به نظر می رسد ازدواج کامل باشد، اینطور نیست؟ یک موتور دیزل همراه با یک موتور الکتریکی یکی از آن اتحادیه هایی است که به نظر می رسد همه چیز برای کار کردن دارد. یکی زاپاس است و استقلال زیادی را تضمین میکند، دیگری بسیار کارآمد، بیصدا و «آلودگی صفر» است. چیزی شبیه نسخه ماشین آنجلینا جولی و برد پیت، یا سارا سامپایو و من... - سارا، اگر در حال خواندن این مطلب هستید، این لینک اینستاگرام من است. بچه ها امتحان کردن ضرری نداره...
با این حال، هیچ یک از مثال هایی که زدم کامل نیست. زوج برد پیت و آنجلینا جولی قبلاً از هم جدا شده اند، من و سارا سامپایو هرگز با هم نبودیم. هیچ چیز کامل نیست. در مورد اتحادیه های دیزل-الکتریک، اکثر آنها در خیانت به ایده ازدواج کامل شکست خوردند. امروزه می توان جنبش «ضد دیزل» را سرزنش کرد، اما حقیقت این است که این رابطه همیشه پیچیده بوده است - به استثنای برخی استثناهای محترم که بعداً خواهیم دید.
در این نبرد به نفع پس انداز، این موتورهای بنزینی (هر دو چرخه اتو و اتکینسون) هستند که در خط مقدم رویدادها قرار دارند. اما چرا، اگر دیزل ها همه چیز را داشتند تا درست پیش بروند؟
توجیه تویوتا
بهترین توجیهی که شنیدم را یکی از مقامات تویوتا به من داد. تویوتا هرگز به ارتباط موتورهای الکتریکی با موتورهای دیزل اعتقاد نداشت. وقتی می نویسم هرگز، هرگز نیست.این یک موقعیت قوی است اما باید به تویوتا اعتبار بدهیم. به هر حال، این تویوتا بود که بیش از 20 سال پیش برقی شدن خودرو را آغاز کرد. در حالی که بقیه برندها قدم های ترسو برداشتند، تویوتا سینه خود را پر از هوا کرد و با اولین هیبریدی تولید انبوه پیش رفت. به خوبی پیش رفت و نتایج مشخص است.
اکنون نام مدیر تویوتا که در جریان ارائه بینالمللی پریوس فرصت صحبت با او را داشتم، از من دور است - اما باید چیزی شبیه به تاماگوچی سان باشد. جدا از شوخی ها (حتی به دلیل جدی بودن و فنی بودن موضوع...) این مسئول برند ژاپنی احتمال اتصال دیزل با موتور الکتریکی را به عنوان "غیر معقول" طبقه بندی کرد. این مکالمه دو سال پیش بود و «شکار جادوگر» - بخوانید شکار دیزل - هنوز حتی شروع نشده بود.
منبع تویوتاهم موتورهای دیزلی و هم موتورهای الکتریکی در دورهای پایین خوب هستند. پس دامنه چرخش باقیمانده چطور؟ ما معتقدیم که باید بین راه حل ها مکملی وجود داشته باشد. این فقط با موتورهای بنزینی امکان پذیر است.
تویوتا دلایل بیشتری را به من ارائه کرد که نه چندان مفهومی و کاربردی هستند. اما برای این مشکلات کاربردی، از نمونه های آئودی و پژو استفاده می کنیم.
تلاش های آئودی و پژو
وقتی از مدل های هیبریدی دیزل صحبت می کنیم، اولین برندی که به ذهن می رسد پژو است. این برند در سال 2011، زمانی که پژو 3008 هیبرید 4 را ارائه کرد، نام تجاری فرانسوی را معرفی کرد، که اولین برندی بود که خودروی دیزلی مرتبط با موتور الکتریکی، یعنی دیزل هیبریدی را ارائه کرد.
اروپایی ها گفتند: بالاخره یکی که ما را بفهمد!
با این حال، ازدواج موتورهای دیزل هیبریدی در گروه PSA کوتاه مدت بود. تنها سه مدل این راه حل را شناخته اند: پژو 3008 هیبرید4، پژو 508 RXH و DS5 هیبرید4. مشکلاتی که باید اشاره کرد؟ قیمت و وزن. در مورد پژو 3008 هیبرید 4، وزن باتری ها پیامدهای منفی بر رفتار و راحتی کارکرد مدل داشت.
قبل از پژو، گروه فولکس واگن قبلاً تلاش کرده بود ... و شکست خورده بود. اولین تلاش گروه فولکس واگن واقعاً پیشگام بود. سال 1987 بود که کانسپت فولکس واگن گلف الکترو هیبریدی معرفی شد. مدلی که از موتور 1.6 دیزلی متصل به موتور الکتریکی مرتبط با جعبه نیمه اتوماتیک استفاده می کرد. 20 نمونه آزمایشی ساخته شد، اما هزینه های بالا و عدم علاقه به راه حل، پایان پروژه را دیکته کرد.
کسی که همچنان به این فناوری علاقه مند بود آئودی بود که در آن فناوری پتانسیل زیادی برای مقابله با موضوع آلایندگی و مصرف دید. در سال 1989 این برند Audi 100 Avant Duo را معرفی کرد، مدلی که از هر نظر شبیه مدل قبلی آئودی A6 بود اما دارای موتور الکتریکی مرتبط بود. با این حال، هزینه ها بار دیگر شکست پروژه را دیکته کرد.
در سال 1996 - دقیقاً در اکتبر 1996 - آئودی با ارائه نسل دوم "Duo" به "شارژ" بازگشت. این بار با استفاده از پلتفرم آئودی A4 تازه معرفی شده.
این مدل از موتور معروف 90 اسب بخاری 1.9 TDI در ارتباط با موتور الکتریکی 30 اسب بخاری نصب شده بر روی محور عقب استفاده می کرد. این باتریها را میتوان از یک پریز برق خانگی شارژ کرد - اولین بار در دیزل هیبریدی در جهان - و دارای برد الکتریکی 100٪ بیش از 30 کیلومتر بود. به نظر خوب می رسد، اینطور نیست؟
آزمایشات جاده ادامه یافت و در سپتامبر سال بعد، آئودی نسخه "نهایی" آئودی A4 Avant Duo را در فرانکفورت ارائه کرد.
از دیدگاه آئودی، همه چیز برای کار داشت... به جز قیمت. آئودی A4 Avant Duo دو برابر نسخه معمولی قیمت دارد. آئودی انتظار داشت 500 دستگاه در سال بفروشد اما پس از چند ماه تنها 60 دستگاه تولید شد. علاوه بر این، گزارشهای استفاده در شرایط «واقعی» از مدل پشتیبانی نمیکنند.
در چند سال دیگر، وقتی Grupo PSA «کتاب تاریخ» خود را باز می کند - علیرغم نتایجی که کمتر از حد انتظار بود... - نمی خواهد صفحات اختصاص داده شده به این فناوری را نادیده بگیرد. گروه فولکس واگن هیبریدی های دیزلی خود را به پاورقی ارجاع می دهد، به استثنای یک مدل فوق العاده: فولکس واگن XL1.
اجازه دهید بگویم که XL1 یکی از فولکسواگنهای مورد علاقه من است – یک ویترین 100% فناوری واقعی. نسخه مجهز به موتور دوکاتی - که متعلق به آئودی است - هنوز در خط لوله قرار داشت، اما در نهایت به جلو حرکت نکرد. حیف شد…
پس از انجام این سفر در گذشته دیزل های هیبریدی، اجازه دهید در مورد زمان حال صحبت کنیم.
ولوو و مرسدس بنز «حمله میکنند»
ما باید 14 سال صبر می کردیم تا دوباره شاهد عرضه یک دیزل هیبریدی پلاگین (پس از تلاش آئودی) باشیم. برند مسئول بازگشت این فناوری ولوو با V60 D6 Plug-in Hybrid بود. مدلی با 280 اسب بخار قدرت ترکیبی و عملکرد بسیار رضایت بخش. مانند پژو، ولوو نیز با این مدل موفقیت هایی کسب کرد که بار دیگر قیمت و وزن مجموعه مانع از آن شد. مدلی که در پرتغال با حمایت دولتی حتی قیمت بهتری هم می گیرد.
به مرسدس بنز رسیدیم. از بین همه برندها، برندی که بیشتر روی دیزل های هیبریدی شرط بندی می کند مرسدس بنز است. مرسدس بنز S-Class 300 BlueTEC Hybrid بهترین نمونه در محدوده تولیدکننده آلمانی است.
برای اولین بار در تاریخ، به لطف این سیستم، امکان تجهیز کلاس S به یک موتور چهار سیلندر بدون آسیب به راحتی و اعتبار مدل آلمانی امکان پذیر شد - باعث می شود S 250 CDI BlueEFFICIENCY را فراموش کنیم. خیلی خوب کار نکرد از سوی دیگر، مصرف نیز از این راه حل سود می برد که ترکیبی از یک موتور دیزلی 204 اسب بخاری با یک موتور الکتریکی 27 اسب بخاری برای حداکثر گشتاور ترکیبی 500 نیوتن متر است.
با وجود جنگ «ضد دیزل»، برند اشتوتگارتی به سرمایه گذاری بر روی این موتورها به دلیل انتشار کم دی اکسید کربن ادامه می دهد. مسیری که به دلیل هزینههای ذاتی فنآوریهای تصفیه گازهای خروجی موتورهای دیزلی مدرن، تکرار آن توسط برندهای عمومی غیرممکن است. در خودروهای اجرایی قیمت مهم است اما مهم ترین نیست.
هنوز در سال 2018 شاهد سایر مدل های مرسدس بنز خواهیم بود که از این فناوری استفاده می کنند، یعنی کلاس E و کلاس C. مرسدس بنز کلاس A خارج از معادله است، حدس بزنید چرا... دقیقاً: هزینه ها! همیشه هزینه دارد.
راه حل "نیمه" رنو
همانطور که دیدیم، ارتباط موتورهای دیزلی با موتورهای الکتریکی در پیشرانه یک راه حل گران قیمت است که فقط در خودروهای پیشرفته قابل رقیق شدن است. تویوتا در این موضع مخالف کمی فراتر می رود و بدون سازش از برقی شدن خودرو با موتورهای بنزینی به عنوان نقطه شروع در هر بخش حمایت می کند.
با این حال، صحبت از اتحاد رنو و نیسان باقی مانده است. فرانسویهای رنو به همراه ژاپنیهای نیسان روی گسترش خودروهای الکتریکی شرطبندی کردهاند و راهحلی مبتکرانه برای کمک به آلایندگی و مصرف کمتر موتورهای دیزلی ابداع کردهاند. این یک هیبرید واقعی نیست، بلکه یک هیبرید ملایم است.
ما در مورد ارتباط موتور 1.5 dCi "پیرمرد" با یک موتور الکتریکی کوچک با تنها 10 کیلو وات قدرت صحبت می کنیم. اولین مدلی که از این فناوری بهره برد، Grand Scénic Hybrid Assist بود. اما با فشاری که دیزلها در پایان امسال متحمل خواهند شد، مطمئناً آخرین مورد نخواهد بود - فشاری که به عنوان WLTP شناخته میشود. ممکن است مگان نیز به این راه حل متوسل شود.
برخلاف تمام مثالهایی که در طول مقاله ارائه شد، در مورد رنو، موتور الکتریکی از استقلال کافی برای ایفای نقش فعال در پیشرانه خودرو برخوردار نیست. در عوض، این یک ابزار کمکی فعال برای موتور اصلی بدون اتصال مستقیم به گیربکس است - از این رو نام هیبریدی ملایم (نیمه هیبریدی) گذاشته شده است. همه اینها در این مقاله که به معرفی سیستم کمکی هیبریدی رنو اختصاص دارد، توضیح داده شده است. در هر صورت تنها مورد نیست. آئودی SQ7 نمونه خوب دیگری است.
موتورهای هیبریدی بنزینی به تسلط خود ادامه خواهند داد
در این دوران عدم اطمینان در مورد آینده خودرو، که به سمت برقی شدن می رود، دو قطعیت وجود دارد. دیزلی ها در محدوده های پایین تر (به دلیل هزینه) محکوم به فنا هستند و انتقال صلح آمیز به خودروهای 100٪ برقی به عهده موتورهای بنزینی است. با این حال، راه حل های دیزل هیبریدی واقعاً فقط در بخش های بالاتر قابل اجرا هستند.
علاوه بر این، موتورهای بنزینی اقتصادی و کارآمدتر می شوند. به این عوامل، نرمی و بی صدا بودن بیشتر موتورهای بنزینی اضافه شده است. به همین دلیل است که اکثریت قریب به اتفاق برندها به موتورهای هیبریدی بنزینی روی می آورند.
نمونه تویوتا را با پریوس موفق در نظر بگیرید. یا مورد هیوندای، که طیف کاملی از Ioniq را عرضه کرد - که ما بدون شک در هر سطحی آزمایش و مقایسه کردیم. ما ولوو را داریم، با هیبریدیهای پلاگین «فوقالعاده»، یعنی ولوو XC60 و XC90 T8 با قدرتهای بالاتر از 400 اسب بخار. گروه فولکس واگن که زمانی پرچمدار دیزلی های خود بود، همین مسیر را طی می کند.
برای سالهای آینده، دیزلها با ما خواهند ماند - قربانی هشدارهای سرنوشتسازترینها نشوید. اما حقیقت این است که راه شما در حال باریکتر شدن است.