رنو نیز با الگوبرداری از SEAT که در پرتغال در سال های 2000 و 2001 جایزه خودروی سال را از آن خود کرد، یک دوبل داشت. بنابراین، پس از لاگونا در سال 2002، نوبت به رنو مگان یک سال بعد، در سال 2003، جام را به دست آورد.
با این حال، موفقیت نسل دوم از اعضای خانواده ولز باید کمی بیشتر از موفقیت "برادر بزرگتر" او باشد. مگان علاوه بر برنده شدن جایزه خودروی سال در پرتغال، از موفقیت های قاره ای نیز برخوردار بود و جایزه محبوب «خودروی سال اروپا» را به دست آورد.
برای انجام این کار، کامپکت فرانسوی کمک ارزشمندی از طراحی خود داشت. در حالی که مگان اول تا حدودی محافظه کار بود (تکاملی از تم های رنو 19)، نسل دوم با استفاده از همان زبان بصری که برند فرانسوی با آوانتیم افتتاح کرده بود، از گذشته جدا شد و بسیار جسورتر و آوانگاردتر بود. بر اساس آن بود "مانند یک دستکش".
یک محدوده (بسیار) کامل
اگر طراحی بحث برانگیز و تفرقه انگیز بود، از سوی دیگر نمی توان نسل دوم رنو مگان را به کمبود تنوع متهم کرد. مگان علاوه بر هاچ بک سنتی سه و پنج در، به عنوان یک ون (که بسیاری از طرفداران آن را در پرتغال فتح کردند)، به عنوان یک سدان (به ویژه توسط PSP ما مورد استقبال قرار گرفت) و حتی به عنوان یک کانورتیبل اجباری در آن زمان ارائه شد. سقف سختخارج از محدوده، فقط مینی ون بود، زیرا در آن زمان Scénic قبلاً «استقلال» خود را از مگان فتح کرده بود، حتی در دو اندازه عرضه می شد، اما این یک داستان برای یک روز دیگر است.
امنیت کامل...
در صورتی که این طرح (مخصوصاً قسمت پشتی خاص خودروهای هاچ بک) را به خود جلب کرد، ایمنی غیرفعال بود که به مگان کمک کرد تا در مطبوعات تخصصی برجسته شود. پس از اینکه لاگونا در یورو NCAP به پنج ستاره دست یافت، مگان راه او را دنبال کرد و به اولین خودرو در بخش C تبدیل شد که به حداکثر امتیاز دست یافت.
ون در اینجا یک موفقیت واقعی بود…
همه اینها تمرکز رنو بر ایمنی مدلهایش را در ابتدای قرن تایید میکرد و حقیقت را میتوان گفت، «متر سنج» را ایجاد کرد که رقابت با آن اندازهگیری شد.
... و فناوری نیز
در آغاز قرن بیست و یکم، یکی دیگر از تمرکزهای رنو، پیشنهاد فناوری بود و مانند لاگونا، مگان نیز به نظر میرسید «ویترینی روی چرخها» از همه چیزهایی که برند گالیک ارائه میکرد.
بدون هیچ شکی، بزرگترین نکته برجسته، کارت استارتر بود که اولین بار در این بخش بود. بسته به نسخهها، «تجملات» مانند سنسورهای نور و باران یا سقف پانوراما و موارد کوچکی مانند چراغهای محبت آمیز روی درها اضافه شد که تنها به افزایش احساس کیفیت در داخل هواپیما کمک میکند. پیشنهاد فرانسوی
عصر دیزل
اگر تعهد امروز به ایمنی و فناوری به همان اندازه یا بیشتر از زمان عرضه مگان اهمیت دارد، از سوی دیگر، تعهد به موتورهای دیزلی که در آن زمان حیاتی بود، اکنون با وجود الکترون ها، چه در شکل، عملاً فراموش شده است. از موتورهای هیبریدی یا صرفا الکتریکی، جای آن را بگیرد.
رنو مگان پس از اینکه اولین نسل خود تنها با موتورهای دیزلی با ظرفیت 1.9 لیتر عرضه شد، در نسل دوم خود یکی از معروف ترین موتورهای خود را دریافت کرد: 1.5 dCi. در ابتدا با 82 اسب بخار، 100 اسب بخار یا 105 اسب بخار، پس از بازسازی، در سال 2006، 85 اسب بخار و 105 اسب بخار قدرت ارائه می کرد.
1.5 لیتری کوچک نیز با موتور 1.9 dCi با 120 درجه سانتیگراد و 130 اسببخار در محدوده دیزل ملحق شد که بعداً پس از بازسازی مگان، 2.0 dCi با 150 اسببخار به آن ملحق شد.
ماشین بعدی خود را کشف کنید
در مورد عرضه بنزین، غیبت تقریباً کامل موتورهای توربو ما را به یاد زمان عرضه مگان II می اندازد. در پایه یک موتور 1.4 لیتری با 80 اسب بخار (که با سیل کردن مجدد ناپدید شد) و 100 اسب بخار بود. به دنبال آن یک موتور 1.6 لیتری با 115 اسب بخار، یک موتور 2.0 لیتری با 140 اسب بخار (که پس از بازسازی 5 اسب بخار از دست داد) و در بالای آن یک موتور 2.0 توربو با 165 اسب بخار قرار گرفت.
خودروی بی سابقه مگان R.S.
علاوه بر طراحی، ایمنی و فناوری، یک عامل متمایزکننده دیگر برای نسل دوم رنو مگان وجود داشت و ما البته در مورد مگان RS صحبت می کنیم، فصل اول حماسه ای که یکی از مراجع اصلی را به ما داده است. از نظر هات هچ تا به امروز.
مگان RS که به طور انحصاری در فرمت هاچ بک و سه در موجود است، نه تنها ظاهری خاص و تهاجمی داشت، بلکه شاسی اصلاح شده و البته قدرتمندترین موتور در این محدوده را نیز دریافت کرد: یک توربو 16 سوپاپ 2.0 لیتری با 225 اسب بخار
در حقیقت، اولین ارزیابیها مثبتترین ارزیابیها نبودند، اما رنو اسپرت میدانست چگونه ماشین خود را تکامل دهد تا زمانی که به مرجعی در میان منتقدان و همتایان خود تبدیل شد.
از نظر زیبایی شناختی، مگان R.S ناامید نشد…
حداکثر توان این تکامل خواهد بود مگان R.S.R26.R . این خودرو که به عنوان «نوعی هات هاچ پورشه 911 GT3 RS» توصیف میشود، 123 کیلوگرم سبکتر از سایرین بود و بدون مشکل، خود را به عنوان مگان II نهایی، علاوه بر فتح در ارتفاع، تثبیت کرد. ، رکورد سریع ترین محرک چرخ جلو در پیست افسانه ای نوربرگ رینگ. ماشینی به قدری خارق العاده که سزاوار توجه ویژه تری از سوی ما بود:
رنو مگان با تولید 3100000 دستگاه بین سالهای 2003 و 2009، برای سالهای متمادی یکی از مرجعهای این بخش بود. جالب اینجاست که علیرغم تصویر بهتری که داشت، چیزی با پنج میلیون دستگاه فروخته شده توسط نسل اول فاصله داشت.
مگان II یک مورد جدی موفقیت در کشور ما (حتی Guilherme Costa نیز یکی از این موارد را داشت)، مسئول معرفی فناوریهای متعدد در بخش و افزایش استانداردهای ایمنی بود.
امروزه، نسل چهارم همچنان به موفقیتهای خود ادامه میدهد و حتی برقی میشود. با این حال، به نظر می رسد شهادت آوانگارد نسل دوم مگان در جدید و بی سابقه است. مگان E-Tech Electric وارث اصلی او
آیا می خواهید با دیگر برندگان خودروی سال در پرتغال آشنا شوید؟ لینک زیر را دنبال کنید:
نباید از دست داد: با همه برندگان خودروی سال در پرتغال از سال 1985 آشنا شوید.