Het was nog hoogzomer en in de Serra de Sintra brak de dag aan met aanstekelijke vreugde. Verliefde vogels en bloemen bedekt met dauw op een minder hete nacht waren de boodschappers van een dag die beloofde aangenaam te worden. Op de achtergrond was de wind te horen die door de bomen glipte en de ochtendluiheid van zich afschudde. Alles mooi, alles zo maagdelijk en perfect tot... "vruuuum, tse-paááá!"
“er waren meer mensen op het zebrapad, maar het was alleen hem die ik zag. Ik zweer dat ik dacht dat meneer Padre de auto daar op de openbare weg zou uitdrijven”.
Een Renault Mégane RS in schokkend geel scheurt door de Serra de Sintra het toneel op. Met slechts een geldvermindering (vergezeld van een dappere ratér) beval hij de landelijke rust van de Serra de Sintra om "een wandeling te maken". Dat is hetzelfde als zeggen "tegen de schors". Dat is zoals wie zegt, weg! rubriek Hij is klaar.
Die explosie moet minstens vijf vogels de stuipen op het lijf hebben gejaagd. Zo is de Renault Mégane RS: de antithese van rust, puritanisme, vrede. Van alles wat sereen is.
Voordat ik verder ga met het doden van vogels en het verwelken van wilde bloemen, wil ik je eerst een korte aflevering vertellen. Tijdens de dagen dat ik met RS liep, stopte ik bij een zebrapad om een priester te laten passeren - er waren meer mensen op het zebrapad, maar het was alleen hem die ik opmerkte. Ik zweer dat ik dacht dat meneer Padre de auto daar op de openbare weg zou uitdrijven. De manier waarop hij naar mij en naar de 'geelgeroosterde' Mégane RS keek, was er duidelijk een van afkeuring.
Helaas kwam hij laat aan, tegen die tijd was hij al verslaafd aan de zondige charmes van Renault Sport.
RS maakte van mij een onruststoker. Het zorgt ervoor dat je de «RS-modus» wilt inschakelen bij verkeerslichten – de uitlaattoon wordt onder andere beter hoorbaar (we komen er aan…) – gewoon om de aanwezigheid van RS in de stadsjungle op te dringen. Belachelijk niet? Deze schrijver van jou, een "betinho" uit de provincie - een van degenen die stieren lijkt te vangen en jarenlang hetzelfde kapsel draagt - was gek. Ik moet bekennen dat een auto me lange tijd niet heeft kunnen slapen. Ik weet het, ik weet het, "het is maar een Renault Mégane". Mis. Het is veel meer dan dat.
“De telepathische relatie die ik met Mégane RS heb opgebouwd, breidde zich uit naar ons portfolio. Ons onderbewustzijn en de brandstofnaald raakten onderling verbonden met de benzinepompen"
Wat Renault Sport met de Mégane heeft gedaan, is opmerkelijk. Ik kan je garanderen dat het een compleet andere auto is dan zijn broers in het assortiment, en dat is niet alleen omdat er een 2.0 Turbo met 265 pk vooraan zit – die het toerenbereik overigens nog iets langer zou kunnen maken. Van de Megane die we allemaal kennen, erfde hij alleen de naam en het uiterlijk. Schorsingen, karakter, tact… alles is anders.
Verandering veranderen is een ervaring op zich. Je voelt de vooras wild draaien op zoek naar teer, en die fractie van een seconde waarin je hand van het stuur naar de bak gaat, lijkt een eeuwigheid. Megane schudt ons van links naar rechts en schrikt de minder ervarenen af.
Terugkerend naar de onderbroken rust van de Serra de Sintra. Met het aanbreken van de dag had de klok nog geen 7 uur geslagen en het team van Razão Automóvel stond al met intercoms verspreid over de bochten van de berg. Aan het stuur was het mijn verantwoordelijkheid binnen de legaliteit om enkele interessante «poppen» voor fotografie te maken.
De chassisafstemming van de Mégane RS doet ons bijna denken aan een trofee-auto. Het is niet alleen mogelijk om met de voorkant naar de ingang van de bocht te wijzen en vanaf dat moment de bocht te maken met alleen het gaspedaal, het is ook mogelijk om lichte drifts aan de achterkant vol te houden die aanvankelijk onmogelijk leken in een auto met “alles in voorkant".
“Het verhaal van de bange vogels in Sintra werd herhaald, maar deze keer met de dolfijnen van het Sado-estuarium”.
Maar als we maximale efficiëntie willen ten koste van stuntrijden, weerstaat de vooras indrukwekkende massaoverdrachten, altijd met de achterkant gelijmd en meewerkend. Het beste woord om het gedrag van de Mégane RS te beschrijven is: telepathisch. Gewoon telepathisch. Tussen wat we van plan zijn te doen en wat de auto ons geeft, zit er niet eens een fractie van een seconde. Het is een authentieke precisiemachine. Wij denken en het voert uit; wij draaien en hij draait.
Ik heb al in een aantal beroemde sportwagens gereden, zelfs op het circuit, die geboren en getogen in de stad Stuttgart, snap je? En als het op sensatie en efficiëntie aankomt, heeft de Mégane RS hen weinig te danken.
Het is een auto die in de juiste handen (dus niet de mijne...) veel mensen in verlegenheid kan brengen op een circuitdag. Dit was heel duidelijk in de vier dagen die we samen doorbrachten. Of in de verschillende ronden die hij op de Nürburgring heeft afgelegd in de handen van ervaren Renault Sport-coureurs.
Bovenal, als je eenmaal gewend bent aan zijn stoere karakter, schrik je niet af. Het dwingt respect af, maar schrikt niet af. Het laat ons zweten en al onze concentratie op het stuur zetten, maar laat ons met gemak de limiet verkennen. Het verraadt ons niet met plotselinge reacties of plotseling verlies van mobiliteit.
Helaas breidde de telepathische relatie die ik met de Mégane RS heb opgebouwd zich uit tot ons portfolio. Ons onderbewustzijn en de brandstofnaald raakten onderling verbonden met de benzinepompen. De eetlust waarmee de 265 pk sterke 2.0 turbomotor benzine verbruikt, wordt alleen geëvenaard door de zwarte gaten van het heelal. Waarden van 16 liter/100km zien op de boordcomputer is relatief normaal bij minder rustig rijden. En als je uiteindelijk langzaam wilt lopen, verwacht dan nooit van 9 liter/100km af te gaan. Het is het leven, je kunt niet alles hebben.
De Mégane RS is een auto van uitersten. Extreem plezier, extreme sensaties en natuurlijk... extreme consumptie! Wil je dat niet, dan is de Renault Mégane Coupé 1.6 dCI met 130 pk een prima alternatief.
Om 9 uur hadden zowel ons team als Mégane RS al honger. Ons ontbijt – voor vier elementen – bestaande uit Sintra-kussens, gallons en nog een paar snacks, kost €23. Alleen de Renault Mégane RS "bracht" € 40 uit aan benzine en was niet tevreden.
Met zo'n honger bleven we zitten met de twijfel: gaan we naar de redactie of gaan we via Serra da Arrábida naar Setúbal? Verdomme... Laten we naar Setúbal gaan om de beroemde gebakken inktvis te eten als lunch. Dagen zijn geen dagen, en het is niet elke dag dat we een Mégane RS bij ons hebben. En daar gingen we. Het verhaal van de bange vogels in Sintra werd herhaald, maar deze keer met de dolfijnen van het Sado-estuarium.
“We hebben geluncht en zijn Setúbal niet meer verlaten. We bleven daar tot zonsondergang. Het was een welbestede dag, ver weg van de computer die me gezelschap houdt terwijl ik deze regels schrijf”.
Het waren niet alleen de dieren van de natuur die last hadden. We moesten de «RS-modus» uitschakelen, want daar klaagde Gonçalo Maccario al over de acceleraties. Het verbruik daalde en het tempo ook (helaas nooit in dezelfde mate). We maakten van de gelegenheid gebruik om het turkooisblauw van het Sado-estuarium te aanschouwen, dat op die dag bijzonder bewolkt was - niet veel. Wat mooi is, is altijd mooi.
We hebben geluncht en zijn niet meer weggegaan uit Setúbal. We bleven daar tot zonsondergang. Het was een goed bestede dag, ver weg van de computer die me gezelschap houdt terwijl ik deze regels schrijf.
Ik vraag me af of ik ooit de moed zou hebben om € 37.500 uit te geven aan een Mégane RS (€ 41.480 voor de ingestudeerde versie). Mijn hoofd zegt dat ik verstandig moet zijn, maar mijn hart volgt niet. Voor dit bedrag zou ik vast geen nieuwe auto kunnen vinden met deze prestaties en rijplezier.
Leuk vinden? Misschien de Volkswagen Golf GTI (test komt binnenkort), maar die biedt niet zo'n intense en lonende rijervaring.
De Renault Mégane RS is een auto die alle lof verdient die hij ooit heeft gekregen, en het spijt me als ik er veel heb herhaald. Gelukkig is de kritiek unaniem. Wat troost betreft, ik heb geen woord geschreven, of wel? Laten we het zo zeggen: niemand zoekt genegenheid in de armen van een bokser. Heb je het? Bewaar de foto's.