του στη γκάμα, και δεν είναι μόνο επειδή υπάρχει ένα 2.0 Turbo με 265 ίππους μπροστά – το οποίο παρεμπιπτόντως θα μπορούσε ακόμη και να επιμηκύνει λίγο περισσότερο το εύρος στροφών. Από το Megane που όλοι γνωρίζουμε, κληρονόμησε μόνο το όνομα και την εμφάνιση. Αναστολές, χαρακτήρας, τακτ… όλα είναι διαφορετικά.
Η αλλαγή της αλλαγής είναι μια εμπειρία από μόνη της. Νιώθεις τον μπροστινό άξονα να τρέχει άγρια αναζητώντας πίσσα, και αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου όπου το χέρι σου πηγαίνει από τον τροχό στο κουτί μοιάζει σαν μια αιωνιότητα. Το Megane μας ταρακουνάει από αριστερά προς τα δεξιά και τρομάζει τους λιγότερο έμπειρους.
Επιστρέφοντας στη διακοπτόμενη ηρεμία της Serra de Sintra. Με τη μέρα να κλείνει ακόμα, το ρολόι δεν είχε χτυπήσει ακόμη 7 η ώρα και η ομάδα του Razão Automóvel ήταν ήδη διασκορπισμένη στις στροφές του βουνού με θυροτηλέφωνα. Στο τιμόνι, ήταν δική μου ευθύνη εντός της νομιμότητας να φτιάξω μερικές ενδιαφέρουσες «μαριονέτες» για φωτογραφία.
Ο συντονισμός πλαισίου του Mégane RS μας θυμίζει σχεδόν τρόπαιο αυτοκίνητο. Όχι μόνο είναι δυνατό να δείξετε το μπροστινό μέρος στην είσοδο της καμπύλης και από εκεί και πέρα να κάνετε την καμπύλη μόνο με το γκάζι, είναι επίσης δυνατό να διατηρήσετε ελαφρές μετατοπίσεις στο πίσω μέρος που στην αρχή φαινόταν αδύνατες σε ένα αυτοκίνητο με «τα πάντα μέσα εμπρός".
«Η ιστορία των τρομαγμένων πουλιών στη Σίντρα επαναλήφθηκε, αλλά αυτή τη φορά με τα δελφίνια των εκβολών του Σάντο».
Αν όμως θέλουμε μέγιστη απόδοση σε βάρος της κασκαντέρ, ο εμπρός άξονας αντέχει σε εντυπωσιακές μεταφορές μάζας, πάντα με το πίσω κολλημένο και συνεργαζόμενο. Η καλύτερη λέξη για να περιγράψει τη συμπεριφορά του Mégane RS είναι: τηλεπαθητική. Απλά τηλεπαθητικό. Ανάμεσα σε αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε και σε αυτό που μας δίνει το αυτοκίνητο, δεν υπάρχει ούτε κλάσμα του δευτερολέπτου. Είναι ένα αυθεντικό μηχάνημα ακριβείας. Σκεφτόμαστε και εκτελεί. στρίβουμε κι αυτός γυρίζει.
Έχω ήδη οδηγήσει, ακόμη και σε πίστα, μερικά διάσημα σπορ αυτοκίνητα – αυτά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην πόλη της Στουτγάρδης, βλέπετε; Και όσον αφορά την αίσθηση και την αποτελεσματικότητα, το Mégane RS τους χρωστάει πολύ λίγα.
Είναι ένα αυτοκίνητο που στα σωστά χέρια (άρα, όχι στα δικά μου…) είναι ικανό να φέρει σε δύσκολη θέση πολλούς ανθρώπους σε ένα trackday. Αυτό ήταν πολύ εμφανές στις τέσσερις μέρες που περάσαμε μαζί. Ή στους διάφορους γύρους που έχει ολοκληρώσει στο Nürburgring στα χέρια έμπειρων οδηγών της Renault Sport.
Πάνω από όλα, μόλις συνηθίσεις τον σκληρό του χαρακτήρα, δεν σε τρομάζει. Προκαλεί σεβασμό, αλλά δεν τρομάζει. Μας κάνει να ιδρώνουμε και να βάζουμε όλη μας τη συγκέντρωση στον τροχό, αλλά μας αφήνει να εξερευνήσουμε το όριο με ευκολία. Δεν μας προδίδει με ξαφνικές αντιδράσεις ή ξαφνική απώλεια κινητικότητας.
Δυστυχώς, η τηλεπαθητική σχέση που δημιούργησα με το Mégane RS επεκτάθηκε και στο χαρτοφυλάκιό μας. Το υποσυνείδητό μας και η βελόνα του καυσίμου συνδέθηκαν με τις αντλίες βενζίνης. Η όρεξη με την οποία ο κινητήρας 2.0 Turbo των 265 ίππων καταναλώνει βενζίνη παραλληλίζεται μόνο με τις μαύρες τρύπες του Σύμπαντος. Η εμφάνιση τιμών 16 λίτρων/100 χλμ στον υπολογιστή οχήματος είναι σχετικά φυσιολογική σε λιγότερο ήρεμη οδήγηση. Και αν τελικά θέλετε να περπατήσετε αργά, μην περιμένετε ποτέ να κατεβείτε από τα 9 λίτρα/100 χλμ. Είναι ζωή, δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Το Mégane RS είναι ένα αυτοκίνητο των άκρων. Εξαιρετική διασκέδαση, ακραίες αισθήσεις και φυσικά… ακραία κατανάλωση! Αν δεν το θέλετε, το Renault Mégane Coupé 1.6 dCI με 130 ίππους είναι μια εξαιρετική εναλλακτική.
Στις 9 το πρωί, τόσο η ομάδα μας όσο και το Mégane RS ήταν ήδη πεινασμένα. Το πρωινό μας – για τέσσερα στοιχεία – που αποτελείται από μαξιλάρια Sintra, γαλόνια και μερικά ακόμη σνακ, κόστισε 23€. Μόνο το Renault Mégane RS «ξόδεψε» 40 € σε βενζίνη και δεν έμεινε ικανοποιημένο.
Με τέτοια όρεξη, μείναμε με την αμφιβολία: πάμε στο newsroom ή θα πάμε στο Setúbal μέσω Serra da Arrábida; Ανάθεμα… Ας πάμε στο Σετούμπαλ να φάμε για μεσημεριανό τις περίφημες τηγανητές σουπιές. Οι μέρες δεν είναι μέρες και δεν είναι κάθε μέρα που έχουμε μαζί μας ένα Mégane RS. Και φύγαμε. Η ιστορία των τρομαγμένων πουλιών στη Σίντρα επαναλήφθηκε, αλλά αυτή τη φορά με τα δελφίνια των εκβολών του Σάντο.
«Φάγαμε μεσημεριανό και δεν φύγαμε πια από το Setúbal. Μείναμε εκεί μέχρι τη δύση του ηλίου. Ήταν μια μέρα που πέρασα καλά, μακριά από τον υπολογιστή που μου κάνει συντροφιά όσο γράφω αυτές τις γραμμές».
Δεν ενοχλούνταν μόνο τα ζώα της φύσης. Έπρεπε να απενεργοποιήσουμε το «RS mode» γιατί εκεί πίσω, ο Gonçalo Maccario παραπονιόταν ήδη για τις επιταχύνσεις. Οι καταναλώσεις έπεσαν και το ίδιο και ο ρυθμός (δυστυχώς, ποτέ στον ίδιο βαθμό). Εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να αναλογιστούμε το τιρκουάζ μπλε των εκβολών του Sado, που εκείνη την ημέρα ήταν ιδιαίτερα συννεφιασμένη – τίποτα πολύ. Ό,τι είναι όμορφο είναι πάντα όμορφο.
Φάγαμε μεσημεριανό και δεν φύγαμε πλέον από το Setúbal. Μείναμε εκεί μέχρι τη δύση του ηλίου. Ήταν μια μέρα που πέρασα καλά, μακριά από τον υπολογιστή που μου κάνει συντροφιά καθώς γράφω αυτές τις γραμμές.
Αναρωτιέμαι αν θα είχα ποτέ το κουράγιο να ξοδέψω 37.500 € σε ένα Mégane RS (41.480 € για την δοκιμασμένη έκδοση). Το κεφάλι μου μου λέει να είμαι λογικός, αλλά η καρδιά μου δεν ακολουθεί. Για αυτό το ποσό, είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπορούσα να βρω ένα νέο αυτοκίνητο με αυτές τις επιδόσεις και την οδηγική απόλαυση.
Αρέσει? Ίσως το Volkswagen Golf GTI (προσεχώς η δοκιμή) αλλά δεν προσφέρει τόσο έντονη και ανταποδοτική εμπειρία οδήγησης.
Το Renault Mégane RS είναι ένα αυτοκίνητο που του αξίζει κάθε έπαινος που του έχει δοθεί ποτέ, και ζητώ συγγνώμη αν έχω επαναλάβει πολλά από αυτά. Ευτυχώς, η κριτική είναι ομόφωνη. Όσο για την άνεση, δεν έγραψα λέξη, έτσι; Ας το πούμε έτσι: κανείς δεν αναζητά στοργή στην αγκαλιά ενός πυγμάχου. Το έπιασες? Κρατήστε τις φωτογραφίες.